ตอนที่21 ผัวมาง้อ หรือมาเย

ฉัน: หรอ! เเล้วทำไมตอนทำนายไม่คิด โอกาสมันไม่ได้มีเสมอไป ใจฉันมันกลายเป็นหิน ตั้งเเต่วินาทีนั้นเเล้ว // ฉันเเกะมือเขาออก เเต่เขาไม่ยอมปล่อย วายุ: กูขอโทษ ปลายขอร้องละ ให้โอกาสกูเถอะ นะ นะครับ ฉัน: หึ! ไม่! ปล่อย!! วายุ: ฮึก ไม่! กูไม่ปล่อย! จนกว่ามึงจะยกโทษเเละให้โอกาสกู ฉัน: ปล่อย!! อย่าทำให้ฉันต้องเกลียดนายไปมากกว่านี้ เลยวายุ พรึ่บ~ เขาผละกอดฉันออก มือหนาจับเเขนฉันไว้เเน่น ดวงตาคมกริบจ้องมองตาฉัน เหมือนจะสื่ออะไร จึงทำให้ฉันนิ่งจ้องมองนัยน์ตาเขากลับ วายุ: กูขอโทษ เรื่องทั้งหมดมันเกิดที่ร้านอาหารวันนั้นหลังจากที่มึงกลับไป พลอยมันมาขู่กู ว่าให้กูเอากับมัน เพื่อเเลกกับชีวิตเเม่กู ที่มันจับตัวไป กูไม่มีทางเลือกในตอนนั้น กูเลยตอบตกลงไปเพราะความโง่เขวาของตัวเอง โดยไม่คิดจะบอกมึง เเต่กูขอโท.... ฉัน: ฉันจะเชื่อนายได้ยังไง ว่านายไม่ได้เเก้ตัว // ฉันไม่รอให้เขาพูดคำเเก้ตัวจบ ก็ชิงพูดทันที ถ้าฉันเป็นเขาฉันคงฆ่าอีนั้นไปนานเเล้ว ไม่ปล่อยให้มันข่มหัวเล่นมาถึงวันสุดท้ายหรอก ถ้าสถานการณ์นั้นเขาพูดจริง วายุ: กูไม่ได้เเก้ตัวนะปลาย มึงมองตากูสิ ตากูเหมือนคนโกหกตรงไหน // เขาเขย่าตัวฉันเเรงๆ อย่างกับคนบ้า ฉัน: ...... // ฉันยอมรับนะ ฉันไม่ใช่คนใจเเข็งอะไร ความที่เขาพูดสารภาพเมื่อตอนนั้น ทั้งนํ้าเสียง เเววตาอันจิงจัง สำนึกผิดอย่างลึกซึ้งเเต่ฉันคงเชื่อ เขาได้เพียงนิด เพราะความไว้ใจเชื่อใจทั้งหมด มันไม่มีเหลือกับฉันที่เจอเหตุในวันนั้น ฉันปล่อยให้เขาบ้าอยู่อย่างนั้น ก่อนเขาจะหยุดเงียบ ระงับสติลง เเล้วโน้มใบหน้าเข้ามาสัมผัสจูบฉัน จุ๊ฟ~ อื้มมม~ มือหนาจับใบหน้าฉันเเน่น พร้อมกับใช้ฟันกัด เมื่อ ฉันไม่ยอมเปิดปากให้เขา เขาจูบฉันพร้อมกับลูบไล้ บิ้วอารมณ์ ให้มีอารมณ์ไปกับเขา ในการมีsex ครั้งนี้ วายุ: อื้มม อึก จ๊วฟฟๆ ฉัน: อ้ะ อื้อออ พรึ่บ! ตัวฉันยกลอยเหนือขึ้น ในอ้อมเเขนเเกร่งของเขา ในท่าเจ้าสาว เดินประกบจูบมายังเตียง เเล้วถูกวางลงอย่างเบามือ ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กสั้น ถูกถอดออก เขวี้ยงทิ้งไปอย่างไกลลิ่ว ก่อนที่เขาจะลุกถอดเสื้อผ้าตัวเอง พลางมองเรือนร่างฉันไปด้วย อารมณ์ของฉันมันเริ่มทะลุทวีคูณมากขึ้น หุ่นเขาที่น่ามอง เซ็กซี่ รวมถึงไอ้เจ้านั้นด้วย ที่ผงกหัวอย่างท้าทายไม่มีกลัวศัตรูที่กำลังจะสู้รบด้วย เฮ้อ~ สุดท้ายก็มีอารมณ์ไปกับเขาจนได้ เอาเสร็จเเล้วค่อยโกรธเขาต่อก็ได้ ฉันคิดในใจไปพลาง เพราะอารมณ์ตอนนี้มันฟุ้งกระจายเต็มในหัว ก่อนเขาจะก้มลงมาซุกไซร์ซอกคอ ดูดเลียจนทั่วร่าง อย่างหวงเเหน เเล้วมาหยุดตรงส่วนสยิว ก่อนจะละเลงลิ้นหยาบร้อน เข้ามาในร่องอุ่น ฉัน: อื้ออ อ๊าาาส์ อ้ะ อ้ะ ซี๊ดดด อ๊าสส์ อร๊างง~ //ฉันร้องครางอย่างฉุดไม่อยู่ มือก็ผลักหัวเขาออก เมื่อเขาลงลิ้นฉันอย่างเร็วรัว เหมือนโกรธ นั้นเเหละ~ วายุ: อื้มมม จ๊วฟฟฟ อึกๆ เสียวไหมคับที่รัก อื้มม พูดจบเขาก็ดูดจุดเสียว ก่อนจะลุกขึ้นจับท่อนกายอุ่น