ตอนที่ 3

จิณณ์ สาวสวยระดับดาวมหาลัยที่เขาเคยแซวให้เธออับอายและพูดไม่ดีกับเธอหลายครั้ง เธอยังเหมือนเดิมทุกอย่าง โดยเฉพาะความงามที่ยิ่งนับวันก็ยิ่งทวีคูณ เธอดูสวยกว่าตอนเป็นนักศึกษา และนี่คืออีกเหตุผลที่เขาเลือกเธอมาเป็นครูสอนลีลาศทั้งที่รู้ว่าตัวเองเคยทำให้เธออับอายและไม่ชอบขี้หน้าเขามาก่อน สถาปนิกหนุ่มเองก็นึกกลัวอยู่ลึก ๆ ว่า ไม่ได้พบเธอมานานนับปีตั้งแต่เรียนจบ จิณณ์จะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วหรือไม่ “ที่ผมจ้างให้คุณมาสอนผมถึงที่นี่ก็เพราะว่าผมไม่ถนัดการเต้นลีลาศ เคยเต้นเป็นจริงเป็นจัง และนั่นก็นานมาแล้ว ผมแทบจะจำจังหวะของมันไม่ได้และคงต้องอายแขกเหรื่อแน่ ๆ ในวันเปิดตัวบริษัทใหม่ของเพื่อนสนิท เขาเชิญผมไปร่วมงานเลี้ยงที่อิตาลีสัปดาห์หน้า” “จริง ๆ แล้วนายอาจจะจ้างครูสอนลีลาศจากสถาบันชื่อดัง...เอ้อ...ฉันไม่ได้เก่งกาจอะไรมากมายขนาดที่นายจะ...ไว้วางใจได้” “ทำไมต้องถ่อมตัวล่ะจีน...ผมรู้ว่าคุณได้รับรางวัลนักเต้นลีลาศยอดเยี่ยมระดับประเทศ และการที่จะติดต่อให้คุณมาสอนผมเป็นการส่วนตัวก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เสียด้วย” เขากล่าวเหมือนรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเธอซึ่งทำให้จิณณ์ยิ่งแปลกใจแต่หญิงสาวก็ต้องเก็บความสงสัยเหล่านั้นไว้เพราะตอนนี้สิ่งสำคัญคือต้องทำตัวยังไงต่อหน้าเขาต่างหาก “สัปดาห์หน้านายจะเดินทางไปอิตาลีอย่างนั้นหรือ?” “อืม...ใช่...ผมต้องไปร่วมงานเปิดตัวบริษัทใหม่ของเพื่อนสนิท แต่ในช่วงสัปดาห์นี้ผมจะให้คุณพักที่นี่ ผมให้แม่บ้านจัดเตรียมห้องไว้ให้คุณแล้ว และในช่วงเวลานี้อยากให้คุณสอนผมเต้น...เอ้อ...ลีลาศ” “ฉันว่าฉันคงไม่รบกวนนายดีกว่า ที่พักในเมืองมีออกเยอะแยะ” “แต่คุณต้องสอนเต้นผมทุกวัน และอาจจะกำหนดเวลาที่แน่นอนไม่ได้ด้วย” “แต่ฉันเป็นครูสอนนะ ฉันต่างหากที่ต้องกำหนดเวลาเรียน” “แต่คุณรับค่าจ้างจากผม” จิณณ์เลิกคิ้วและเอียงคอ “นี่นายกำลังจะบอกว่าฉันเป็นลูกจ้างของนาย ฉันไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจ” “อย่าทำเสียงแบบนั้นซี มันทำให้ผมนึกถึงตอนที่เราอยู่มหาลัยนะ”