บทที่ 10  กษัตริย์ เป้าหมาย​ปรากฏ​แล้ว

แผนการตอนนี้ กู้เซียงซือต้องหาที่พักอาศัย​ให้ได้ก่อน กู้เซียงซือจับกระเป๋า หยิบเงินออกมา นี่เป็นเงินเหลือจากเมื่อครู่ หักค่าเสื้อผ้าไปห้าพันกว่าบาท ยังเหลือประมาณ​สองหมื่นห้าพันบาท  เธอต้องการหาห้องเช่า   กู้เซียงซือคิดถึงตรงนี้ รีบเก็บเงินใส่เข้าไปในกระเป๋า​ จากนั้นเรียกรถโดยสาร​คันนึง แต่พอคนขับรถโดยสาร​ทุกคนได้เห็นหน้าเธอก็เหมือนกับเจอผีเลย สุดท้ายหยิบกระจกออกมา ถึงพบว่าใบหน้าเธอมีคราบเลือดเป็นจุดๆ เหมือนดั่งนักโทษที่​ฆ่าคนตายกำลังหนี​คุก​ กู้เซียงซือไปซื้อน้ำเปล่ามาขวดนึง  ล้างชำระให้เรียบร้อย​ ถึงขึ้นรถโดยสาร​ไป หาร้านอินเตอร์​เน็ต​ร้านนึง จ่ายเงินเสร็จ​เธอจึงหาที่สงบเปิดเครื่องเข้าอินเตอร์​เน็ต​ทันที แต่คิดไม่ถึงเด็กกะโปโล​ที่ขนหน้าแข้ง​ยังไม่ขึ้นเลยด้วยซ้ำ​กำลังดูหนังโป๊​ของผู้ใหญ่​อยู่ ทันทีนั้นกู้เซียงซือมีความรู้สึกว่ามนุษยธรรม ศีลธรรม​จริยธรรม​กำลังจะพังทลายแล้ว สุดท้ายหาเจอที่ที่\"ไม่เลว\" นั่งลงไปและเปิดเครื่อง ใส่รหัสผ่าน​จากนั้นก็เข้าไปหน้าโฮมเพจ​ กู้เซียงซือไม่ได้เข้าไปที่เว่ยป๋อ แต่เข้าไปในกูเกิ้ล​เพื่อค้นหาเว็ปหางาน ใช่แล้ว ถูกต้อง เธอมาหาห้องเช่า ไม่ได้มาเล่นเกม​ส์ไม่ได้มาดูหนังโป๊​หรือไม่ได้มาชิปปิ้ง​ แน่นอน เธอไม่มีกระจิตกระ​ใจ​และไม่มีเวลาว่างพอ ขณะที่​กู้เซียงซือจ้องข้อความ​การตกลงห้องเช่าของเว็ปหางานอยู่​นั้น ค้นหา​จนพบว่า ห้องทำงานท่านประธาน​บริษัท​KINGกรุ๊ป ผู้ชายที่กำลังนั่งไขว่ห้าง​ดั่งกษัตริย์​นั่งบนเก้าอี้เจ้านาย สีหน้าท่าทางของเขาทุกท่วงทางแผ่กระจาย​ความน่าเกรงขาม​ออกมา ทำให้คนเกรงกลัว ส่วนเขาคือ......หรงเชิง หรงเชิงมีมือคู่นึงที่เรียวยาวและสวยงามมาก นิ้วมือเรียวยาวเล็บมือสะอาดสะอ้าน​ ส่วนเวลานี้มือของเขากำลังถือสัญญา​ฉบับเลี้ยงดูของกู้เซียงซือเอาไว้ในมือ ทันทีที่เขาเห็นลายเซ็น​และตัวหนังสือสามตัวที่สวยงามเขียนไว้ว่ากู้เซียงซือ  เขายักคิ้ว​ทันที  บทกลอน​จีน ทางใต้ของประเทศ​ออกผลผลิต​ถั่วแดง ฤดูใบไม้ผลิ​มีกิ่งไม้​ใหม่งอกออกมา   หวังว่าคุณ​จะมาเก็บผลผลิต​บ่อยๆ เพราะว่าถั่วแดงสามารถ​กระตุ้นความคิดถึง​ ไม่รู้​ทำไม  พอเห็นตัวหนังสือสามตัวนี้หัวสมองของเขาก็เกิดบทกลอน​นี้ขึ้นมาบทกลอน​นี้เป็นบทกลอน​ของกวีที่มีชื่อเสียงที่ชื่อว่าหวางเว๋ยบทกลอน​นี้มีชื่อว่า(คิดถึง) ช่างเป็นบทกลอน​ที่มีความหมาย แต่ต้องมาพังทลาย \"เธอยังพูดอะไรอีกไหม?