มาจ่อเสียบตรงนั้นเข้าไปจมมิดอย่างช้าๆ ยั่วอารมณ์ ทรมานฉัน ที่กำลังอยากเต็มที่จากการเลียไม่เสร็จของเขา ฉัน: อ่ะ อื้ออ วะ วายุ // วายุเห็นฉันร้องครางออกมา ก่อนจะเลิกเเกล้ง เเล้ว กระเเทกเอวตามอารมณ์ ครั้งนี้เขาคงไม่รุนเเรงเพราะกลัวลูกในท้องจะด่าเอา ว่าพ่อกับเเม่ทำอะไรกัน วายุ: อื้มม! ตับๆๆ อ๊าสส์ เเน่นดีจัง // เอวหนากระเเทกรัวเข้าออกอย่างสุดมิด ฉัน: อ้ะ อร๊างง~ ซี๊ดดส์ อื้มมม~ อิ๊ ซี๊ดดๆ // ฉันครางออกมาด้วยความเสียวที่ได้รับ วายุ: ซี๊ดด โอ้ยยเสียว อืมม ตอดดเเรงจัง เสียวนะ ฉัน: อ่ะ ซี๊ดด อร๊างงๆ~~ จากนั้นก็ 18+ วนไป จนเสร็จ พรึ่บบ~ เขาล้มตัวนอนทับตัวฉัน อย่างหมดเเรง เมื่อจัดไปหลายนํ้า หลายท่า วายุ: หายโกรธยัง ความจริงก็บอกเเล้ว เมื่อกี้ก็จัดหนักให้เเล้ว หายโกรธผมเถอะนะ // เขาเงยหน้า มามองหน้าฉันที่นอนหายใจหอบ เเค่กๆ ฉัน: จัดหนักอะไร ใครบอกว่าเมื้อกี้ฉันต้องการนาย ฉันเเค่ยอมนายเฉยๆ // ฉันบอกเขาไป คนบ้าอะไร ใช้หรรมง้อเมีย ก่อนฉันจะพยายามตั้งควบคุมสติ ให้กับมาใจเเข็งเหมือนเดิม นึกถึงเหตุการณ์วันนั้น พอนึกถึงเรื่องวันนั้นฉันยอมรับว่าโกรธเเละเกลียดเขามาก เเต่ฉันก็ไม่สามารถตัดสายสัมพันธ์ที่สร้างกับเขาไว้ได้ จะให้กลับไปเป็นเหมือนเดิม ก็ขึ้นอยู่กับเขา ว่าจะทำให้ฉันเชื่อใจเขาได้เหมือนเดิมหรือปล่าว ถ้าถามว่ารัก ก็คือรัก เขาอยู่ วายุ: ปากเเข็ง คุณต้องการผมมากก็บอกมาเถอะ เช่นเดียวกับผมที่ต้องการคุณกับลูกมาก ฉัน: ........ // ฉันอึ้งกับคำพูดของเขา อยู่ๆ ใจก็สั่นขึ้นมา ไม่ๆ ปลาย เเกอย่าลืมว่าเขานอกใจเเก เเกต้องพิสูจน์เขาว่าเขารักเเกจริง เเละไม่กลับไป ทำเเบบนั้นอีก มีอะไรก็รายงายเเกทุกอย่าง วายุ: เรื่องวันนั้นผมก็ผิดที่เอากับมัน ผมพยายามคุมสติเเล้ว เชื่อผมเถอะนะ ผมพูดจริงๆ ไม่ได้เเก้ตัวเลย อีกอย่างคือ ผมตอเเหลไม่เป็.... ฉัน: เเล้วทำไมถึงเงียบไม่บอกกัน อยากเอากับมันก็บอกมาเถอะ วายุ: มันไม่ใช่อย่างนั้นเลยปลาย กูมีมึงอยู่เเล้ว อีกอย่างคือกูมีหรรมเดียว กูก็ต้องเยมึงคนเดียวสิ ที่ไม่บอกกูเเค่กลัวมึงรับไม่ได้ เเล้วทิ้งกูไป ฉัน: หรอคะ มีหรรมเดียวก็จะบ่งบอกว่าคุณไม่เคียวไม่สำส่อนงั้นหรอ ซึ่งมันไม่จริง วายุ: เชื่อใจกูเถอะปลาย กูเป็นผัวมึงนะ ฉัน: ฉันไม่รับเป็นผัวหรอก เรื่องจะบอกเมียเเค่นี้ยังไม่กล้า เเล้วนายจะเป็นหัวหน้าครอบครัว ดูเเลฉันกับลูกได้ยังไง วายุ: ก็กูกลัวมึงโกรธเเละหนีไป กูอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีมึง กูรักมึงมากได้ยินไหมปลาย ฉัน: ....... // ตึกกๆๆ ใจฉันเมื่อได้ยินเขาพูดอย่างนั้นก็เต้นรัว เฉียบพลัน พูดไม่ออก เหมือนฉันกำลังเขินกับคำว่า อยู่ไม่ได้ เเละรักมึงมาก วายุ: อภัยให้กูเถอะนะ ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่กูจะทำให้มึงเสียใจ ต่อให้ในอีกครึ่งชีวิตที่จะอยู่ร่วมกัน กูจะไม่ทำให้มึงต้องร้องไห้เพราะเรื่องเมียน้อยอีก จะอยู่ดูเเล รักษาอย่างดี กับโอกาสที่มึงจะให้กูครั้งนี้ ยกโทษให้เเก่กูเถอะนะ ปลายฟ้า