ตอนที่12 ท้อง/ไม่ท้อง

หลังจากนั้น ฉันก็ให้วายุไปหาหมอ ว่าจะเป็นอะไร มันอันตรายไหม เผื่อจะมีลุ้นว่าฉันจะได้ผัวใหม่ อิอิ โอ้ยย คิดเเล้วก็ตื่นเต้น วายุ: หมอบอกว่ากูไม่ได้เป็นอะไร มึงไม่ต้องมาทำหน้าดีใจขนาดนั้น กูดูออก // มันมีรู้ทัน ฉัน: ฉันเปล่านี่ ไม่เป็นอะไรก็ดีเเล้ว พอฉันพูดจบเขาก็ยิ้มๆ เหมือนมีอะไร ก่อนจะยื่นที่ตรวจครรภ์มาให้ฉัน ที่ตรวจครรภ์!! ฉัน: อะ อะไร // ฉันทำหน้าตกใจไปทันที ถ้าฉันท้องความเเรดที่สะสมมาคือจบ ฉันยังใช้ไม่คุ้มเลยยย ฮืออ วายุ: หมอถามว่า เมียประจำเดือนมารึป่าว เเล้วก็เอาที่ตรวจครรภ์มาให้ตรวจ วายุเขาพูดไปอมยิ้มไป ฉันก็รับมา วายุ: ไปตรวจเลยที่รัก ผมรอฟังข่าวดีอยู่ ฉัน: ฮึกก ถ้าฉันท้องล่ะ // ฉันเผลอร้องไห้ มันก็ซึมๆอยู่นะ ในเมื่อฉันเเอบเขากินยาคุม มันจะท้องได้ยังไง บ้าไปเเล้ว วายุ: ถ้าคุณท้อง เราก็มีตัวเล็กด้วยกันไง ฉันมัวเเต่ยืนหน้าเครียดจนไม่รู้ว่าเขาอุ้มฉันมายืนหน้าชักโครกเเล้วว วายุ: เยี่ยวเลยที่รัก ผมรอลุ้นอยู่ ฉัน: นายออกไปก่อน ฉันอาย วายุ: ไม่เอา! กูเห็นหมดเเล้ว เเต่ก็อยากดูอีก ฉัน: เพี๊ยะะ~~ ทะลึ่งออกไปเลย // ว่าเเล้วฉันก็ฟาดฝ่ามือใส่กลางหลังเขาอย่างเเรง เเล้วผลักเขาออก คนจะขี้จะเยี่ยว จะมาดูอะไร ปึ้งงง~~ ฉันเดินถือที่ตรวจครรภ์ ที่ใส่ถุงไว้เหมือนเดิมเพราะฉันไม่กล้าดู เขาดูตื่นเต้น ดูลุ้นกว่าฉันซะอีก เเต่พอเปิดออกมาก็เห็นเขานั่งยิ้มเป้ยย อยู่หน้าห้องน้ำ ไปลากเก้าอี้มานั่งตอนไหน วายุ: ถ้าเป็นผู้ชายผมจะให้ชื่อว่า อาคิน ส่วนถ้าเป็นผู้หญิงอืมม ชื่อว่าไรดีน๊า ฉัน: อ่ะ! // ฉันยื่นที่ตรวจครรภ์ให้เขา วายุ: มึงท้องใช่ไหม // เขาก็รับไป เเล้วทำหน้าเเบบมีความหวัง ฉัน: ก็เปิดดูสิ ฉันให้นายรู้คนเเรกเลยนะ วายุค่อยๆ เลื่อนถุงออก ฉันก็ค่อยๆปิดตาเเย้มดู เพราะเขาชวนให้ฉันลุ้นด้วย เเต่ผลที่ได้คือ คืออ. คือ... .. โอ้ยฉันตื่นเต้น ... ... วายุ: เอ้าผิดด้านน! // ฉันหน้าเหว๋อไปทันทีเมื่อรู้ถึงความซื่อบื่อของผัวตัวเอง ฉัน: นายรู้ไหมว่าฉันรอลุ้นเเค่ไหน รีบพลิกเลย วายุ วายุ: ผมก็อยากรู้ไม่ต่างจากคุณหรอกน่า เเล้วเขาก็ค่อยๆหลับตา พลิกดู เเต่ผลที่ได้คือ วายุ: ห้ะ!! ขีดเดียว!! ทำไมมันขึ้นขีด เดียวอ่ะปลาย ผมไม่ยอมนะ เฮ้ออ~ โล่งอก ในที่สุดฉันก็ได้เเรดต่อ ฮ่าฮ่า วายุ: คุณตอบมาสิปลาย ฮึก