บทที่ 10 มีข่าวคราวของผู้หญิงคนนั้นหรือไม่

บทที่ 10 มีข่าวคราวของผู้หญิงคนนั้นหรือไม่ ลู่ซ่าวหมินที่เผชิญกับคำถามสงสัยของบิดาก็อธิบายอย่างจนปัญญา “พ่อ พวกเราสองคนโอเคจริงๆครับ พ่ออย่าคิดไร้สาระเลย.......” เขาพูดได้เพียงเท่านี้ ไม่อย่างนั้นด้วยนิสัยของบิดาแล้ว คืนวันนี้หูของเขาก็อย่าหวังจะอยู่อย่างสงบเลย อาจจะเป็นเพราะคำพูดของเขาได้ผล คุณท่านลู่จึงไม่เอ่ยถามคำถามนี้อีก มีเพียงแค่พูดเกลี้ยกล่อมไม่หยุดว่า “พ่อรู้ว่าแกมีความเห็นกับเรื่องที่พ่อจัดการเรื่องงานแต่งงานในครั้งนี้ แท้จริงแล้วที่พ่อให้ความสำคัญกับนางเด็กน้อยของบ้านใอ้คนนั้น ทั้งหมดก็เพื่อแก” ลู่ซ่าวหมินแสดงออกว่าไม่เข้าใจ จึงเอ่ยถามว่า “คำพูดนี้หมายความว่าอะไรครับ” ในตอนแรกที่คุณท่านลู่ต้องการให้เขาแต่งกับใอ้เทียนฉิงนั้น ในใจของเขาไม่พอเป็นอย่างมาก ดังนั้นจึงไม่ได้จัดงานแต่งงานหรูหราใหญ่โตอะไร และก็ไม่ได้ไปรับที่บ้านใอ้ด้วยตัวเองด้วย เพราะตั้งแต่ต้นจบจบใจของเขาไม่เคยยอมรับว่าคนที่เป็นภรรยาของเขาคือเธอ ดังนั้นหลังแต่งงานเขาก็ไม่ได้แตะต้องเธอ ได้ยินเพียงแค่เสียงถอนหายใจจากอีกฝั่ง “มีเพียงแค่เธอเท่านั้นที่จะสามารถยับยั้งไอมารพิฆาตที่อยู่ในร่างกายแกได้!” คุณท่านลู่เอ่ยประโยคนี้จบก็หยุดชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะพูดต่อว่า “ใอ้เทียนฉิงเป็นคนเดียวใน เมืองAที่มีดวงชะตาเข้าคู่กับแก อีกทั้งยังเป็นหญิงสาวที่สภาพร่างกายมีพลังหยินบริสุทธิ์อีกด้วย ลำพังแค่ตามหาเธอให้พบ ก็ทำให้ตระกูลลู่ของพวกเราสูญเสียไปมากมายแล้ว แต่ว่ายังดีที่หาพบแล้ว แบบนี้ไอมารพิฆาตที่อยู่ในตัวแกจะได้ถูกควบคุมได้เสียที!” ลู่ซ่าวหมินที่ฟังคุณท่านลู่เอ่ยจบก็รีบโต้กลับโดยไม่รู้ตัว “เป็นไปไม่ได้!” “อะไรที่เป็นไปไม่ได้” คุณท่านลู่ถามอย่างสงสัย ลู่ซ่าวหมินสีหน้าตะลึง เพิ่งจะรู้ตัวว่าตัวเองพูดอะไรไป กระแอมไอ พลางเอ่ยตอบเสียงเรียบว่า “ผมหมายความว่า แม้ว่าผู้หญิงที่มีสภาพร่างกายแบบนี้ไม่เยอะเท่าไร แต่ว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะมีเพียงแค่ใอ้เทียนฉิงคนเดียว บางที.......