CHAPTER 41 จะช่วยให้หายทรมานเอง

Seth’s Talk ผมอุ้มพูม่าไปที่เตียงของผม  อุ้มร่างเปียกหยาดฝนและไร้แรงซึ่งราวกับถูกฉีกไปที่ห้องแล้วกอดไว้ ร่างสีขาวเยือกเย็นราวกับนางเงือก ผมจ้องมองเธอ เธอหอบหายใจแรงเหมือนคอแห้งและทรมานกับบางอย่าง “ยานั่นทำให้รุ้สึกแย่ใช่ไหม” “แฮ่ก...ฉัน...” “จะช่วยให้หายทรมานเอง” ผมถอดเสื้อผ้าเธอออกจนไม่เหลือ