9

“…ขอบคุณค่ะ...” กอหญ้ากล่าวขอบคุณอย่าง งงๆ แต่ก็รับมา และแก้มใสก็แดงขึ้นทันทีเมื่อเธอคลี่เปิดถุงกระดาษนั้น โอ้!!!...มันคือชุดชั้นในของใหม่สำหรับเธอ...กอหญ้าเอาแต่ก้มหน้า และกล่าวขอตัวเดินเข้าห้องนอนไปทันที ตั้งแต่เกิดมานอกจาก ‘อันโต’ แล้วเธอไม่เคยใกล้ชิดใครเลย แต่สำหรับเขาคนนี้มันเหนือการคาดหมายอย่างที่ชาตินี้เธอไม่มีวันให้เกิดขึ้นแน่ ถ้าเธอล่วงรู้อนาคตล่วงหน้า... คริสต์มองตามร่างสูงเพรียวเดินหายเข้าห้องนอนไป อดยิ้มไม่ได้ เพราะเขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนที่เป็นแบบเธอมาก่อน นอกจากแม่กับพี่เขมแล้วผู้หญิงที่แวดล้อมตัวเขาล้วนแล้วแต่เปรี้ยว เจนจัด ทั้งนั้น... กอหญ้าเดินออกมาจากห้องนอนอีกครั้งหลังจากที่เธอคืนเสื้อผ้าของตัวเองกลับเข้าร่างเธอ คริสต์หันไปมองเพราะเขาเองก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว คริสต์จ้องมองเธอตั้งศีรษะจรดปลายเท้า ที่ตอนนี้เธอเท้าเปล่า และผมยาวตรงของเธอก็ยังแห้งไม่สนิท “รองเท้าของคุณอยู่ตรงโน้น...” คริสต์เอ่ยบอกพร้อมกับชี้ไปยังที่วางรองเท้าที่เขาเองนี้แหละที่เป็นคนถอดมันให้เธอ “...นี้ก็เป็นครั้งแรกสำหรับเขาอีกเรื่องหนึ่ง...” กอหญ้าพยักหน้าและเดินไปยังทิศทางที่เขาบอก...เธอหยิบรองเท้าของเธอเข้ามาสวมเรียบร้อย...และหันไปมองคริสต์สื่อความหมายว่า...เธอพร้อมจะออกจากที่นี่แล้ว “สวมนี้ซะ!” คริสต์ส่งเสื้อแจ็คเก็ตของตัวเองให้เธอ กอหญ้ามองเสื้อในมือเขากับหน้าเขาสลับกันอย่างไม่เข้าใจ คริสต์คำรามเสียงในคอพร้อมขยับเพื่อที่จะสามารถยัดเสื้อของเขาใส่มือเธอที่กอหญ้ายกมือขึ้นมารับไว้อย่างเสียไม่ได้ คริสต์ที่สวมเสื้อยืดเข้ารูปสีเข้มที่เข้าชุดกับยีนส์สีเข้มทำให้เขาดูสมาร์ทและดูดีมากขึ้นที่มากอยู่แล้ว ...ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมคริสต์ถึงอยากให้หญิงสาวตรงหน้าสวมเสื้อของเขาเพราะเธอสวมเพียงเกาะอกสีดำ มันชวนให้เป็นที่ดึงดูดสายตาของคนที่พบเห็น คริสต์กับกอหญ้าที่ออกจากห้องและลงลิฟท์มาถึงชั้นล่าง ทั้งสองคนที่เดินเคียงคู่แบบห่างๆเยื้องๆกันเล็กน้อย เรียกสายตาทั้งหญิงและชายที่ผ่านไปมาได้ตลอดเวลา เพราะสายตาของคนที่มองมาที่คนทั้งคู่ต่างลงความเห็นกันว่า ‘เหมาะสม’ สวยสมกันยิ่งนักชายก็หล่อหญิงก็สวยน่ารัก “สวัสดีครับคุณคริสต์...” ชายท่าทางเกรงขามเดินเข้ามาหาคริสต์พร้อมกล่าวทักทายและส่งกุญแจรถของคริสต์ให้ และบอกสถานที่จอดรถด้านหน้า กอหญ้าเดินตามคริสต์ไปอย่างช้าๆและสมองเริ่มทำงานอย่างหนักอีกครั้ง....ว่าเธอจะทำอย่างไรดี? “ปี๊ด” เสียงสัญญาณปลดล็อคประตูรถ Land Rover Discovery Sport สีดำ คริสต์ส่งสายตาให้กอหญ้าเดินไปขึ้นฝั่งข้างคนขับ “เอ่อ!...ฉัน...กลับเองดีกว่า...