บทที่ 194 พบกันที่ฉองเทียนโหลว1

บทที่ 194 พบกันที่ฉองเทียนโหลว1 ซินเหยากลับมาที่วิหารอีกครั้ง.... ทำการสำรวจสถานที่แห่งนี้... พินัยกรรมของฮ่องเต้อำมหิตนั้นต้องการให้เก็บพระศพไว้เจ็ดวันโดยยังไม่ต้องทพการจัดพระราชพิธี หลี่เหลียนคังก็ทำการตรวจดูองครักษ์และคนที่รู้เรื่องราวนี้ทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว เจ็ดวัน เวลาเพียงเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว! นางเป็นสายลับใจเย็นลงหน่อยเรื่องทุกอย่างก็จะกระจ่างเอง ทว่ารายละเอียดแม้แต่นิดเดียวก็อย่าได้พลาดเป็นอันขาด! ดังนั้น การสำรวจสถานที่จึงเป็นขั้นตอนที่สำคัญ! วิหารอันเยือกเย็น ตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นคาวเลือด... ซินเหยาค่อยๆย้อนนึกถึงเรื่องราวทั้งหมดอย่างใจเย็น.... ป๋ายกุ้ยเหริน หยิงเฟยและเหมยเฟยสมรู้ร่วมคิดกันวางยาพิษนาง! ป๋ายกุ้ยเหรินเคยแอบเห็นตอนนางเปิดกล่องเซิ้น ดังนั้นตัวการหลักของเรื่องนี้คือป๋ายกุ้ย เหรินที่สั่งให้พาซินเหยามายังวิหาร.... แน่นอนว่าหยิงเฟยและเหม่ยเฟยนั้นก็ตามมาด้วย! ศพของนางสนมทั้งสองคนน่าจะถูกป๋ายกุ้ยเหรินฆ่าปิดปาก! ตอนนั้นซินเหยายิงปืนเข้าที่ขาของป๋ายกุ้ยเหริน ถึงแม้ว่าจะบาดเจ็บสาหัสแต่ก็ไม่ถึงกับชีวิต แล้วก็ตามที่มู่หลางนักกระบี่สังหารมือหนึ่งพูดไว้ก็คือทั้งสามนั้นได้ออกไปแล้ว! ออกไปน่าจะหมายถึงหนีไปแล้ว! ซินเหยาสั่งให้หลี่เหลียนคังแอบไปสอดส่องที่ตำหนักของทั้งสามคน ในเมื่อจุดประสงค์นั้นปรากฏออกมาให้เห็นแล้วก็ต้องไม่แหวกหญ้าให้งูตื่น... ในเมื่อมู่หลางปล่อยพวกนางสามคนไปแสดงว่าต้องเป็นพวกเดียวกัน! มู่หลางต้องเป็นมือสังหารที่แอบซ่อนตัวอยู่ในวังของหนึ่งในสามคนนั้นแน่ๆ..... แล้วใครกันละ? ตัดเหม่ยเฟยออกไปได้เลย! นางเป็นคนต่างจังหวัด! นักกระบี่สังหารเป็นคนในเมืองมีชื่อเสียงในยุทธภพเป็นอย่างมาก! ป๋ายกุ้ยเหริน...อำนาจของตระกูลป๋ายไม่เพียงแต่มีที่ทางตอนใต้ และยังอยู่ในพระราชวังต้องห้ามอยู่ตลอดเวลาอีก ดังนั้นความเป็นไปได้มากที่สุดน่าจะเป็นหยิงเฟย! ตามความเข้าใจของซินเหยา ตระกูลถางเปิ่นนั้นมักชอบคบคิดกับพวกท่องยุทธภพที่มีชื่อเสียง ตอนแรกไม่ใช่ว่าถางเปิ่นเป้ากับนายท่านช่ายเคยแอบนัดพบกันอย่างลับๆที่ฉงอเทียนโหลวหรือ? ตอนนั้นซินเหยาสูญเสียกำลังไป.... และมู่หยางก็เป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งแต่มีชื่อเสียงในด้านเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายและฝีมือรวดเร็วมาก! ดังนั้นถึงได้เรียกว่ามือสังหารกระบี่สายฟ้า! มู่หลางลอบโจมตีตอนที่ซินเหยานั้นไร้พลัง... จากนั้นมู่หลางก็ปล่อยให้สามคนนั้นหนีไป... เป็นเวลาเดียวกับที่ฮ่องเต้อำมหิตเข้ามา!