CHAPTER 7 ความรักของเซธ

เซธเดินนำฉันมาที่สตูดิโอส่วนตัวของเขาซึ่งแยกออกมาจากตัวบ้าน ดูสงบและโปร่งโล่งด้วยหน้าต่างกระจกที่เปิดรับแสงแดดยามเย็น ที่นี่เต็มไปด้วยกลิ่นแบบเซธ “สวยดี” ฉันสูดลมหายใจลึกรับอากาศโปร่ง เจือจางด้วยกลิ่นของไม้เมเปิ้ล ดินปั้น และสีอะครีลิก ภายในห้องเต็มไปด้วยภาพวาดสีน้ำ สีน้ำมัน และงานปั้น ไม่น่าเชื่อว่าคนที่ภาพลักษณ์ภายนอกดูแข็งกระด้างอย่างเซธจะทำงานละเอียดและฝีมือดีขนาดนี้ได้ ที่มุมหนึ่งของโต๊ะไกลสุดฉันเห็นรูปปั้นสีขาว ดูราวรูปสลักนางฟ้า นั่นเป็นรูปปั้นของคามิล “นายขอคบคามิลก่อน?” ฉันถาม ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องอยากรู้ “คามิลขอก่อน สามปีก่อนที่รถคว่ำเสียเลือดมาก คามิลเป็นคนเดียวในอาร์เธอร์ที่มีเลือดกรุ๊ปเดียวกับฉัน แล้วหลังจากนั้นเธอมาเยี่ยมฉัน เห็นเธอแวบแรกฉันก็รู้สึกว่าเธอได้ให้ชีวิตกับฉันด้วย” ฉันเหมือนนั่งลงไปในใจของเซธและรู้สึกร่วมไปกับเขา “คามิลรักฉันมากจนกระทั่งวันหนึ่งที่เธอได้พบกับลีโอเนล และหมอนั่นไม่ยอมปล่อยเธอไป” เซธเล่าแฝงความโกรธเคืองแค้น ฉันโกรธไปด้วย “หมอนั่นเป็นผู้ชายที่อยากได้อะไรต้องได้ เมื่อมันพบคามิลก็จีบและบีบบังคับจนเธอใจอ่อน ฉันแย่งเธอกลับมา ใช้เวลาเป็นปีเพื่อให้เธอสลัดหมอนั่นแต่เธอกลับกลายเป็นคบสองคนไป เลยบอกเลิก ไม่อยากทนอีก” “ไม่ต่อยหมอนั่นให้เลือดกบปากเล่า” ฉันแค้นแทน “ต่อยแล้ว แต่ยิ่งปากแตกก็ยิ่งเรียกคะแนนสงสาร” “แย่ชะมัด” ฉันเตะขาโต๊ะ โกรธคามิลเหมือนตัวเองเป็นเซธที่ถูกคามิลทำแบบนั้น “ลืมซะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว” “แต่มันโกรธ ทำไงได้” น่าหงุดหงิด! ทว่าเซธยิ้มขำๆ “ยิ้มอะไร” “ดีใจ” “ดีใจอะไร” ก่อนมือใหญ่เคลื่อนโยกหัวฉัน “เพราะมีเพื่อนโกรธแทนกันแบบนี้ ห่วงกันแบบนี้” ฉันนิ่งอึ้ง มองดวงตาคมที่มองฉันอย่างอ่อนโยนนั้น “เซธ...” เขาบอกฉัน “จะตอบแทนสักวันให้ได้” ฉันมองเซธต่อชั่วครู่ เป็นครั้งแรกที่รู้สึกอยากมองนานๆ ไม่อยากละสายตาไป จนสายตาสะดุดกับรูปปั้นสีขาวแสนสวยข้างๆ อีกครั้ง สวย สวยมาก “แต่...รักมากสินะ” ฉันไล้มือบนรูปปั้นงดงามราวนางฟ้า ถ้าไม่รักคงปั้นขนาดนี้ไม่ได้ และทำไมหัวใจฉันถึงรู้สึกเจ็บแปลบ “อาหารพร้อมแล้วจ้ะ” เสียงร้องของแชนนอนทำให้พวกเราหันไปที่ประตู “แม่เตรียมเผื่อพูม่าแล้ว อยู่กินด้วยกันนะจ๊ะ รีบไปกันเถอะก่อนจะเย็นชืดหมด” “ครับ / ค่ะ” ฉันเดินตามแผ่นหลังร่างสูงไป ก่อนบอกตัวเองว่าถ้าเซธรักคามิลขนาดนั้นฉันจะช่วยให้เซธสมหวังให้ได้ บรืน... รถไม่คุ้นตาที่แล่นออกจากบ้านเช่าของเราทำให้ฉันมองตาม ใคร? “มาแล้วเหรอพูม่า เซธล่ะ?” แซคถามฉัน “คืนนี้นอนบ้านแม่ นั่นรถใคร?” “รถลีโอเนล” แซคบอก “เมื่อกี้คามิลมาตามเซธ แต่ไม่อยู่เลยนั่งรอ ลีโอเนลเพิ่งมาพาตัวกลับ” “แล้วก็ยอมกลับ?” ฉันนึกโกรธ ถ้ารักจริงต้องรอได้และปฏิเสธลีโอเนลได้ไม่ใช่รึไง “อือ ก็คงยังสองจิตสองใจอยู่ พอลีโอเนลมาก็ขัดไม่ได้ ทุกทีก็เป็นแบบนี้” ฉันอยากให้คามิลเด็ดเดี่ยวกว่าก่อน ปฏิเสธเป็น แต่ไม่รู้ต้องทำไง แซคจ้องฉัน “โกรธแทนเซธมัน?” “อือ” บอกตรงๆ มือใหญ่ๆ เคลื่อนมากุมไหล่ฉัน “แต่เราเป็นเพื่อนเซธ ต้องอยากให้เซธมันมีความสุขที่สุดอยู่แล้วใช่ป่ะ?” ฉันพยักหน้า “แน่อยู่แล้ว” “เพราะงั้นมาลุ้นกันไหม เอาใจช่วย หรือไม่ก็มาทำให้คามิลกลับมารักเซธคนเดียว เลิกยุ่งกับไอ้อีกคนนั่นซะ วันนั้นเซธคงมีความสุข มันรักคามิลมาก ฉันมั่นใจว่ามันไม่มีทางเลิกรักคามิลได้ มาช่วยเซธให้สมหวังกันดีกว่า” “ยังไง” อยากช่วย จะทำทุกอย่าง “กำลังคิด แต่คิดไม่ออก” อุตส่าห์ตื่นเต้น “ถ้าคิดออกก็บอกฉันด้วย โอเคไหม” แซคดึงฉันไปล็อคคอแบบแมนๆ “อือ” “นั่นโทรศัพท์ดังอยู่นี่ พูม่า” เคนตันที่นั่งเล่นกับคนสวยที่สุดในบ้าน (หมาฮัสกี้) กับเพื่อนๆ บอกฉัน มัวแต่คิดเลยไม่ทันได้ยิน แต่หน้าจอปรากฏเบอร์ไม่รู้จัก ใคร? ฉันกดรับ “คะ?” (พูม่าใช่ไหม) เสียงนี้? “แชนนอนแหรอคะ” (จ้ะ แม่เอง เพิ่งขอเบอร์หนูมาจากเซธ) “ขอโทษค่ะ หนูคงไปลืมอะไรไว้” หรือว่าลืมแจ็คเก็ต? (เปล่าลืมอะไรจ้ะ แค่มีเรื่องอยากขอร้อง แต่จะได้หรือเปล่า สัญญากับแม่สิจ๊ะว่าจะช่วย นะจ๊ะพูม่า) “ค่ะ” ช่วยแม่ก็เหมือนช่วยเซธเพื่อนตาย (ช่วยคบกับเซธที) พรวด! ฉันเดินไปพูดไปจนมาเทน้ำดื่มเลยสำลัก หนำซ้ำเปิดเสียงสปีคเกอร์โฟนอีก เพื่อนทุกคนได้ยินหมดจนร้องกันโวยวาย “เฮ้ย อะไรนะ!!??” (ก็อยากที่พูดนั่นแหละจ้ะ ช่วยคบกับเซธที) เคนตันกับคาเมรอนช่วยกันถูพื้นเช็ดน้ำให้ฉัน กลัวฉันที่เดินไปคุยไปแบบมึนๆ จะล้ม “แต่...” (ขอร้องนะจ๊ะ สัญญาแล้วนะว่าจะทำ เมื่อกี้คามิลโทรหาเซธชวนไปเที่ยวด้วยกันพรุ่งนี้ เซธปฏิเสธแต่แม่ไม่อยากให้ผู้หญิงคนนั้นมายุ่งกับเซธอีกแล้ว จะไม่ทนอีกแล้วจริงๆ เซธต้องมีแฟนใหม่คามิลจะได้ไม่มีสิทธิ์กลับมาอีก เพราะงั้นพูม่า ช่วยคบกับเซธทีนะจ๊ะ) “แต่หนูกับเซธเป็นแค่เพื่อนกันนะคะ” “งั้นคบหลอกๆ ก็ยังดี เหมือนเล่นละครก็ได้” “เล่นละคร?” เพื่อนๆ ที่ชะโงกหน้าฟังอยู่เหวอไม่ต่างจากฉัน “จะคบจริงหรือคบหลอกก็ได้แม่ไม่แคร์ แต่ช่วยกันคามิลออกไปจากเซธที หนูเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเซธเพราะงั้นช่วยเซธทีนะจ๊ะ แม่ขอร้อง” โทรศัพท์ฉันหลุดจากมือเมื่อแชนนอนย้ำหนักแน่น “คบกับเซธ และทำให้คามิลไม่สามารถเข้าใกล้เซธได้อีกต่อไป เฮือก! นั่นใคร!? อย่าเข้ามานะ อ๊าย!!!”