คุณจะได้กลับไปพักผ่อนเลย” กอหญ้าเอ่ยออกมาอย่างรักษามารยาท ซึ่งความจริงแล้วเธอสามารถเดินหลบและหนีเขาไปเรียกแท็กซี่หน้าทางเข้าคอนโดนี้เลยก็ได้ แต่เธอไม่อยากเสียมารยาทกับเขา ที่เขาก็ช่วยและเป็นสุภาพบุรุษกับเธอมาโดยตลอด “ไปขึ้นรถ!...” คริสต์พูดสั้นๆ เชิงออกคำสั่ง...ให้ตายเถอะ!!!! ยายเด็กบ้านี้ไปอยู่ไหนมาถึงไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร เธอจะรู้มั้ยว่ามีผู้หญิงอีกตั้งเท่าไหร่ที่อยากจะใกล้ชิดเขา... “เอ่อ!...ฉันเกรงใจ!...แล้วอีกอย่างคือ!...ฉันบอกคุณไม่เป็นว่าบ้านฉันไปยังไง?” กอหญ้าพูดออกไปเมื่อเริ่มหาทางออกให้กับตัวเองได้...แต่!!! “แล้วถ้าเธอไม่ขึ้นรถฉัน...เธอจะกลับยังไง?” “ฉันจะไปขึ้นรถเมล์...” “มีเงิน?” “…!…” กอหญ้าตกใจทันที ใช่! เธอลืมเรื่องนี้ได้ยังไง? “ขึ้นรถได้แล้ว!...มันร้อน!...” คริสต์พูดพร้อมกับเข้าจับข้อศอกและพาเดินไปยังฝั่งด้านข้างคนขับ กอหญ้าตกใจ แต่ก็เดินตามแรงลากนั้น! “...ปัง!...” เสียงประตูรถปิดเมื่อคริสต์ดันร่างบางเข้าไปนั่งประจำที่เรียบร้อย คริสต์สตาร์ทรถทันทีเมื่อเข้าประจำที่หลังพวงมาลัย คริสต์หันไปมองหญิงสาวที่ดูตื่นๆและตกใจถึงแม้เธอจะนั่งเฉยๆ “อุ๊บ!...” กอหญ้าร้องออกมาเมื่อตัวและแขนของคริสต์ขยับมาที่ตัวเธอ มือใหญ่ดึงเข้มขัดนิรภัยมาล็อคให้กับเธอ คริสต์ก้มมองริมฝีปากอิ่มที่ห่างกับริมฝีปากไม่ถึงคืบ และเลื่อนดวงตาเข้มขึ้นไปมองดวงตากลมที่กำลังตื่นตกใจ กอหญ้าขยับศีรษะเบียดกับพนักด้านหลัง พร้อมกับเม้มปากกัดริมฝีปากล่างของตนไว้ และเธอกลั้นหายใจของตัวเองไว้เมื่อใบหน้าของเธอแดงจัดเมื่อลมหายใจอุ่นๆของคริสต์เป่ารดเธออยู่ คริสต์ยิ้มออกมาก่อนที่จะผละใบหน้าออกมาอย่างแสนเสียดาย และเขาก็เคลื่อนรถออกไปมุ่งสู่ถนน... “คะ...คุณจะไปไหน?...” กอหญ้าเมื่อนั่งรถมาได้สักพัก เหมือนสติเริ่มที่จะกลับมา จึงเอ่ยถามคริสต์ในที่สุด “ไม่รู้!...” คริสต์ตอบสั้นๆ และตั้งหน้าตั้งตาขับรถต่อไป แต่คำตอบนั้นของเขาเรียกความสนใจของกอหญ้าได้อย่างดี “งั้นคุณจอด...จอด...เฮ้ย!...” กอหญ้าที่กำลังบอกให้คริสต์จอดข้างทางข้างหน้าแต่จู่ๆ คริสต์ก็เปลี่ยนเลนขยับเข้าช่องทางที่กำลังจะขึ้นทางด่วนซะงั้น คริสต์หันไปเลิกคิ้วมองกอหญ้าอย่างไม่เข้าใจ และทำหน้าเหมือนมีคำถามว่า “เมื่อกี้ว่าอะไรนะ?” ประมาณนั้น กอหญ้ากัดฝีปากล่างพร้อมสะบัดหน้าหันไปมองข้างหน้าอย่างไม่พอใจคริสต์ และไม่เห็นว่าคริสต์ยิ้มขำกับท่าทางแบบนั้นของเธอ “ครืด” เสียงสั่นของเครื่องมือสื่อสารของคริสต์แสดงถึงข้อความเข้า คิ้วหนาขมวดเข้าหากันทันที เพราะถ้าให้เขาเดาคงเป็นข้อความมาจาก รัตน์หรือ เอกรัตน์เพื่อนสนิทอีกคนของเขาที่เป็นตำรวจที่เมื่อเช้าเขาส่งขอความไปหา “…เพื่อน!...ช่วยเช็คชื่อที่อยู่เจ้าของเบอร์...081-XXX-XXXX...ให้ด่วน...ขอบใจล่วงหน้า” คริสต์ยังคงขับรถไปเรื่อยๆ เมื่อเห็นทางลงจากทางด่วนเขาก็ชิดซ้ายและเข้าเส้นทางปกติ คริสต์เลี้ยวเข้าปั้มน้ำมันข้างหน้าทันที เพื่อเติมน้ำมัน...