ทำให้เขากลัว มู่หลางบอกว่าเขากับฮ่องเต้เคยปะทะฝีมือกัน โหมกงของฮ่องเต้อำมหิต แต่ช่วงเวลาที่สำคัญก็คือฮ่องเต้สูญเสียการควบคุมโหมกงและถูกอาคมย้อนทำร้าย... จากนั้นก็เหลือเพียง... เหลือแค่คนเดียว! มู่หลาง! แต่ว่า...สุดท้ายมู่หลางก็ตาย! ตกลงแล้วใครกันที่ฆ่ามู่หลาง? ภายในช่วงเวลามีบางอย่างที่ทำให้ซินเหยาไม่เข้าใจ! ก่อนที่มู่หลางจะตายสตินั้นเลือนรางพอสมควรเอาแต่พึมพำว่าแมวขาวแมวดำอะไรสักอย่าง.... หรือว่าอาการบาดเจ็บของมู่หลางนั้นมาจากแมวตัวหนึ่งจริงๆ? แมวตัวเดียวจะล้มยอกฝีมืออย่างมู่หลางได้เลนหรือ? ฝีมือของมู่หลางขนาดสู้กับฮ่องเต้แล้วยังไม่แพ้... ระดับฝีมือของเขาอย่างน้อยก็น่าจะขั้นแปดไม่ก็ขั้นเจ็ด... ฝีมือเทียบเท่าพอๆกับโจ๋วกงกุ้ย ฝีมือแบบนี้จะถูกแมวฆ่าได้อย่างไรกัน? จะว่าแปลกก็แปลกแผลบนตัวของมู่หลางก็เป็นรอยเหมือนโดนสัตว์ป่าทำร้าย... สัตว์ป่า? แมวขาว? ตกลงแล้วใครละที่ฆ่ามู่หลาง? หงุดหงิด! โศกเศร้า! เสียใจ.... ความรู้สึกทุกอย่างนั้นส่งผลต่อการตัดสินใจอันแน่นอนของสมองที่กำลังเรียบเรียงความคิดซินเหยากำลังรวบรวมรายละเอียดต่างๆด้วยความสุขุม โดยเฉพาะเหตุการณ์ตอนที่นางหมดสติไป... แต่ว่าไม่ว่ายังไงก็ไม่เข้าใจว่าใครกันที่ฆ่ามือสังหารนักกระบี่สายฟ้า!! เหม่ยเฟยนั้นแอบรู้สึกกระวนกระวาย หลังจากกลับมาถึงตำหนักบรรทมก็มีอาการตื่นตระหนกอยู่ตลอดเวลา นางแอบเข้าไปใกล้วิหารซ่อนอยู่ข้างนอกเห็นเหล่าขันทีกำลังยกพระศพของฝ่าบาทเข้าไปยังถ้ำน้ำแข็ง..... ศพที่แหลกสลายของฮ่องเต้อำมหิต....ทำให้เหม่ยเหยนั้นแอบโทษตัวเองและหวาดกลัวอย่างถึงขีดสุด! นางแอบตามพวกขันทีเข้าไปยังถ้ำน้ำแข็ง จากนั้นก็ซ่อนตัวหลังก้อนน้ำแข็ง รอจนกว่าเหล่าขันทีจะออกไปกันหมดเหม่ยเฟยถึงได้ออกมาจากหลังก้อนน้ำแข็งและเดินเข้าใกล้พระศพด้วยความหวาดกลัว.... “ฝ่าบาท ข้าไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายพระองค์ ข้ามาเพื่อขอประทานอภัยและยอมรับผิด ขอท่านทรงอย่าได้ตำหนิข้าเลย” เหม่ยเฟยเข้าใกล้พระศพของฮ่องเต้อย่างกระวนกระวาย... “อ่า!” ทันใดนั้นนางก็ตกตกตะลึง.... พระศพ... บนพระศพเหมือนมีเส้นใยแมงมุมสีดำทั้งน่ากลัวและแปลกประหลาด.... เส้นสีดำราวกับมีชีวิตมันยึดติดอยู่กับพระศพพันจนทำให้พระศพกลายเป็นดักแด้... ดักแด้สีดำ! พระศพของฮ่องเต้อำมหิตดูเหมือนกับดักแด้สีดำ? เหม่ยเฟยตกตะลึง! ความเย็นเข้าปกคลุมหนาวเข้าไปถึงกระดูก.... เส้นสีดำเพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ.... พระศพนั้นถูกห่อหุ้มไปด้วยเส้นสีดำที่เพิ่มขึ้นทีละชั้นๆจนเกือบจะเป็นดักแด้ยักษ์ “เกิดอะไรขึ้น?” “หรือว่าฝ่าบาทจะกลายเป็นปีศาจแล้ว?” “เส้นสีดำพวกนี้มาจากไหนกัน?” เหม่ยเหยยื่นมือไปจับเส้นสีดำเบาๆมันให้ความรู้สึกถึงความอุ่น...