บทที่ 10

เมื่อคิดได้แล้วว่าตนเองควรจะไปขอดูกล้องวงจรปิดกับทางเจ้าหน้าที่ของรีสอร์ท คนที่มีความคิดตีรวนกันมั่วไปหมดอยู่ในหัวก็จัดการอาบน้ำอาบท่าภายในเวลาไม่ถึงยี่สิบนาที แล้วออกมานั่งเป่าผมอยู่หน้ากระจก \"นี่ฉันฝันไปจริงๆ หรอ\" พัธริกาถามตัวเองในกระจก มือเล็กยกขึ้นมาลูบคลำริมฝีปากบางด้วยสีหน้างุนงง ก่อนจะชะงักไปเมื่อสังเกตเห็นรอยแดงสีเข้มที่ปรากฎขึ้นอยู่เหนือเนินอกประมาณหนึ่งนิ้ว เนื่องจากเสื้อคลุมอาบน้ำแบะออกจากการขยับตัวของเธอ \"มันมาได้ไงเนี่ย\" หญิงสาวตะโกนถามด้วยความตกใจ แล้วถูแรงๆ บนรอยแดงนั่น \"โวยวายอะไรของแกแต่เช้าเนี่ย เงียบหน่อยสิ\" จิรัชที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ข้างนอกชะโงกหน้าเข้ามาตำหนิเพื่อนซี้ และหันกลับไปคุยกับคนในสายต่อ \"แก ฉันว่าฉันไม่ได้ฝัน\" ร่างบางว่าพลางกระโจนเข้าไปรั้งแขนเพื่อนเอาไว้ \"อะไรอีก\" \"แกเห็นรอยนี่ไหม\" พัธริกาถามพร้อมกับชี้นิ้วให้เพื่อนดูรอยบนตัวของตนเองชัดๆ \"รอย...\" คนตัวโตกว่าอ้ำอึ้ง แล้วรีบกรอกเสียงบอกคนปลายสายทันควัน \"เดี๋ยวเค้าโทรกลับไปนะตัวเอง\" หญิงสาวกรอกตาไปมาอย่างเอือมระอา แล้วชี้นิ้วย้ำที่รอยนั่นอีกครั้ง เพื่อเรียกร้องความสนใจจากเพื่อนรัก \"ช่วยสนใจฉันก่อนได้ไหม\" \"เออ สนใจอยู่เนี่ย\" จิรัชบอก และยืนยันความสนใจด้วยการโยนโทรศัพท์มือถือของตนไปบนเตียง \"แล้วแกไปได้รอยนี่มาได้ยังไง\" \"ต้องเป็นเมื่อคืนนี้แน่ๆ เลยแก ฉันว่าฉันไม่ได้ฝัน\" \"โอ๊ยยย ไม่ได้ฝัน แล้วแกจะบอกว่าผีมันดูดแกหรือไง\" คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เนื่องจากว่ามันไม่มีเหตุผลอะไรที่จะสอดคล้องกับสิ่งที่เธอคิดเลยสักอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องโทรศัพท์แบตหมด... ที่ไม่ได้หมดนั่น และยังรวมถึงเรื่องที่เธอเห็นพัชระกับเอมิกาทะเลาะกันด้วย \"ว่ายังไง\" \"แต่หลักฐานมันคือรอยข่วนที่แขนฉัน กับรอยคิสมาร์กที่แกเห็นนี่ไง\" พัธริกาบอกพร้อมกับยกแขนและชี้ที่รอยจ้ำให้เพื่อนดู \"บางที... อาจจะไปโดนอะไรกัดมาก็ได้นี่ อย่าลืมนะ ว่าเมื่อคืนแกออกไปนอนข้างนอกจนถึงเช้า โดนแมลงแถวนี้กัดหรือเปล่า