ตอนที่21 XIX

กลุ่มสำรวจเหมืองแร่ได้เริ่มเดินสำรวจต่อหลังจากที่จัดการฝูงแมงมุมขาเหล็กที่โผล่มาโจมตีกะทันหันไปได้แล้ว พวกเขาเดินทางกันอย่างระมัดระวังมากขึ้นกว่าเดิมเพื่อหาห้องบอส และทำการจบการสำรวจครั้งนี้โดยเร็ว แต่เส้นทางล้วนไม่ได้ถูกโรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป อันเดดคนงานเหมือง คลาส 6 นับสิบตัวที่จู่ๆก็โผล่ขึ้นมาโดยไม่ทันตั้งตัวอีกครั้งกำลังปะทะเข้ากับกลุ่มผู้เล่นอยู่ พวกมันตัวโตอย่างมาก กล้ามเนื้อยังเป็นมัดๆเรียงกันสวยงามอยู่ ในมือถืออุปกรณ์ขุดเจาะรูปแบบต่างๆ และถูกนำมาเป็นอาวุธเพื่อใช้ต่อสู้ กลุ่มผู้เล่นเริ่มเสียเปรียบอีกครั้งหนึ่ง เพราะแม้ว่าพวกมันจะตัวโตแต่กลับเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็ว แถมยังถึกสุดๆอีกด้วย จึงทำให้ตึงมืออยู่พอควรกับการต่อสู้ในพื้นที่แคบๆแบบนี้ “บ้าเอ้ย! นี่มันไม่ดีแน่ๆ” ซิคพูดขึ้นขณะที่กำลังปะฝีมืออยู่กับอันเดดตนหนึ่งอย่างเอาเป็นเอาตาย ทางด้านของเพลตันนักเวทย์หนุ่มได้กระโดดหลบถอยออกมาหลังจากที่โดนอันเดดคนงานเหมืองล้วงแนวหลังทำให้เขาต้องบาดเจ็บหนักจนต้องยกขวด HP มาเติมเพื่อยื้อชีวิตของตัวเองเอาไว้ ทางด้านของลูดี้ตัวแทงค์ประจำปาร์ตี้ทำหน้าที่ของเขาอย่างสุดกำลังในการคุ้มกันจอยพรีซของกลุ่ม เขาคอยเบี่ยงเบนความสนใจของอันเดดคนงานเหมืองไม่ให้เข้าไปใกล้แนวหลังได้ โดยมีเซอินจับดาบคู่ในมือคอยโจมตีเสริมอยู่ไม่ห่างจากเขาเท่าไหร่นัก ทั้งสองกำลังต่อสู้อย่างสุดความสามารถเพื่อเอาชีวิตรอดกลับไป กลุ่มผู้เล่นทั้งหลายเริ่มถึงขีดจำกัดของตัวเองเมื่อการต่อสู้เกิดยืดเยื้อมากขึ้น แม้พลังชีวิตจะสามารถฟื้นฟูได้ แต่ความเหนื่อยล่านั้นฟื้นฟูได้ยาก แม้จะมียาฟื้นฟูความเหนื่อยล้าขายอยู่เกลื่อนตลาด แต่ราคาของมันนั้นค่อนข้างสูงจึงทำให้แต่ละคนพกมาเพียงไม่กี่ขวด และต้องเก็บใช้ในยามจำเป็นเท่านั้น “นี่ยังไปไม่ถึงบอสเลย พวกเราลำบากกันขนาดนี้เลยหรอเนี่ย....!” ลูดี้บ่บอุบอิบพลางใช้ดาบเข้าห้ำหั่นศัตรูตรงหน้าที่อาการสาหัสไม่ต่างกับเขาเองอย่างไม่เกรงกลัว ดาบในมือพุ่งเข้าแทงอันเดดหมายจะฆ่าให้ตาย แต่มันกลับหลบหมุนตัวพร้อมใช้ที่ขุดแร่ทุบใส่ลูดี้เป็นการสวนกลับ แต่กระนั้นชายหนุ่มสามารถยกโล่ขึ้นมากันไว้ได้ทันท่วงที