บทที่ 19
นับตั้งแต่คืนนั้นอันตากับสมาชิกร่วมห้องที่ยังคงสถานะคลุมเครือก็ไม่ได้เอ่ยปากพูดคุยถึงเรื่องนั้นอีกเลย เพราะจากที่บอกว่าจะรีบไปรีบกลับ เขาก็ดันตีตั๋วทำภารกิจต่ออีกเกือบสัปดาห์ โดยไม่ยอมปริปากบอกเธอสักคำว่าเขาอยู่ที่ไหน นอกจากโทรมาถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกันทุกวัน วันละไม่ถึงสิบนาที
\"น้องอัน... น้องอัน.