CHAPTER 8 คำขอที่แปลก

“แชนนอนคะ!!” เสียงกรีดร้องของแชนนอนก่อนที่สายจะตัดไปทำให้ฉันช็อค เกิดอะไรขึ้น!? ขโมยบุกบ้าน!? หรือใครทำอะไรเธอ? ฉันรีบวิ่งออกไปก่อนหยุดหอบโยนไปทั้งตัวหน้าบ้านแชนนอน รีบกระชากประตูบ้านเปิดโดยไม่เคาะ เป็นห่วงแทบตาย ก่อนจะเห็นเธอนั่งอยู่กับพื้น เซธก็ยืนอยู่ใกล้ๆ นั้น “แชนนอน เป็นอะไรหรือเปล่าคะ!?” “หนูจ้ะ มันวิ่งมาแม่เลยให้เซธจับใส่กรงให้แล้ว แม่ไม่ฆ่าหนูจ้ะ” “หนู?” นึกว่าขโมยหรือโจรเรียกค่าไถ่เสียอีก! “หนูมาก็ดีเลย ไม่ใช่หนูที่เป็นตัวๆ นะจ๊ะ หมายถึงหนูพูม่า หนูมีอะไรจะบอกเซธไม่ใช่เหรอจ๊ะ เรื่องที่สำคัญมากเสียด้วย” หญิงผู้งดงามขยิบตาให้ฉัน เซธมองฉันงงๆ “ลืมของ?” “เปล่า” เอาไง? จู่ๆ แชนนอนมาขอให้ทำอะไรแปลกๆ แบบนั้น แต่ฉันกับเซธเราไม่เคยมีอะไรปิดบังกัน คุยกันตรงๆ ตลอดจนบางทีตรงเกินต้องซัดกันบ้าง ”ไปคุยกันข้างนอก” เหมือนเซธเห็นฉันเรียงคำพูดไม่ถูกเลยชวนแบบนั้น “เป็นอะไร?” เซธจับฉันมานั่งบนชิงช้าใต้ต้นเมเปิ้ลหน้าบ้าน ก่อนจ้องตาฉัน “เกิดเรื่องอะไร แม่ฉันคุยอะไรแปลกๆ เหรอ” ”อือ แต่ไม่ต้องสนใจหรอก” ”ได้ไง” ”ก็มันน่าจะมีวิธีอื่น” ฉันคิดมานานแล้ว อยากช่วยเซธให้ได้สมหวังกับคามิล แต่ยังคิดไม่ออกว่าต้องทำไง ”วิธีอะไร พูดเรื่องอะไรอยู่?” “ไม่รู้” ”บอกมา แม่พูดอะไร” จี้ถามแบบนี้ แถมยังนั่งลงตรงพื้นข้างหน้าจ้องตาฉันไม่ให้เดินไปไหนอีก ในความมืดฉันมองเซธ ”แชนนอนบอกให้คบกับนายหลอกๆ” ฉันบอกออกไป เซธต้องประหลาดใจแน่ เพราะมันฟังดูโอเว่อร์ ”เรื่องนั้นรู้แล้ว” เขาบอก เซธรู้? ”นึกว่าแชนนอนไม่ได้ขอฉันตลอดเวลารึไง” หน้าก็นิ่ง ตอบเรียบๆ แบบนั้น เซธไม่เห็นปฏิเสธหรือตกใจเลย “ตกลง” เขาบอก “ไม่เอา” ฉันรีบเบรค “ทำไม ทีหลอกเป็นแฟนเคนตันยังได้” “มันไม่เหมือนกัน” “ยังไง?” “นายเป็นคนจริงจัง ไม่โกหก ไม่เคยหลอกใคร” ซึ่งนั่นมันดีอยู่แล้ว เซธก็คือเซธ มันเป็นตัวตนของเขา “ทำไม รังเกียจ?” เซธถาม “แต่ถ้าเป็นเคนตันโอเค?” “ไม่ได้รังเกียจ” อยากช่วยอยู่หรอก “พูดอะไรบ้าๆ” “หรือกลัวเปลืองตัว?” เซธถามอีก “หมายความว่าไง?” ไม่เห็นจะเข้าใจ ฉันไม่นึกใส่ใจเลยด้วย ”ก็แค่ถ่ายรูปด้วยกัน หรือแค่กอดกันหลอกๆ บ้างเท่านั้นเอง