ตอนที่ 7 รอยรักที่เธอฝากไว้

เพื่อนในกลุ่มขยับเข้ามาจะช่วย แต่ถูกราวิทย์และการ์ดของร้านกันเอาไว้ “กุ้งปล่อยเราแล้วรีบกลับบ้านไปซะ!”ปันนาตะโกนบอก “ไม่ปัน เราจะช่วยปันให้ได้!” กรกาญจ์ควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋าตนเองกดเบอร์ติดต่อหาพี่สาวทันที ราวิทย์เห็นท่าไม่ดีรีบปัดจนมันตกกระเด็น “คุณทำแบบนี้ได้ยังไง คุณเป็นใครถึงมีสิทธิ์ทำกับคนอื่นแบบนี้ได้!”กรกาญจ์ตวาดลั่นสีหน้าไม่พอใจสุดขีด “ผมเป็นเจ้าของที่นี่ แล้วเวลานี้ผมแค่ต้องการคุณเท่านั้นทำไมคุณจะต้องเล่นตัวกับผมด้วยเล่า” ชัยวัฒน์หยิบโทรศัพท์เพื่อนขึ้นมา เห็นปลายสายรับเรียบร้อยแล้ว ยังไงก็ต้องหาทางช่วยปันนากับกรกาญจ์ให้ได้เสียก่อน ดูท่าเขาคงไม่มีปัญญาทำอะไร “ว่าไงยัยกุ้งมีอะไรหรือเปล่า พี่กำลังจะทำงานพอดีเลย!” “ขอโทษนะครับ นั้นใครครับ?”ชัยวัฒน์ถามเสียงสั่น กังสดาลขมวดคิ้ว อะไรกันนี่มันเบอร์น้องสาวทำไมมีผู้ชายมาพูดสายแบบนี้ “นายเป็นใครกัน ทำไมเอาโทรศัพท์กุ้งโทรมา!” “ผมเป็นเพื่อนของกุ้งครับ คุณเป็นใครเหรอครับ” “ฉันเป็นพี่สาวของยัยกุ้ง!” “คุณรีบมาช่วยกุ้งเถอะครับ ผู้ชายคนนั้นจับกุ้งไว้เพราะต้องการให้กุ้งไปนอนด้วย!”ชัยวัฒน์รีบบอกเสียงสั่น ลิ้นพันกันไปหมดเพราะกลัวว่าจะถูกจับได้ คนเป็นพี่ดวงตาเบิกกว้างเมื่อได้ยินเรื่องราวรีบคว้ากระเป๋าสวมแว่นตากระโจนไปที่รถ ช่างแต่งหน้าทำผมตกใจวิ่งตามแต่ไม่ทันเสียแล้ว เหยียบคันเร่งใจร้อนรน ใบหน้าเริ่มซีดเผือดน้องสาวจะเป็นอย่างไรบ้าง เกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไงกันผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันกล้าดียังไงจะลากน้องเธอไปนอนด้วย เห็นทีจะอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้ รถจอดเทียบหน้าร้าน กังสดาลเปิดประตูพุ่งเข้าร้านอย่างรวดเร็ว กวาดสายตามองหาน้องสาวตนเองเห็นยืนพูดคุยกับหนุ่มหน้าตาหล่อเหล่า รูปร่างดี แถมยังดูภูมิฐาน แต่สักพักเห็นมันกำลังจับท่อนแขนน้องแล้วดึงรั้ง อารมณ์เดือดพล่านขึ้นมาก้าวฉับๆ กัดฟันกรอด หนอย... เห็นทีคงได้ตายกันไปข้างหนึ่ง “กล้าดียังไงมายุ่งกับน้องสาวฉัน!”กังสดาลตวาดลั่น ตินสูรณ์หันมองดวงตาเรียวคมหรี่ลง ใครกันที่กล้าบังอาจมาขัดขวางความสุข กวาดสายตามองผู้หญิงหยุดยืนต่อหน้า นี่เขากำลังเห็นอะไรโรลม้วนผมห้อยอยู่บนศีรษะ ผมเผ้ายุ่งเหยิง แล้วแว่นกินเนื้อที่ไปครึ่งหน้า ยัยนี่หลุดออกมาจากโลกไหนกันแน่ แล้วตะโกนว่าน้องสาวใครกันเป็นน้องสาว “พี่กั้งช่วยกุ้งด้วย!”กรกาญจ์น้ำตาคลอหันมองพี่สาว เมื่อความจริงเปิดเผยตินสูรณ์แทบหลุดหัวเราะออกมา ไม่คิดเลยว่าผู้หญิงสวยที่เขาต้องการได้ตัวไปค้างคืนด้วยจะมีพี่สาวสุดแสนจะขี้เหร่ขนาดนี้ นี่มันคนละขั้วกันเลย “แน่ใจเหรอว่าเป็นพี่น้องกัน เหมือนอยู่กันคนละโลก”ยิ้มมุมปากเย้ยหยัน “ทำไม! ฉันจะอยู่โลกพระจันทร์หรือดาวอังคารก็เรื่องของฉัน!” สาวเท้ายืนข้างน้องสาว แกะมือผู้ชายจิตเสื่อมแล้วรั้งให้น้องเดินตาม “จะรีบไปไหน!”ตินสูรณ์ขวางทางเอาไว้ “อย่ามายุ่งกับน้องสาวฉัน ฉันขอเตือนต่อให้นายใหญ่มาจากไหนฉันก็ไม่กลัว!”ส่งเสียงขู่ ดันน้องให้อยู่ด้านหลัง กรกาญจ์จับเสื้อพี่สาวไว้แน่น เธอกลัวแต่อีกใจก็ไม่อยากให้พี่ต้องมาเจอสถานการณ์เลวร้าวด้วย ถ้าหากผู้ชายคนนี้รู้ว่าพี่คือนางแบบสาวชื่อดังมันคงเปลี่ยนเป้าหมายแน่ “ทำไมฉันต้องเชื่อเธอ ในเมื่อที่นี่ฉันเป็นเจ้าของหากฉันจะทำอะไรเธออีกคนก็ยังได้”น้ำเสียงท่าทีเริ่มคุกคาม แววตาแข็งขึ้น ไม่ใช่ว่าปล่อยนักศึกษาที่ตนถูกใจไปไม่ได้ แต่เขาหมั่นไส้ยัยพี่สาวตัวดีนี่ต่างหาก กังสดาลสบตาอย่างไม่กริ่งเกรง ผู้ชายคนนี้หน้าตาดีแต่นิสัยต่ำ เห็นทีต้องเจอแอลกอฮอลล์ล้างจะได้หายบ้า มือคว้าแก้วน้ำสีอำพันสะบัดสาดใส่หน้าคู่อริ คนถูกสาดหน้าขึ้นสีใช้มือปาดน้ำออกจากใบหน้าโทสจริตเข้าครอบงำ ทุกคนในร้านต่างตื่นตะลึงเพลงหยุดลง ราวิทย์ชะงักด้วยความตกใจ “นี่เธอ!”ชายหนุ่มตวาดลั่น “แค่นี้ยังน้อยไปไอ้ชั่ว!”ดึงมือน้องสาวให้วิ่งตาม