บทที่ 24

ณชนกฝากรอยยิ้มไว้ให้ก่อนหันหลังเดินจากไป หญิงสาวรู้สึกสับสนใจ โคลวิซยังเหมือนเดิมเกือบทุกอย่าง แทบไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง โดยเฉพาะสายตาคู่นั้นที่มองเธอด้วยความห่วงหาอาทร ผิดกับใครอีกคน ที่มีแต่แววตาทิ่มแทงความรู้สึกยามได้พบหน้า “มารับน้องคลีโอเหรอคะ...วันนี้ไม่รู้เป็นไงค่ะ หน้าตาไม่สดชื่นสดใสเอาซะเลย”