อาจจะยังมีอีก เพียงแต่ว่าพวกเราหาไม่พบเท่านั้นเอง” ลู่ซ่าวหมินเอ่ยอย่างมั่นใจ เพราะผู้หญิงในคืนนั้น หลังจากที่ตัวเองได้ครอบครองร่างกายเธอแล้ว เธอก็ไม่ได้มีอาการอะไร แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าสภาพร่างกายของเธอก็มีพลังหยินบริสุทธิ์เช่นกัน เพียงแค่ไม่ได้ถูกตระกูลลู่เจอตัวก็เท่านั้น “เอาเถอะ!” เสียงคุณท่านลู่ลอยมาอีกครั้ง “ไม่ว่าจะเป็นเธอเพียงคนเดียวหรือไม่ ในเมื่อพวกแกสองคนแต่งงานกันแล้ว ก็รีบเข้าหอกับเธอเสียที ไอมารพิฆาตในตัวแกยิ่งแข็งแกร่งขึ้นทุกวัน เรื่องนี้ไม่สามารถยื้อต่อไปได้อีก ได้ยินไหม!” ลู่ซ่าวหมินที่เผชิญกับคำสั่งของบิดาตอบอย่างขอไปทีว่า “พ่อ ผมรู้แล้วครับ” หลังวางสายโทรศัพท์ ลู่ซ่าวหมินก็อดไม่ได้ที่จะสูดอากาศเฮือกหนึ่ง ในใจก็คิดว่าบิดายิ่งชราก็ยิ่งจู้จี้ แต่ว่าในใจก็รู้ว่าเขาทำเพื่อตัวเอง ลู่ซ่าวหมินไม่ต้องการให้เขาผิดหวัง เพียงแต่ว่าเรื่องนี้....... ลู่ซ่าวหมินหยิบหยกแขวนชิ้นนั้นออกมาจากลิ้นชัก มองพิจารณาอย่างละเอียด ราวกับว่าต้องการมองทะลุกลิ่นอายของผู้หญิงคนนั้นที่หลงเหลืออยู่บนหยกแขวนเพื่อตามหาเธอให้พบ เขาไม่ได้รักใอ้เทียนฉิง ถ้าหากว่าไม่ได้ผ่านคืนนั้น ได้พบกับผู้หญิงคนนั้น บางทีเขาอาจจะยอมรับในชะตากรรมไปแล้ว แม้ว่าจะให้ความรักกับเธอไม่ได้ แต่สามารถต้อนรับขับสู้ ให้เกียรติเหมือนกับแขกผู้มาเยือนได้ แต่ว่าในตอนนี้ ในใจของเขาถูกผู้หญิงคนนั้นครอบครองไปหมดแล้ว นอกจากเธอ ไม่ว่าใคร เขาก็ไม่ต้องการ แต่ว่าเธอเป็นใครกันแน่ ตอนนี้อาศัยอยู่ที่ไหน เขาไม่รู้อะไรทั้งนั้น แต่ว่าไม่เป็นไร ผู้หญิงคนนั้นถูกกำหนดให้เป็นของเขาลู่ซ่าวหมิน เขาจะต้องหาเธอพบอย่างแน่นอน!! เขาคิดแล้วก็โทรศัพท์ไปหาจางเห้อ “ผู้หญิงคนนั้นที่เราให้เจ้าไปหามีข่าวคราวบ้างหรือไม่” จางเห้อได้ยินเจ้านายเอ่ยถึงเรื่องนี้ ใบหน้าก็มีร่องรอยความละอายใจ เอ่ยตอบตามความจริงว่า “ตอนนี้ยังไม่มีขอรับ กระผมส่งคนเอารูปหยกแขวนนี้ไปยังร้านขายหยกทุกร้านใน เมืองAแล้ว พวกเขาล้วนพูดว่ารูปแบบของหยกแขวนชิ้นนี้เก่ามาก มองสภาพแล้วน่าจะมีอายุมานาน ตอนนี้ไม่มีหยกแบบเดียวกันกระจายอยู่ในตลาดแล้ว ดังนั้นตอนนี้จึงยังไม่มีเบาะแสอะไรที่เป็นประโยชน์ขอรับ” ลู่ซ่าวหมินที่ฟังการรายงานของจางเห้อจบ ในใจก็รู้สึกผิดหวังอยู่บ้าง แต่ไม่ได้แสดงออกบนใบหน้า เพียงแต่เอ่ยว่า “ไม่เป็นไร เจ้าส่งคนตามหาต่อไป อีกทั้งเพิ่มจำนวนคนเท่าหนึ่งในสถานที่เกิดเหตุด้วย ขอบเขตในการค้นหาค่อนข้างกว้าง จำเป็นจะต้องรีบตามหาผู้หญิงคนนั้นให้พบโดยเร็ว” “ขอรับ คุณชาย” ลู่ซ่าวหมินมองหยกแขวนในมือ เอ่ยอย่างมั่นใจว่า “ผู้หญิง ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหน ผมจะหาคุณให้พบ!”