เกร๊งงง.. ลูดี้กระแทกการโจมตีกลับไปส่งผลให้มันเซถอยหลังเสียหลักไปจังหวะหนึ่ง เขาจึงอาศัยจังหวะนี้จัดการปิดบัญชีมันเสียจนมันกลายเป็นละอองแสงหายไป เพลตันที่ฟื้นฟูเลือดของตัวเองกลับมาบ้างแล้วตอนนี้เขากำลังร่ายเวทย์โจมตีเพื่อช่วยเซอินที่ตอนนี้เธอกำลังถูกอันเดดไล่ต้อนอย่างหนักหน่วงอยู่ เขาคอยอาศัยจังหวะเหมาะๆแล้วใช้เวทย์โจมตีตอดใส่มันเรื่อยๆเพื่อขัดจังหวะ และเปิดโอกาสให้เซอินได้โจมตีมันจนสามารถฆ่ามันได้ในที่สุด “อ๊ากกก....” เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของซิคจอมบ้าบิ่นที่ชอบลุยเดี่ยวไม่สนหน้าสนหลัง บัดนี้กำลังถูกอันเดด 3 ตัวรุมฟันอยู่จนเขายากที่จะตอบโต้กลับไป พลัง HP ของเอานั้นแทบจะหมดหลอดไปแล้วตอนนี้ หากเขาโดนการโจมตีอีกไม่กี่ครั้งก็อาจจะไปเกิดใหม่ได้เลย “พี่ซิกคะ!!” จอยเห็นดังนั้นรีบเข้าไปช่วยโดยการร่ายเวทย์แสงที่เป็นธาตุจุดอ่อนของพวกมันขึ้นมา Holy Light เกิดวงเวทย์แสงรอบตัวของซิค แสงจากวงเวทย์ค่อยๆกระจายออกไปส่งผลให้อันเดดที่โดนดาเมจต้องถอยออกไปเพื่อหลบดาเมจที่กำลังเพิ่มความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆเมื่อถูกแสงส่องผ่านร่างกาย นั่นจึงเป็นโอกาสให้จอยได้พุ่งเข้าไปช่วยซิคที่บาดเจ็บสาหัสอยู่ได้สำเร็จ “ยัยบ้า เธอเข้ามาทำไมเนี่ย ตรงนี้มันอันตรายนะ รีบๆออกไปเร็ว!” ซิคตวาดใส่จอยทันทีที่เห็นเธอพุ่งเข้ามากลางวงล้อมของศัตรูแบบนี้ เขาไม่ต้องการให้เธอเข้ามาเสี่ยงแบบนี้เลยจริงๆ “อย่าพึ่งขยับสิพี่ซิค!” จอยไม่สนใจคำพูดใดๆของซิคแล้วตอนนี้ เธอเริ่มทำการร่ายสกิลรักษาทันที ตัวเธอรักพี่ชายคนนี้มากกว่าอะไรดี ซิคเป็นทั้งพี่ชายในเกม และในโลกความจริง พวกเธอสูญเสียครอบครัวไปตั้งแต่เด็ก จึงกัดฟันสู้ฝ่าฝันสิ่งต่างๆด้วยกันมามากมายตั้งแต่นั้นมา เธอจึงรักพี่ชายคนนี้มากกว่าใครทั้งหมด อีกทั้งพวกเธอยังต้องทำงานเพื่อใช้หนี้ที่พ่อแม่ทิ้งเอาไว้ให้ตลอดเวลาอย่างลำบากยากเข็ญ แต่แล้ววันหนึ่งก็มีคนแนะนำให้เข้ามาหาเงินในเกม เนื่องจากสมัยนี้เกมแนวโลกเสมือนได้รับความนิยมอย่างมาก ผู้คนมากมายที่เข้ามายอมทิ้งงานการของตัวเองเพื่อเข้ามาหาเงินในเกมแล้วแลกออกไปใช้ในโลกภายนอก ทั้งนี้ความเสี่ยงของมันย่อมมีมาก บางคนก็เล่นจนร่ำรวยเงินทอง