ตอนที่ 13 รับมือไม่ทัน

ตอนที่ 13 รับมือไม่ทัน ห้องน้ำชั้นสองก็ไม่มีคน ลู่เสี่ยวซินไม่ได้คิดอะไรมากตรงดิ่งไปที่ชั้นสาม มาถึงชั้นสามเธอรู้เลยว่าในห้องน้ำมีคนอยู่ เพราะมีเสียงอู้อี้ดังออกมา เธอโยนกระเป๋าลงแล้วตรงดิ่งไปทางห้องน้ำ เพียงแต่ว่าตอนที่เธอยังไม่ทันได้เข้าใกล้ห้องน้ำ เสียงเย็นชาของผู้ชายเสียงหนึ่งก็ดังออกมา “หยุดอยู่ตรงนั้น” ลู่เสี่ยวซินถูกเสียงเย็นชาของผู้ชายทำให้ตกใจกลัวจนตัวสั่น หยุดฝีเท้าเอาไว้ทันที ในขณะเดียวกันก็สงสัยว่าเต่าสีทองอยู่ข้างในเกิดอะไรขึ้นกันแน่ “คุณชายฉู่ ต้องการความช่วยเหลือไหมคะ?” เสียงของลู่เสี่ยวซินเป็นกังวลเล็กน้อย แต่ก็ยังพยายามระงับความวิตกกังวลอย่างเต็มที่คอยระมัดระวังในการหยั่งเชิง “ไสหัวไป” เสียงผู้ชายยังคงเย็นจนทำให้คนกลัว แต่ว่าลู่เสี่ยวซินไม่มีอารมณ์ไปโกรธ เธอรู้ว่าคนที่อยู่ในห้องน้ำเจอกับปัญหาแล้ว “คุณชายฉู่ คุณไม่ต้องเป็นกังวลไป ฟังฉันอธิบายให้คุณ ขอแค่คุณทำตามที่ฉันบอก ในไม่ช้าคุณก็จะไม่เป็นไร” ลู่เสี่ยวซินรู้จักโครงสร้างของห้องน้ำดี เธอเป็นพนักงานขายอสังหาริมทรัพย์ก็ต้องรู้จักการตกแต่งภายในอาคารดีอยู่แล้ว “ไสหัวไป คุณฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอ?” ฉู่หมิงหยางดุออกมาอย่างเย็นชา เวลานี้ ในห้องน้ำ ฉู่หมิงหยางหน้าดำคร่ำเครียดไม่ต้องพูดถึงว่าทำให้คนตกใจกลัวแค่ไหน การออกแบบของบ้านหลังนี้เขาเป็นคนนำเข้ามาในประเทศเอง เขาคิดว่าไม่มีใครจะรู้ดีไปกว่าเขา ยังต้องการให้ผู้หญิงคนหนึ่งมาคอยแนะนำ น่าขำ! ลู่เสี่ยวซินไม่กล้าพูดอะไรอีก เธอเป็นคนก็ต้องฟังภาษาคนออกอยู่แล้ว คนเขาให้ไสหัวไปแต่เธอยังไม่สามารถไสหัวไปได้ชั่วคราว! ฉู่หมิงหยางถูกขังอยู่ข้างในเธอก็มีส่วนต้องรับผิดชอบ เงียบเอาไว้! ต่างก็พูดกันว่าการเงียบเป็นดั่งทองคำ บางครั้งการเงียบก็สามารถทำให้มีชีวิตรอดไปได้ คนที่อยู่ข้างในดูเหมือนอยากจะกินคนรอดูต่อไปอีกหน่อยแล้วกัน ผ่านไปหลายนาที ฉู่หมิงหยางไม่ได้ออกมาจากห้องน้ำ ผ่านไปอีกสิบกว่านาทีแล้ว ฉู่หมิงหยางยังคงไม่ออกมาจากห้องน้ำ ลู่เสี่ยวซินนั่งนิ่งต่อไปไม่ไหวแล้ว หันไปรอบๆเพื่อหาเงาร่างของหลินหยู่เฉิน หลินหยู่เฉินเป็นคนโทรหาเธอเองแล้วตัวเขาล่ะ?” ถ้าหากว่าหลินหยู่เฉินอยู่ที่นี่ เธอสามารถบอกหลินหยู่เฉินว่าจะต้องดำเนินการอย่างไร พวกเขาต่างก็เป็นผู้ชาย ผู้ช่วยหลินสามารถเข้าไปช่วยได้ หารอบหนึ่งแล้วยังไม่เห็นหลินหยู่เฉินเลย ลู่เสี่ยวซินหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาปิดเสียงเอาไว้ก่อน เธอหาบันทึกการโทรเมื่อกี้ออกมา แล้วเธอก็แอบส่งข้อความไปให้หลินหยู่เฉิน “หลินหยู่เฉิน คุณอยู่ที่ไหน?” “คุณลู่ ผมอยู่ระหว่างทางไปบ้านพักตากอากาศ” “ออ ดิฉันถึงแล้ว” ลู่เสี่ยวซินตอบกลับไปง่ายๆข้อความหนึ่ง ในเมื่อหลินหยู่เฉินใกล้จะถึงแล้วงั้นก็รอก่อนแล้วกัน “คุณลู่ เกิดอะไรขึ้น เมื่อกี้ประธานฉู่โทรศัพท์มาหาผมบอกว่ามันบ้านเฮงซวยอะไร ผมถึงโทรหาคุณให้คุณเข้าไปดูหน่อย” หลินหยู่เฉินตอบกลับมาอีกหนึ่งข้อความ “ออ อันที่จริงก็ไม่มีอะไรมาก คุณมาถึงแล้วค่อยว่ากันเถอะ” ลู่เสี่ยวซินไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไร ถ้าบอกว่าประธานฉู่อยู่ในห้องน้ำออกมาไม่ได้ คาดว่าหลินหยู่เฉินก็คงไม่เชื่อ ความจริงก่อนหน้านี้ก็เคยเกิดเรื่องทำนองนี้มาแล้ว ลูกค้าที่มาดูบ้านจำนวนมากทดลองใช้ชักโครกอัจฉริยะชั้นสูงแบบนี้ด้วยตัวเอง ผลที่ตามมาก็คือคนที่ไม่ชำนาญควบคุมการทำงานไม่ได้จริงๆ ถูกยึดติดไว้บนชักโครกก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลย ต่อมาลูกค้าคนนั้นเล่าให้เพื่อนฟัง คนนอกต่างพากันบอกว่าลูกค้าคนนั้นขี้โม้ ในเวลานี้ลู่เสี่ยวซินก็ไม่อยากอธิบายอะไรมาก รอให้เขามาถึงแล้วค่อยว่ากัน “เมื่อกี้ประธานฉู่ดูเหมือนจะโมโหมาก มีเรื่องอะไรคุณจะต้องบอกความจริงกับผม ผมยังพอมีเวลาคิดหาวิธีแก้ ไม่อย่างนั้นหลังจากที่ผมเข้าไปแล้วผมจะรับมือไม่ทัน” ก่อนหน้านี้หลินหยู่เฉินรู้สึกชัดเจนว่าประธานฉู่อารมณ์ไม่ดีอย่างมาก ทำไมลู่เสี่ยวซินถึงบอกว่าไม่มีเรื่องอะไร? อันที่จริงไม่ว่าใครติดอยู่บนชักโครกไม่สามารถลุกขึ้นมาก็ล้วนแต่ไม่ใช่เรื่องดีทั้งนั้น ถ้าเกิดพูดออกไปคงถูกคนหัวเราะเยาะตาย ชักโครกอันหนึ่งยังควบคุมไม่ได้ มันเป็นเรื่องที่ตลกมาก(น่าขายหน้าที่สุด) แต่ว่าเรื่องง่ายๆแบบนี้ก็ดันเกิดขึ้นมา ฉู่หมิงหยางไม่สามารถควบคุมได้จริงๆ “คือ......ช่างมันเถอะ รอให้คุณมาถึงแล้วฉันจะบอกคุณกับปากเองว่าต้องทำอย่างไร” ลู่เสี่ยวซินจนปัญญามากและก็รู้สึกเสียใจมาก เรื่องนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องร้ายแรง แต่ว่าคุณชายฉู่ที่อยู่ข้างในดูเหมือนจะเข้ากับคนได้ยากนิดหน่อย ลางสังหรณ์ว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น!