ก็ทำอยู่แล้วช่วยเคนตัน” เซธมองฉัน มองทำไมไม่รู้ ไม่เข้าใจ “นายต่างหากที่น่าจะรู้สึกประหลาด” ฉันบอกเขา “เซธเพื่อนฉันไม่เคยโกหกใคร แล้วต้องมาเล่นละครตบตา” “ไม่” เซธตอบง่ายๆ “ไม่ได้รู้สึกประหลาดอะไร” มาแปลก ฉันนิ่งคิดกลับกลอกในหัว แต่เริ่มเห็นด้วยกับแชนนอน เธอเป็นผู้หญิงที่ทั้งฉลาดเฉลียวและใจดี ”แผนแชนนอนอาจดีก็ได้” ฉันพึมพำ เซธมองฉันงงๆ ”ยังไง?” ”คิดๆ ดูแล้วมันจะทำให้คามิลโกรธและหึงนายมาก พอหึงสุดก็เลิกกับทางนั้นมาคบกับนาย ผู้หญิงบางคนเห็นแฟนถูกแย่งก่อนถึงจะกลับมาและรู้ตัวว่าเสียนายไปไม่ได้จริงๆ” “เพราะนายเป็นคนที่มีค่ามากไง” ฉันจริงจัง “และคามิลต้องเห็น ไม่ใช่ตาบอดแบบนี้!” นึกโกรธคามิล “แผนนี้ต้องได้ผลแน่ ต้องทำให้เธอกลับมาสนใจนายได้ ตอนแรกอย่ายอมง่ายๆ ไล่ไปเหมือนไม่สนใจเธอก่อน จนจะขาดใจตายถ้าไม่ได้คบนายก่อนค่อยยอม รอวันที่เธอหึงมากจนแทบคลั่ง จะได้กลับมาแย่งชิงนายและรู้ใจตัวเองสักทีว่าจะเสียนายไปไม่ได้” เซธอึ้ง “ฟังดูดี?” ฉันถาม มั่นใจในความคิดตัวเอง สำเร็จแน่นอน สำหรับฉันแผนจะสำเร็จร้อยเปอร์เซ็นต์ Seth’s Talk “เซธ ฉันจะทำให้มันสำเร็จ ทำให้เธอกลับมาหานายให้ได้” พูม่าบอกอย่างตั้งใจ เธอพูดจริงเสมอ ไม่มีใครทุ่มเทกับผมขนาดนี้ เพื่อนคนอื่นในแก๊งก็ยังไม่เท่า คงเพราะถึงห้าวแต่ก็เป็นผู้หญิงอยู่ดี แต่คนอื่นในแก๊งเป็นผู้ชาย กับเคนตันมันคือละครที่ไล่ผู้หญิงไป แต่กับผมมันเป็นการทำให้คามิลหึงและกลับมา เล่นบทเหมือนกันแต่ไม่เหมือนกันเลย “อยากทดสอบใจคามิลสักตั้งเหมือนกัน เพื่อนาย” เธอบอก ในแก๊งเราบอกกันเสมอว่าเราตายเพื่อกันได้ ผมก็เคยบอกว่าผมยินดีตายแทนเธอ และตอนนี้มันเหมือนเธอพูดกับผมแบบนั้นอีกครั้ง เหมือนยอมตายหรือให้ผมทุกอย่าง คุณค่าความเป็นเพื่อนของเรามันมากยิ่งกว่าที่คนข้างนอกจะคิดได้ เท่ว่ะ พูม่า ผมพร้อมยืดอกภูมิใจและบอกทุกคนว่านี่เพื่อนตายของผม เพื่อนที่รักเพื่อนมากกว่าตัวเอง เห็นแกร่งๆ แต่ความคิดใสซื่อที่มุ่งมั่นแบบนี้ก็นึกอยากบี้จมูกเชิดๆ นั้นขึ้นมาแล้วขยี้หัวอีกที แต่อย่าเลย เสือพูม่าอาจตีเข่าใส่ได้ พูม่า: “งั้น ลองคบกันหลอกๆ สักตั้งก็ได้ ตั้งแต่คืนนี้เริ่มคบกัน” “โอเค คบกัน” ผมบอกเธอ สายลมกลางคืนพัดผ่านไป