บทที่ 2  คู่นอนคืนเดียว

บทที่ 2  คู่นอนคืนเดียว กู้เซียงซืออยากไป แต่ทำไม่ได้ เพราะอย่างน้อยอยู่​ในเมืองเย่นเมืองนี้เธอจะหาผู้ชายที่มียศมีอำนาจและมีเงินทอง​อย่างหรงเชิงไม่เจออีกแล้ว นี่เป็นธุรกิจ​ที่เอาร่างกายมาแลกกับเงินทอง เขาคือผู้รับซื้อ เธอคือผู้ขาย สินค้าคือ ตัวเธอ เงียบไปสักพัก กู้เซียงซือเอ่ยปากแล้ว \"มีโอกาส​ขึ้นโบนัส​รึเปล่า?\" หุ้นขึ้น​ได้เงินปันผลเป็นเรื่องธรรมดา ออมเงินได้ดอกเบี้ยก็เป็นเรื่องปกติ เรื่องขาดทุนมีแต่คนโง่เท่านั้นที่จะทำ สำหรับหรงเชิงผู้​หญิง​คนนี้ทำให้เขาทั้งรังเกียจทั้ง​ขยะแขยง​แต่ในขณะเดียวกัน​ก็ทำให้เขาดึงดูด​และสนใจในตัวเธอ หัวเราะ​พูดว่า:\" ก็ต้องดูการประพฤติ​ตัว​​ของเธอ\" กู้เซียงซือหัวเราะ​พูดว่า:\"ต้องให้สินค้าที่คุ้ม​ค่าแก่คุณชายหรงแน่นอนอยู่แล้ว\" \"งั้นตอนนี้ก็มาทำตามหน้าที่ของเธอครั้งแรกกันเถอะ\" พูดอยู่ อุ้มตัวกู้เซียงซือขึ้นมา โยนไปบนเตียง​นอน ขณะที่​กู้เซียงซือยังไม่ทันตั้งตัวผู้ชายก็ได้นอนกดทับบนร่างกายเธอเรียบร้อย​แล้ว มือใหญ่ๆดึงกระชาก \"ควาก\"เสียงเสื้อผ้าฉีกขาด​ เสียงดัง​ฟัง​ชัด​ ถอดแบบหมดเปลือก น้องชายที่ร้อนๆถูกบุกรุก​เข้าไป เจ็บ  เจ็บจนใจจะขาด ความเจ็บปวด​ทุกส่วนของร่างกายเหมือนกำลังจะระเบิด​แล้ว​ อยาก........ อยากตาย แต่ตายไม่ได้ ต้องมีชีวิต​อยู่​ให้ได้ ต้องมีชีวิต​อยู่อย่างดีๆ เพื่อทำให้คนที่อยากให้เธอตายได้ดู ......... ขณะที่​แดดส่องเข้ามาผ่านทางกระจกหน้าต่าง คนบนเตียงนอน​ถึงค่อย​ๆลืมตาขึ้นมา เมื่อคืนทั้งคืนมัวแต่........ มึนๆ....... ทำ..... ทำต่อ...... มึนๆ..... ทำ..... ทำต่อ..... มึน....... ทำจนเธอหมดสติไป กู้เซียงซืออยากลุกขึ้นมานั่ง แต่พอขยับร่างกายปุ๊บ​ร่างกายส่วนล่างก็เจ็บปวด​จนใจจะขาด ความเจ็บปวด​นั้นเหมือนมีคนมาฉีกร่างกายเธอออกมาเป็นท่อนสองท่อน ทนความเจ็บปวดเอาไว้​แล้วลุกขึ้นมานั่ง เปิดผ้าห่มออกมา เห็นเลือดสดๆกำลังไหลออกมาจากขาทั้งสองข้าง ทันทีที่เธอเห็นผ้าปูที่นอน​สีขาวเปื้อนไปด้วย​เลือด​สีแดงนั้น เธอก็ตกใจขึ้นมาทันที มือที่ขาวผ่อง​เรียวยาวจับเข้าไปที่ผ้าปูที่นอน​ เธอหัวเราะ​ออกมาอย่างกระทันหัน​ หัวเราะ​ออกมาแบบสีหน้าน่ากลัว นัยน์ตา​แดงก่ำไปหมด แดงกว่าผ้าปูที่นอน​ที่เปื้อน​เลือด​ตั้งหลายเท่า คนที่หัวเราะ​เยาะเย้ย​ฉันคนที่อยากเห็นฉันตายเข้ามาเถอะ​ ถ้าพวกเธอไม่มาพังทลายฉัน งั้นก็ให้ฉันไปพังทลาย​พวกเธอซะ กู้เซียงซือทนความเจ็บปวด​เอาไว้แล้วลงมาจากเตียง ขาเธอสั่นและล้มลงไปที่พื้น เธอก้มตัวลงเหมือนกุ้งแห้ง​และเดินเหมือนเด็กเล็ก​ที่กำลังฝึกเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำ เดินไปหนึ่งก้าวขาที่เสียดสี​ไปมาก็เจ็บปวด​ขึ้นมาหนึ่งครั้งและเหงื่อไหล​ออกมาเต็มหน้าผาก แต่เธอยังคงหัวเราะ​อยู่​ตลอดเวลา สีหน้าที่หัวเราะ​ออกมาแบบน่ากลัวเหมือนอย่างกับผีที่ดุร้ายชัดๆ ระยะทางแค่สั้นๆ สำหรับเธอแล้วเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด พอกู้เซียงซือเดินเข้าไปถึงหน้ากระจกในห้องน้ำ เธอก็ตกใจกับสีหน้าที่น่ากลัวของตัวเอง ผมยุ่งเหยิง สีหน้าขาวซีด ตาโปนโต หน้าผากเต็ม​ไปด้วยเหงื่อ ริมฝีปากที่แห้งกร้าน​ถูกเธอกัดจนเลือดซึม​ออกมา นี่หน้าตาคนซะที่ไหน เหมือนผู้หญิง​ที่สกปรก​กำลังจะหมดลมหายใจชัดๆ แต่ว่ารอยยิ้ม​ของกู้เซียงซือยิ่งชัดเจนมากขึ้น เดิมที ปากที่แห้งกร้าน​ของเธอมีเลือดซึมออกมาอยู่แล้ว พอเธอขยับปากมากๆ เลือดจึง​ไหลออกมา ริมฝีปาก​เต็ม​ไปด้วยเลือด เธอเหมือนกับผีที่เพิ่งไปกินคนมาและดูดเลือดคนมา กู้เซียงซือหัวเราะ​อยู่​ดีๆก็ร้องไห้ออกมา ร้องไห้ครั้งนี้ไม่มีเสียง ดูจากหมัดที่เธอกำเอาไว้ และเส้นเอ็น​ที่​หน้าผากปูดขึ้นมาก็สามารถ​เห็นถึงความน่ากลัวและอารมณ์​ของร้ายเธอในตอนนี้ ในเวลานี้บอกว่าเธอหัวเราะ​ความจริงคือเธอกำลังร้องไห้​อยู่ บอกว่าเธอร้องไห้ความจริงคือเธอกำลังหัวเราะ​อยู่​ นี่เป็นความสับสนวุ่นวาย​ที่สุดที่ไม่อาจอธิบาย​ได้ ทันทีที่​กู้เซียงซือนอนลงไปอยู่ในอ่างแช่น้ำร้อนนั้น ถึงรู้สึก​ขึ้นมาว่า​ตัวเองยังมีชีวิต​อยู่​ กู้เซียงซือไม่รู้​ว่าตัวเองแช่อยู่​ในอ่างน้ำร้อนนานเท่าไหร่แล้ว สรุปแล้วพอเธอพันผ้าเช็ดตัว​ออกมา ห้องประตู​ก็ถูกคนมาเคาะตั้งหลายครั้งแล้ว