อย่าพึ่งตีโพยตีพายไปเลย\" เก้งหน้าหล่อพยายามคิดในแง่บวก แม้ว่าตัวเองจะแอบกังวลอยู่เหมือนกัน \"แต่ฉันไม่ได้คัน\" หญิงสาวแย้ง \"โอ๊ยย มันนานแล้ว มันก็ไม่คันป่ะวะ\" \"แต่เรื่องเมื่อคืนมันชัดมากเลยนะเว้ยแก เมื่อคืนฉันไม่ได้เมาแน่ๆ เพราะฉันไม่ได้ดื่มแอลกอฮอล์แม้แต่หยดเดียว\" \"อันนั้นฉันรู้\" จิรัชยืนยัน เพราะเมื่อคืนตนร่วมโต๊ะกับเพื่อน จนกระทั่งกลับมาที่ห้องก็ยังไม่เห็นว่าอีกฝ่ายแตะต้องแอลกอฮอล์เลยแม้แต่หยดเดียว \"ฉันต้องไปขอดูกล้องวงจรปิด! \" พัธริกาประกาศ \"ใช่ แกรีบแต่งตัวแล้วออกไปขอดูกล้องวงจรปิดเลย\" \"แกไปเป็นเพื่อนฉันนะ\" เธอบอก \"พอดีฉันนัดคุยกับเจ้าของบ้านเรือนไทยที่จะไปถ่ายทำวันศุกร์นี้ไว้ว่ะแก\" \"แปลว่าแกจะเทฉัน? \" หญิงสาวถามหน้างอ \"โอ๊ย เพื่อนขอโทษจริงๆ ค่ะ แต่ถ้าขอเช่ากับเขาไม่ได้ ฉันก็ต้องหาที่ใหม่ไปเรื่อยๆ อีกนะ\" จิรัชบอกเหตุผล \"ย่ะ ฉันไปคนเดียวก็ได้\" ร่างบางบอกเสียงสูงอย่างแง่งอนและรีบกลับเข้าไปแต่งตัวให้เรียบร้อย เพื่อจะออกไปขอดูกล้องวงจรปิดอย่างที่บอกกับเพื่อนไว้ ใช้เวลาไม่นานพัธริกาก็เดินเท้ามาตามคำบอกเล่าของพนักงานในรีสอร์ท จนกระทั่งมาหยุดอยู่หน้าห้องของกล้องวงจรปิด ซึ่งมีป้ายตัวเบ้อเริ่มติดเอาไว้ว่า ’คนนอกห้ามเข้า’ มือเล็กยกขึ้นมาเคาะประตูห้องเพื่อบอกกล่าวกับคนข้างในว่ามีคนมา และเมื่อเคาะไปได้สองสามที ประตูห้องก็เปิดออก \"มีอะไรหรือเปล่าครับ\" ชายหนุ่มหน้าตาดีจนไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นแค่พนักงานควบคุมกล้องวงจรปิดเปิดประตูออกมาถาม \"ฉัน... มาขอดูกล้องวงจรปิดน่ะค่ะ\" \"ขอดูกล้อง? \" เขาทวนคำพูดของเธอ \"ค่ะ\" \"ไม่ทราบว่าคุณลูกค้ามีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ ทางเราต้องขอโทษจริงๆ ที่ไม่สามารถเปิดกล้องให้ใครดูแบบสุ่มสี่สุ่มห้าได้\" ใบหน้ากระจ่างใสเคร่งเครียดขึ้นมาทันทีที่ได้ยินคำตอบ เพราะเหตุผลที่เธอมาขอดูภาพจากกล้องวงจรปิดมันดูไม่น่าเชื่อถือเอาซะเลย \"ว่ายังไงล่ะครับ คุณลูกค้ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นหรอครับ มีโจรเข้าไปในห้องหรือเห็นอะไรผิดปกติ เอ๋... แต่ว่าเมื่อคืนพี่ชายผมเป็นคนเฝ้ากล้อง ก็ไม่เห็นเขาพูดอะไรเลยนะครับ\" ชายหนุ่มแกล้งเอ่ยถึงพี่ชายของตนด้วยสีหน้ากรุ้มกริ่ม เพราะคนที่นั่งเฝ้ากล้องจนหลังคดหลังแข็งจริงๆ น่ะ คือเขาต่างหาก ส่วนพี่ชายก็... \"เฝ้ากล้อง...