แต่บางคนก็ถึงกับเสียผู้เสียคนเพราะไม่สามารถที่จะรุ่งเรืองในเกมได้แล้วจนเกิดเป็นหนี้ไม่รู้จบในโลกภายนอกอีกทั้งยังต้องตกงานไปฟรีๆอีก และไม่กี่วันที่จะถึงนี้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของพวกเธอต้องถูกธนาคารยึดไปหากไม่สามารถนำเงินมาชำระหนี้ให้ทันเวลา และนี่จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้การลงสำรวจเหมืองแร่ครั้งนี้มีความสำคัญกับพวกเธอมากแค่ไหน เพราะหากการสำรวจครั้งนี้ลุล่วงไปด้วยดี พวกจะได้เงินมาไม่มากก็น้อยมาพยุงชีวิตพวกเขาให้ก้าวไปได้ต่อ แต่อย่างน้อยๆมันก็สามารถนำไปจ่ายเพื่อยืดเวลาของธนาคารออกไปได้ หยาดน้ำตาสีใสค่อยๆไหลออกมาจากดวงตาดวงน้อยของเด็กสาวผู้แบกรับภาระหลายๆอย่างเอาไว้ เธอตั้งสมาธิกับการฮิวพลังชีวิตอย่างเต็มที่พร้อมจ้องมองไปยังพี่ชายของเธอเองที่นอนบาดเจ็บสาหัสอยู่อย่างแน่วแน่ แม้ว่ามันจะเป็นแค่เกมในโลกเสมือน แต่คงไม่มีใครหรอกที่อยากเห็นคนที่เรารักต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้ไม่ว่าที่ไหนหรือสถานการณ์ใดก็ตาม “ธ..เธอไม่เคยฟังฉันเลยจริงๆ...” ซิคพยายามกลั่นคำพูดออกมาขณะที่เห็นความดื้อรั้นของน้องสาวตัวเอง “หนูไม่ยอมให้พี่จากไปไหนหรอกนะ ไม่ว่าจะโลกไหนก็ตาม!” จอยพูดพลางพยายามข่มน้ำตาที่กำลังไหนรินเอาไว้ “พี่ขอโทษที่ทำตัวไม่เอาไหนนะ...” “หยุดพูดได้แล้วน่า..” จอยพูดตัดบททันทีเพราะเธอต้องใช้สามาธิในการรักษาอย่างมาก แต่ทว่าโชคชะตาไม่ปล่อยให้พวกเขาได้หยุดพักเลยแม้แต่น้อย อันเดดสามตัวก่อนหน้านี้หลังจากที่ทักษะของจอยหมดไป ในตอนนี้พวกมันพร้อมที่จะกลับเข้ามาโจมตีพวกเขาอีกครั้งหนึ่งแล้ว “แย่แล้ว! รีบออกไปเร็ว!” ซิคที่เห็นสถานการณ์ตรงหน้าเริ่มไม่สู้ดีนัก ได้ตะโกนบอกน้องสาวของเขาให้ถอยห่างออกไป แต่เหมือนจะไม่ทันเสียแล้วเมื่อหนึ่งในพวกมันพุ่งเข้ามาประชิดตัวอย่างรวดเร็ว เคร๊ง......ตุบ.......อัก...!! ซีคฝืนตัวเองยกดาบเล่มโตยกขึ้นมากันการโจมตีของมันไว้ทันท่วงที แต่ด้วยผลจากแรงปะทะทำให้ตัวพวกเขาลอยปลิวไปติดผนังของถ้ำเข้าอย่างแรง จอยที่เห็นพี่ชายของเธอรับการโจมตีแทนจนลอยไปติดผนังถ้ำค่อยๆลุกขึ้นยืนพร้อมกับร่างกายที่สั่นเทา แต่ถึงกระนั้นใจเธอก็ยังพร้อมที่จะต่อสู้อยู่ จอบกระชับคพาในมือไว้แน่เพื่อเตรียมรับมือกับการโจมตีรอบต่อไปที่กำลังจะมาถึงนี้ ตัวเธอเองได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เนื่องจากซีคช่วยป้องกันการโจมตีเอาไว้ทัน นั่นจึงทำให้เธอมีแรงร่ายทักษะต่อ จอยเรียกบาเรียแสงปกคลุมรอบตัวของเธอ และซีกเอาไว้ อันเดดคนงานเหมืองเห็นดังนั้นจึงไม่มีทางเลือกนอกจากทำลายบาเรียตรงหน้าของมันให้แหลกเป็นชิ้นๆไปเสีย เพื่อเข้าถึงตัวเหยื่อของมัน เกร๊ง...เกร๊ง...เกร๊ง... บาเรียถูกทุบอยากหนักจนสั่นสะเทือนไปทั่ว ด้วยความแรงจากการโจมตีของอันเดดคนงานเหมืองแร่ที่เด่นเรื่องพละกำลังเป็นหลักอยู่แล้ว การทำลายบาเรียแค่นี้ย่อมไม่ใช่เรื่องใหญ่ของมันเลยแม้แต่น้อย มันใช้เวลาทุบไม่นานรอยร้าวแรกก็เริ่มปรากฏขึ้นมา จากนั้นค่อยๆขยายเป็นวงกว้างมากขึ้นเรื่อยๆ ความโชคร้ายในโชคชะตามันยังไม่จบเพียงเท่านี้เมื่อเจ้าสองตัวที่เหลือเดินเข้ามาสมทบอีก “แย่แน่ นี่มันแย่ของจริงแล้วนะ!” จอยเริ่มหวั่นกับศัตรูตรงหน้าขึ้นมาอีกครั้ง เธอมองออกไปข้างนอกบาเรียเพื่อจะหาความช่วยเหลืออื่น แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อสมาชิกปาร์ตี้แต่ละคนล้วนติดพลันอยู่กับพวกอันเดดอยู่จนไม่สามารถปลีกตัวมาช่วยเธอกับซิคได้ ตอนนี้เธอทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว ทั้งมานา ความเหนื่อยล้า ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว ทำได้เพียงฝากความหวังไว้ให้พวกพี่ๆที่เหลือพิชิตเหมืองแร่นี้ได้เท่านั้น เพล๊งงง...!! ท้ายที่สุดบาเรียก็ไม่สามารถทานดาเมทไหวจึงแตกสลายหายไปในธาตุอากาศ อันเดดทั้งสามยกอาวุธของตัวเองขึ้นมาหมายจะโจมตีเป้าหมายให้ดับสิ้นโดยเร็ว แต่แล้ววินาทีก่อนที่การโจมตีจะถึงตัวพวกเขานั้น เกิดมีสายลมผ่านไปวูบหนึ่งก่อนที่หัวของอันเดทตัวหนึ่งจะระเบิดออก และหายกลายเป็นแสงไปต่อหน้าต่อตาพวกเขา ฟิ้วว...ฉึก....เผล๊ะ.... อันเดทอีกสองตัวที่เหลือก็มีชะตากรรมไม่ต่างไปจากเจ้าตัวแรกเท่าไหร่นัก หัวของพวกมันหลุดออกจากบ่าโดยที่ไม่ทันได้รู้ตัวด้วยซ้ำว่าพวกมันโดนอะไรเข้าไปกันแน่ “ฟู่........\" เสียงพ่นลมหายใจดังขึ้นมาจากมุมมืด “เห้อ..กว่าจะทำใจให้หายกลัวได้...ว่าแต่ ลำบากกันน่าดูเลยนี่..โทษทีนะ ที่หายไปนาน... ฉันจะรับช่วงต่อเอง!” “คุณภาคิน!!”