\"  หรงเชิงถามด้วยเสียงโทนต่ำ \"คุณกู้แค่เซ็นหนังสือ​สัญญา​อย่างดีใจและเอามือถือ​ไป ไม่พูดอะไรทั้งนั้น\" หลี่หยูนฟานพูด \"ดีใจ?\" หรงเชิงยักคิ้ว เขาสามารถ​จินตนาการ​สีหน้าท่าทางความโลภของผู้หญิ​งคนนี้ออก \"ใช่\" หลี่หยูนฟานตอบ คำตอบของหลี่หยูนฟานทำเหมือนกับว่า​มีหรงเชิงก็ได้ไม่มีก็ได้ เพราะว่า​เจ้านายยิ้มแย้ม ยิ้มแย้ม​อย่างเจ้าเล่ห์ ยิ้มแย้ม​อย่างกำลังพอดิบพอดี แปลก​ๆ  ลิ้มลอง​ หรงเชิงไม่พูดจาอีก เพียงแค่​หยิบปากกาขึ้นมาเซ็น​ชื่อตัวเองอย่างสง่าผ่าเผย​ ตัวหนังสือ​นี้เหมือนดั่งเช่นตัวเขาเอง ยโส​โอหัง​ไม่เห็นหัวใครในสายตาและแผ่พลังอันน่าเกรงขาม​ทำให้คนเกรงกลัว​ เก็บปากกา โยนหนังสือ​สัญญาให้กับหลี่หยูนฟาน หลี่หยูนฟานรับมา อ่านหนังสือ​สัญญา​อย่างละเอียด​ถี่ถ้วน​อีกครั้ง หลังแน่ใจว่าไม่มีข้อผิดพลาด ถึงเก็บเข้าไปอย่างระมัดระวัง​ พอเห็นว่าหลี่หยูนฟานไม่มีท่าทีออกไป หรงเชิงจึงยักคิ้วพูดว่า:\"มีเรื่องก็รีบพูดมีลมก็รีบผาย\" คำพูดสี้นๆง่ายๆทำให้หลี่หยูนฟานสั่นกระตุกไปทั้งตัว หลี่หยูนฟานกลืนน้ำลายและรีบพูดขึ้นว่า:\"อีกสามวันเป็นวันเกิดของคุณท่าน ท่าน.......\" หลี่หยูนฟานพูดยังไม่ทันจบ หรงเชิงก็ตะคอก​ออกมาอย่างโมโห​ \"ส่ายหัวไป\" เสียงตะคอก​นี้เหมือนกับสัตว์​ดุร้ายที่กำลังร้องตะโกน​เสียงดัง และเหมือนกษัตริย์ที่​กำลังโมโห​ หลี่หยูนฟานตกใจจนขาสั่น รีบวิ่งออกไปอย่างกับกระต่าย หลี่หยูนฟานเพิ่งเดินออกมาจากห้อง ก็ได้ยินเสียงดังวุ่นวายดังออกมาจากห้องทำงาน  พอได้ยินเสียงวุ่นวายนี้ หลี่หยูนฟานแทบวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน​ หลังระบาย​อารมณ์​เสร็จ ห้องทำงานก็เงียบสงบ​ โต๊ะ​ล้มลง เครื่องชงชาแตกละเอียด เอกสารกระจัดกระจาย​ ส่วนผู้ชายคนนี้ยืนอยู่ถ้ำกลางความวุ่นวาย \"วันเกิดหกสิบปี\" หรงเชิงกัดฟันพูดตัวหนังสือ​พวกนี้ออกมาด้วยสีหน้าที่น่ากลัวจากนั้นยังตามมาด้วยเสียงหัวเราะที่เจ้าเล่ห์ \"ฉันจะให้วันเกิดหกสิบกับท่านแบบลืมไม่ลงเลย\" พูดจบ มือถือ​ดังขึ้น  หยิบออกมารับสาย เสียงที่เย็นชาน่ากลัวดังออกมาจากข้างใน \"กษัตริย์ เป้าหมายปรากฏ​แล้ว\" .............