จริงด้วย! \" พัธริกาตะโกนขึ้นด้วยความดีใจ \"ครับ? \" \"คือว่าฉันเป็นคนชอบนอนละเมอค่ะ แล้วเมื่อเช้าก็ดันตื่นขึ้นมาหน้าห้อง ก็เลยกลัวว่าจะไปสร้างความเดือดร้อนให้ใครเข้า ฉันเลยตั้งใจว่าจะมาขอดูกล้องวงจรปิดน่ะค่ะ\" \"อ่ออ...อ\" ชายหนุ่มลากเสียงยาว \"แต่ดูกล้องไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะคะ แค่ให้ฉันได้ถามเรื่องเมื่อคืนกับพี่ชายคุณก็พอ\" เธอบอก \"อ่อ ได้สิครับ ตอนนี้พี่ชายผมกำลังอาบน้ำอยู่ เข้ามานั่งรอข้างในก่อนก็ได้นะครับ\" ร่างสูงบอกพร้อมกับเปิดประตูออกกว้างเพื่อเชื้อเชิญเธอเข้าไป \"พี่ชายคุณอาบน้ำนานไหมคะ\" เธอถามอย่างร้อนใจ \"ไม่นานหรอกครับ เข้ามาดื่มกาแฟข้างในก่อนก็ได้\" \"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่ค่อยดื่มกาแฟ\" หญิงสาวปฎิเสธ \"ถ้าอย่างนั้นก็เข้าไปนั่งรอที่โซฟาก่อนเถอะครับ\" \"ค่ะ\" พัธริกาเดินตามเขาเข้าไปข้างใน ก่อนจะนั่งลงบนโซฟาสีน้ำตาลตัวจิ๋วที่สามารถนั่งได้แค่คนเดียวอย่างระมัดระวัง เพราะตอนนี้เธอกำลังอยู่กับคนแปลกหน้าสองต่อสอง ทว่า... พลั่ก! \"ใครมาวะ ไอ้วาฬ\" เจ้าของเสียงทุ้มเอ่ยถาม พร้อมกับเดินโทงเทงออกมาจากห้องน้ำ โดยที่มีผ้าขนหนูผืนเดียวพันอยู่รอบเอวสอบ \"เอ่อ...\" ร่างบางกลืนน้ำลายลงคอเอื๊อกใหญ่ แล้วรีบหันไปทางอื่นทันที \"โอ๊ะ! โทษทีครับ ผมไม่รู้ว่ามีคนอื่นอยู่ด้วย\" ฉลามว่ากลั้วหัวเราะ ก่อนจะหันไปส่งสายตาคาดโทษให้น้องชายคนเล็กที่กำลังส่งยิ้มทะเล้นมาให้เขา \"คุณลูกค้าเขาอยากคุยกับพี่น่ะ\" \"อยากคุยกับผม\" คนที่พึ่งอาบน้ำเสร็จหันมาถามหญิงสาวหนึ่งเดียวในห้อง และร่างกายที่มีหยดน้ำเกาะพราวอยู่ก็ทำให้สติของพัธริกายิ่งกระเจิดกระเจิงไปกันใหญ่ \"ฉันว่าคุณไปใส่เสื้อผ้าก่อนดีไหมคะ\" \"หืม? \" \"เอ่อ...\" คนตัวเล็กกว่ารีบยกมือขึ้นมาจับที่จมูกของตัวเองด้วยความหวาดระแวง เพราะกลัวว่าเลือดกำเดาจะไหลออกมาให้เธอได้อับอายขายขี้หน้าไปมากกว่านี้ \"อ่อ ครับๆ \"