ประจำเดือนมายัง ฉัน: ไม่มา 1 เดือน เเต่มันอาจจะมาเดือนนี้ก็ได้ วายุ: ไม่มา 1 เดือนเเล้ว ทำไมขึ้นขีดเดียวว่ะ เคล้งง~ เขาโยนที่ตรวจครรภ์ทิ้ง อย่างอารมณ์เสีย วายุ: กูไร้น้ำยาขนาดนั้นเลย ทำไมมึงไม่ท้อง รึว่าเราทำท่ายากเกินไป ฉัน: มันก็อาจจะจริงก็ได้วายุ นายไม่มีนํ้ายา วายุ: หึ! กูไม่ยอมหรอก ยังไงวันนี้มึงก็ต้องท้องให้ได้ พรึ่บบบบ อร๊ายยย ฉัน: อร๊ายยย นี้นายจะพาฉันไปไหนวายุ ฉันไม่ไป ปล่อยยย วายุ: ไปตรวจที่โรงบาลไงที่รัก ฝากครรภ์ด้วย ปึ้งง~ ประตูรถเปิดออก พรึ่บบ~ ฉัน: ก็ฉันบอกว่าไม่ได้ท้อง ตรวจก็ขึ้นขีดเดียว นายเบิกตาดูสิ จะไปตรวจทำไม จุ๊ฟ~ เขาจูบตรงหน้าผากฉัน วายุ: กูเเพ้ท้องเเทนมึงทั้งวันทั้งคืน เกือบตายมึงจะไม่ท้องได้ยังไง กูไม่เชื่อหรอก ฉัน: ........ วายุ: ไปตรวจให้เเน่ชัดนะที่รัก ถ้าไม่ท้องกลับมาผมจะทำให้คุณท้องเอง โรงพยาบาล ขณะรอผลตรวจวายุเขานั่งจับมือฉันเเน่น ใบหน้าซึมๆ อย่างหมดหวัง หมอ: คุณพ่อจะฝากครรภ์เลยไหมครับ พอหมอพูดเเบบนั้น วายุจากที่เขานั่งรอผลตรวจอย่างซึมๆ ก็เบิกตากว้าง เผยยิ้มอย่างดีอกดีใจทันที วายุ: เมียผมท้องหรอหมอ ช่วยพูดดังๆ กรอกหูผมหน่อย // เขารีบยื่นหูไปหาหมอ ใบหน้ากะตือรือล้น หมอ: ครับบ เมียคุณท้องเเล้วว!! วายุ: เย้~~ ปลายเรากำลังจะมีตัวน้อยด้วยกันเเล้ว มึงดีใจกับกูไหมปลาย เขาเขย่าเเขนฉันรัวๆ ซึ่งมันช่วยเรียกสติฉัน เมื่อตกอยู่ในภวังค์ ฉันทำอะไรไม่ถูกนอกจากจะร้องไห้ ฉัน: ฮึกก~ อยู่ๆนํ้าตา ก็ไหลออกมา ฉันทั้งตื่นเต้น ดีใจ กดดัน เครียด มันหลายความรู้สึกมัดรวมเข้าด้วยกัน จนกลั่นกรองออกมาเป็นนํ้าใสๆ วายุ: มึงอย่าร้องสิ ฮึก กูก็ตื่นเต้นเหมือนกัน กูจะเป็นพ่อคนเเล้วปลาย วายุ: เราจะมีตัวเล็กด้วยกันเเล้ว กูขอบคุณนะ ที่มึงมีลูกให้กู กูรักมึงมากนะปลายฟ้า ฉัน: นี้ฉันกำลังจะมีลูกใช่ไหม ฮึก // ฉันทวนคำถามซํ้า เพราะยัง งง เเละอึ้งกับคำถาม วายุ: ชะ หมอ: ใช่ครับ คุณกำลังจะมีลูก วายุกำลังจะพูดขึ้น หมอก็ตัดบทรีบพูดก่อน เพราะฉันส่งสายตาไปถามหมอ วายุ: มึงอย่าเสือก ไอ้หมอ // เข้าจ้องหน้าหมอตาเขม็ง หมอ: เอ่ออ ไม่ทราบว่าจะฝากครรภ์เลยไหมครับ // หมอรีบพูดเปลี่ยนบทเพราะบรรยากาศเริ่มไม่ดี วายุ: ฝากเลยๆๆ ครับหมอ ความดีใจปมกับความรู้สึกต่างๆ มันตีรวมกันมากมายมากในหัวฉัน ฉันกำลังจะเป็นเเม่คนเเล้วหรอ