และเมื่อเรื่องน้ำมันเสร็จเรียบร้อยเขาเคลื่อนรถเข้าจอดหน้าร้านสะดวกซื้อ “ผมหิวน้ำ...คุณเอาอะไรมั้ย?...” “ฉันขอลงตรงนี้แล้วกัน...อุ๊บ!...” กอหญ้าหันไปทางคริสต์ที่คว้ามือเธอไว้ และเขาก็ใช้มือที่ว่างล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมา “กอหญ้า ดาร์เมี่ยน อายุ 21 ที่อยู่ คอนโด.....กทม.” สายตาของคริสต์เพ่งมองใบหน้าของกอหญ้า อย่างพิจารณาอีกครั้ง เพราะตอนนี้โชคชะตากำลังเล่นตลกกับเขากับผู้หญิงที่ชื่อ ‘กอหญ้า’ แต่จะใช่คนคนเดียวกันเหรอเปล่า อันนี้เขาเองก็ไม่มั่นใจ เพราะกอหญ้าที่เขากำลังตามหานั้นหน้าตาแบบไหนคริสต์ก็จำไม่ได้ เพราะตอนนั้นเขาไม่ได้พิจารณาเธอเลย จึงทำให้เขาจำกอหญ้าที่เป็นนักเขียนไม่ได้ แต่ที่ชัดเจนคือลุ๊คของผู้หญิงตรงหน้าช่างแตกต่างและตรงข้ามกันอย่างสิ้นเชิงกับหญิงสาวที่เขาตามหา และไม่แน่ว่าเบอร์นี้อาจจะไม่ใช่เบอร์ของเธอคนนี้ก็ได้ อาจจะเป็นเบอร์ของหญิงสาวที่เขาคุยเมื่อเช้าทางโทรศัพท์ แต่ที่เข้าเค้าก็หญิงสาวตรงหน้าก็บ่งบอกถึงความเป็นลูกครึ่งบ้างถึงจะไม่เด่นชัดก็ตามที “ผมไม่หิวแหละ!...งั้นเราไปกันต่อดีกว่า” คริสต์เก็บโทรศัพท์ และเคลื่อนรถออกทันที กอหญ้าได้แต่มองใบหน้าด้านข้างของคริสต์ “นี้คุณ!...ฉันเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วนะ!...” กอหญ้าที่ความอดทนหมดลงแล้ว เธอไม่เข้าใจสักนิดว่าผู้ชายคนนี้สติดีมั้ย? “คุณอยากเข้าห้องน้ำเหรอ?” คริสต์ทำเป็นเฉไฉเป็นเรื่องอื่น “เดี๋ยวผมเลี้ยวเข้าปั้มหน้าให้ก็ได้” กอหญ้าได้แต่เงียบ เอ่อ!ช่าง จะเข้าใจแบบนั้นก็ช่างเขา เพราะเธอคงไม่ต้องเกรงใจอะไรแล้วไอ้ผู้ชายคนนี้ ให้ลงจากรถคันนี้ไปก่อนแล้วกัน เรื่องอื่นค่อยไปหาทางเอา.... คริสต์เลื่อนรถเข้าปั้มหน้าจริงตามที่เขาบอก พร้อมเข้าช่องจอดหน้าห้องน้ำ “…คุณเปิดล็อคสิ!...” กอหญ้าหันไปทางคริสต์ เมื่อเธอพยายามเปิดประตูแต่เปิดไม่ออก คริสต์ดับเครื่องและลงจากรถไม่สนใจเสียงและท่าทางของ กอหญ้าที่บ่งบอกชัดเจนว่าไม่พอใจเขาอย่างมาก “เชิญ” คริสต์เปิดประตูให้กับกอหญ้า และบอกให้เธอลงมาจากรถ กอหญ้าก้าวลงจากรถทันที “หมับ!!” คริสต์คว้าแขนกอหญ้าไว้ทันทีเมื่อเธอออกมายืนด้านนอกแล้ว “นี่!!!...ปล่อยนะ!!...อะไรของคุณเนี๊ยะ...ปล่อยฉันนะ” กอหญ้าร้องออกมาพร้อมพยายามบิดแขนออกจากการเกาะกุมนั้น “จะไปห้องน้ำไม่ใช่เหรอ?...จะไปส่ง” “บ้าเหรอเปล่าคุณอ๊ะ!...ปล่อยฉันนะ!...” กอหญ้าที่เห็นสถานการณ์เริ่มชักไม่ดีแล้ว ก็พยายามบิดตัวออกจากวงแขนของคริสต์เมื่อเขาพยายามกักขังเธอไว้ในวงแขนเขาโดยที่ด้านหลังเธอเป็นรถของเขา “ก็ไหนว่าจะไปห้องน้ำ!...ตกลงจะไปมั้ย?” “มันมากไปแล้วนะ...ฉันจะกลับเอง...เราสองคนแยกทางกันตรงนี้เลยแล้วกัน...” “…ก็บอกว่าจะไปส่งงัย!...” คริสต์ยังไม่ยอมปล่อยให้กอหญ้าเป็นอิสระ ในทางตรงกันข้ามเขากลับเบียดร่างกายตัวเองเข้าหาร่างบางมากยิ่งขึ้น