已经是第一章了
บทที่ 297 ลางสังหรณ์
บทที่ 297 ลางสังหรณ์
กลางดึก สายฟ้าแลบท่ามกลางฟ้ามืด เสียงดัง “โคร่ง” ฉินจู้นตกใจจนลุกขึ้นนั่ง เมื่อกี้ฝันร้าย ไม่รู้ว่าฝันเห็นอะไร รู้แค่ว่ามันเป็นความรู้สึกน่ากลัวแบบบอกไม่ถูก เหมือนโดนของน่ากลัวอะไรบางอย่างจ้องมอง
พูดตามตรง หลายปีมานี้ เขาไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย เอามือจับหน้าผาก ถึงรู
已经是最新一章了
加载中
