CHAPTER 3 หลังจากนั้น

หลังจากทริปปีนเขาที่ได้ชื่อว่าเอาไว้พิสูจน์ความกล้าและความเป็นลูกผู้ชายฉันกับเพื่อนใหม่ก็สนิทกันเหมือนเพื่อนตาย ฉันตายแทนพวกเขาได้ และพวกเขาก็เช่นกัน ไม่เคยรู้สึกผูกพันกับเพื่อนที่ไหนเท่าผู้ชายกลุ่มนี้ เราสนิทกันเหมือนเป็นคนคนเดียวกัน รู้ใจกันเหมือนเป็นคนคนเดียวกัน ทั้งเซธ ฉัน และเพื่อนในกลุ่ม เป็นมิตรภาพที่ดี และไม่มีอะไรแบ่งแยกพวกเราได้ ก็นั่นแหละ ตอนนี้ฉันกับพวกเขาอยู่ในบ้านเดียวกัน ห้องของฉันติดกับเซธและเป็นแบบคอนเน็ครูม คือเปิดถึงกันได้โดยมีห้องน้ำกั้น ถ้าจะเข้าห้องอน้ำก็ต้องล็อคอีกด้านไม่ให้อีกห้องนอนเปิดเข้ามา ราคาถูกเลยเช่าบ้านแบบนั้น ห้องของเพื่อนคนอื่นก็เหมือนกัน ตอนเช้าไปเรียนด้วยกันบ้างแยกกันบ้าง ตอนเย็นกลับมาที่บ้านเช่า ระหว่างนี้ก็ช่วยกันขนของเข้าบ้าน รวมถึงย้ายเฟอร์นิเจอร์ของผู้เช่าคนเก่าออก “พูม่าเหมือนผู้ชายมากกว่าว่ะ” เพื่อนบอกเมื่อฉันยกของหนัก “ก็ใช่” ฉันตอบและเล่าเรื่องตัวเอง “ไม่ได้โตมากับแม่ พ่อเลี้ยงมา แม่อยู่ไหนไม่รู้” “แล้วไม่ลองตามหา?” “ไม่” “ไม่เฮิร์ท? ไม่ขาดขาดความอบอุ่น?” “ไม่ พ่อสอนให้ทำทุกอย่างเอง ซ่อมรถ ซ่อมจักรยาน น้ำ ไฟ จะได้พึ่งตัวเองได้ไม่ต้องขอใคร” พ่อบอกเสมอว่าถึงพูม่าจะเป็นผู้หญิงก็ควรทำให้ได้ทุกอย่าง ไม่นานก็ขนของเสร็จ เซธโยนเบียร์ให้ดื่ม อึก “ช้ำ” จู่ๆ เสียงทุ้มของเซธพูดขึ้นกับฉันลอยๆ “อะไร?” “ขา” ดวงตาคมเข้มหลุบมองขาฉันที่ใส่ยีนสั้นขาดๆ “ธรรมดา” ฉันดื่มเบียร์ต่อ ขนของหนักแบบนี้ก็ต้องมีบ้าง “ตอนโดนรู้ตัวไหม” “ไม่รู้” เอ่ยพลางบี้กระป๋องเบียร์ด้วยส้นเท้าก่อนโยนลงถังเหมือนที่พวกผู้ชายทำ แต่เซธยังจ้องมองฉันอยู่ “ไม่รอบคอบเลย” งง พูดทำไม? ต่อว่า? หรือแค่เป็นห่วง? คงอย่างหลัง “โคตรเหนื่อย” ฉันลุกขึ้นจากโซฟา “ตัวเหม็น จะไปอาบน้ำ” ถ้าฉันอาบเซธต้องรอ ห้องของเรามีห้องน้ำกั้น ฉันแช่อ่างน้ำร้อนนาน อ่านหนังสือวิธีซ่อมช่วงล่างรถไปด้วย แต่พอลุกจะออกจากอ่างกลับหน้ามืด เกิดอะไรขึ้น?? สงสัยแช่น้ำร้อนนานไป วูบ...! Seth’s Talk สี่สิบนาทีผ่านไป พูม่ายังไม่ออกจากห้องน้ำ ผู้หญิงมักอาบน้ำนาน แต่ไหนว่าแมนไง “พูม่า” เลยลองเรียกเข้าไปในห้องน้ำ “...” เงียบ เลยเดินไปที่หน้าห้องนอนแล้วเคาะ เผื่ออาบเสร็จแล้วแต่ลืมบอก “พูม่า” “...” เมื่อไร้เสียงตอบผมเริ่มเอะใจ หรือจะมีอะไรเกิดขึ้น? ห้องนอนเธอไม่ได้ล็อคเมื่อผมเปิดดู แต่ในห้องน้ำล็อคไว้ ผมล้วงเหรียญในกระเป๋ายีนส์มาไขลูกบิด ร่างพูม่าฟุบอยู่ที่อ่างอาบน้ำ ไม่ได้ใส่อะไรบนร่างกาย “พูม่า” ผมโยกไหล่เธอแต่ไม่รู้สึกตัว เลยพลิกร่างเธอหงาย และพบว่าดวงตากลมโตปิดสนิท ไม่ได้สติ หากแต่ปลายสายตาแอบเห็นเนินเนื้อที่อยู่ใต้น้ำ ผมเสมองไปอีกทาง ผ้าเช็ดตัว...เมื่อนั้นผมดึงมันออกจากราวและวางปิดร่างเธอก่อนหันกลับไป อ้อมแขนประคองแผ่นหลังใต้น้ำ ดึงเธอขึ้น ร่างไร้สติลอยขึ้นตามแขนกำยำที่รั้งอยู่ ร่างเธอหงาย ผ้าหลุดร่วงลงไปอยู่ระดับหน้าท้องตามแรงโน้มถ่วง ผมไม่ทันคว้าไว้ เรือนร่างที่ดูน่ามองแบบนั้น เนินหัวใจที่ไร้บราเซียร์ และผิวที่ขาวชิบ บ้าชะมัด แล้วผมช้อนอุ้มร่างเธอ ประคองพูม่าที่ไร้สติไว้ ต้องรีบพาหาหมอ ผมคิดอย่างนั้น แต่หมออยู่ห่างจากที่นี่เป็นชั่วโมง “อือ...” ได้ยินเสียงร่างในแขนครางเหมือนปวดหัว เธออาจไม่เป็นอะไรมากก็ได้ คงแค่แช่น้ำร้อนนานเกินจนวูบในคืนหนาวแบบนี้ ผมวางเธอลงบนเตียงและห่มผ้าให้ ก่อนสังเกตอาการณ์อยู่อย่างนั้น รู้สึกว่าร่างเล็กในอุ้งมือเมื่อครู่บอบบางเหมือนหญิงสาวธรรมดา ไม่รู้เอาความแกร่งจนแมนและเรี่ยวแรงมาจากไหน Puma’s Talk ฉันลืมตา บนเนื้อตัวไม่มีอะไรใส่ มีแต่ผ้าที่ห่มไว้ ไกลออกไปริมประตูร่างสูงของเซธนั่งกอดอกสบายๆ อยู่ ฉันผุดลุก “นายเห็น!?” ฉันหมายถึงร่างกาย เขาคงเป็นคนช่วยฉันออกจากอ่างอาบน้ำ แต่บ้าชิบ “เห็น” คนตรงตอบง่าย “แต่ไม่เกิดอารมณ์ ป่วยอยู่จะให้คิดอะไรได้ไง” “อืม” อยากขอบคุณ แต่ปากมันแข็งพูดไม่ออก นับเป็นนิสัยเสียอย่างหนึ่งของฉันซึ่งเซธรู้จักและคุ้นชิน ร่างสูงลุกขึ้นก่อนเดินออกประตูไป “ป่วยหรือเป็นอะไรก็เรียกละกัน” “อือ” กริก ประตูปิด กลับมาอยู่คนเดียวในห้อง แต่รู้ว่าข้างนอกประตูมีเพื่อนตัวใหญ่พร้อมช่วยมากมาย แล้วฉันก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของพวกเขาไป อย่างที่บอก เป็นเพื่อนรักที่สนิทแบบตายแทนกันได้ เสียงดนตรี คืนหนึ่งเราจัดปาร์ตี้ เพื่อนยังไม่เลิกคุยเรื่องการปีนเขาของฉัน “พูม่าอึดชิบหาย เดินนำกูอีก” แซคยกแก้วดื่มเบียร์ยิ้มๆ “นี่ถ้าไม่หิมะกัดจนเป็นตะคริวคงชนะเซธว่ะ” เคนตันบอกพร้อมกระดกเบียร์ผ่านริมฝีปาก เอ่ยถึงคนที่ไม่อยู่ในวง ไม่รู้เดินไปไหน แต่เซธขึ้นถึงยอดเขาเป็นคนที่หนึ่ง ผู้ชายอะไรแข็งแรงชิบ “นั่นใคร?” เสียงแซคทำให้ฉันหันมองหน้าบ้านผ่านหน้าต่าง เห็นไฟของรถแปลกหน้าที่สตาร์ทอยู่ เพิ่งขับเข้ามา “แฟนเซธนี่” นิคพูด “แฟนเก่ามั้ง” เคนตันไม่แน่ใจ “ไม่รู้เหมือนกัน ซับซ้อน” คาเมรอนถอนหายใจ ก่อนร่างราวเจ้าหญิงเดินออกมาจากรถและสวมกอดเซธอย่างสนิทสนม เธอดูสวยหวานราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยาย เซธมีแฟนแล้ว? มีคนที่ชอบอยู่? เพิ่งรู้ “คุยอะไรกันวะ?” จากในบ้านแซคถามด้วยความอยากรู้เมื่อเห็นเซธกับผู้หญิงคนนั้นคุยกัน เคนตัน: “อยากรู้ก็ไปยืนฟังดิ” แซค: “กูไม่ไป” ใครที่กำลังคุยกับเซธ? ก็แค่อยากรู้ว่าชื่ออะไร ดูเด่นและสวยกว่าผู้หญิงธรรมดาหลายเท่า และที่จริงดูเหมาะกับเซธมาก แต่คิดๆ ดูมันก็ไม่เกี่ยวกับฉัน ผู้หญิงคนนั้นกอดเซธอีกครั้งอย่างสนิทก่อนขึ้นรถและขับออกไป ทิ้งฉันไว้กับคำถามที่ไม่จำเป็นต้องรู้ ช่างเหอะ เซธก็ต้องมีเรื่องส่วนตัวบ้าง ปาร์ตี้ครั้งนี้ถึงจะแมนแต่ฉันก็เป็นคนทำของว่าง อาหาร และจัดเครื่องดื่มให้ทุกคน ที่จริงงานแบบนี้สิต้องเรียกว่าแมนจริง เพราะมันยาก ต้องจัดเต็มและต้องทุ่มเทเพื่อคนอื่นไง เราแดนซ์ด้วย “เอาเพลงหนักๆ” ฉันขอ จะเปิดเพลงเบาๆ ทำไม “แมนได้อีก เออๆ” แล้วแซคเปลี่ยนเพลงแบบรู้ใจฉัน เพลงดังสนั่นที่บีทกระแทกหนักหน่วง แต่เพิ่งสังเกตว่าเซธไม่อยู่แดนซ์กับพวกเรา หายไปอีกแล้ว เจออีกทีริมสระในความมืด ควันสีขาวล่องลอยจากมือ ดวงตาสีเข้มมองออกไปในห้วงน้ำ “สูบบุหรี่?” ฉันถาม นึกว่าทำอะไร เซธยื่นบุหรี่ให้ฉัน แต่ฉันไม่รับ และนั่นทำให้เขาประหลาดใจ “นายไม่ควรสูบ” ฉันบอกตรงๆ ก่อนถาม “วันละกี่มวน?” “ไม่มาก” “เท่าไหร่?” “เจ็ด” “มากไป” พูดกันตรงๆ “เลิกเหอะ” เซธนิ่งมองฉันครู่หนึ่ง หรี่ตาก่อนยกบุหรี่ขึ้นจ่อริมฝีปาก จะสูบต่อ แต่ฉันแย่งก้านประดับมวลควันล่องลอยนั้นและสูบเข้าไปเสียเอง “อุ๊บ แค่กๆๆ” “พูม่า!?”