บทที่ 10 มอบตัวเสียเถอะ

บทที่ 10 มอบตัวเสียเถอะ “ไป” ยิ่งส่วยดึงมือของน้องสาว เดินไปตามเส้นทางที่มีผู้คนมาออกันจำนวนมาก มาถึงยังสี่แยกตรงปากทาง และพบรถขนสินค้าที่ชำรุดมานานแล้วคันนั้น ที่บริเวณปลายสายของรอยเบรกยาวที่หลงเหลืออยู่ตามท้องถนน ที่บริเวณด้านหน้าตัวรถ ร่างสีขาวล้มตัวลงนอนอยู่ที่นั่น ชุดกระโปรงเจ้าหญิงสีขาวบริสุทธิ์เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดทุกหนแห่ง รองเท้าแตะสีขาวส้นสูงเล็กน้อยข้างหนึ่งลอยกระเด็นไปตกในที่ไกลแสนไกล “นั่นเธอนี่” ยิ่งส่วยพึมพำเบา ๆ เธอนึกไม่ถึงมาก่อนเลยว่าคนที่นอนอยู่ใต้ล้อรถของน้องสาวของเธอนั้น จะกลายเป็นหมีสาเอ๋อผู้กำลังจะแต่งงานในไม่ช้า และเพิ่งรู้จักกันกับเธอเมื่อสักครู่นี้ “มันเป็นรถของพี่น้องคู่นั้น” ใครบางคนชี้มาที่พวกเธอ และสายตาของผู้คนต่างทยอยพุ่งเป้ามาที่พี่น้องสองคนนั้น “รีบโทรเรียกตำรวจกับรถพยาบาลมาเร็วเข้า!” เชาหย่วนตะลึงไปครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะสามารถตั้งสติกลับมาได้ ตอนที่กำลังหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาหมายจะต่อสายออกไป รถพยาบาลก็ได้ขับเข้าไปจอดกลางฝูงชนแล้ว “พี่.....” ยิ่งเยว่สั่นเทิ้มไม่หยุดไปทั้งตัว ราวกับตะแกรงที่สั่นอยู่ตลอดเวลา “ไม่เป็นไรนะ” ยิ่งส่วยสวมกอดน้องสาวเอาไว้อย่างแนบแน่น พร้อมกับคอยปลอบโยนเธอ แต่ภายในหัวใจกลับไม่ได้สงบนิ่งเหมือนคำพูดที่ออกมาจากปากของเธอ “พี่.....ฉันรู้ดีว่าเรื่องราวแบบนี้ อาจทำให้ฉันติดคุกได้” เธอไม่ลืมว่าวันนี้ เธอกับพี่สาวเพิ่งจะอายุครบ 18 ปีพอดี ร่างกายของยิ่งส่วยสั่นไหว สีหน้าของเธอซีดเผือดถึงขีดสุด มือที่กอดน้องสาวของเธอเอาไว้ยิ่งกระชับแน่นมากขึ้นเรื่อย ๆ ....... ถ้หากน้องสาวต้องติดคุกจริง ความสำเร็จที่เธอพากเพียรตรากตรำทำมาทั้งหมดนั้น จะสูญสิ้นหายไปในพริบตาเดียว เธอจะต้องแบกรับภาระเช่นนี้ไว้บนบ่าไปตลอดทั้งชีวิต เธอจะไม่สามารถ...... ไม่มีทางเด็ดขาด! “ตายแล้วล่ะ” เสื้อผ้าสีขาวของเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์แล่นวาบเข้ามาภายในสายตา พร้อมกับเอ่ยบทสรุปสุดท้ายออกมาเช่นนั้นในที่สุด “พี่...... ” ยิ่งเยว่เกือบเป็นลมหมดสติล้มลงไปที่พื้น “คนที่เพิ่งวิ่งหนีไปเมื่อสักครู่นี้คือใครกัน ยอมมอบตัวเสียเถอะ แบบนี้โทษหนักจะได้เป็นเบานะ” ใครบางคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ กล่าวขึ้นมา เสียงของรถตำรวจดังชัดเจนขึ้นมา ยิ่งส่วยรู้ดีว่าตัวเธอนั้นจำเป็นต้องตัดสินใจอะไรบางอย่างเสียแล้ว เธอผลักอย่างแรง โดยผลักให้ยิ่งเยว่เข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเชาหย่วน “ฉันเป็นคนขับชนเอง พี่พายิ่งเยว่หนีไปซะ” “ไม่!” “ไม่!” เชาหย่วนและยิ่งเยว่ปฏิเสธออกมาพร้อมกัน ยิ่งเยว่ทรุดตัวลงอยู่ในภายในอ้อมแขนของเชาหย่วน เธอส่ายศีรษะและดิ้นรนขัดขืน “พี่ ฉันเป็นคนทำต่างหาก.....” “ใครทำคนนั้นก็ต้องรับ ฉันเป็นคนก่ออุบัติเหตุรถยนต์ครั้งนี้ขึ้นเอง เธอไม่ต้องมายุ่ง” ยิ่งส่วยตะโกนขึ้นมาขัดจังหวะคำพูดของน้องสาว และจ้องมองเธออย่างแน่วแน่ เพื่อเป็นการบอกให้เธอไม่ต้องพูดอะไรอีกต่อไป ยิ่งเยว่ยังคงดิ้นรนขัดขืนต่อไป ยิ่งส่วยรู้ดีว่าด้วยอุปนิสัยของเธอแล้ว เธอไม่มีทางยอมให้พี่สาวมารับโทษแทนอย่างเด็ดขาด แต่ทว่าพี่สาวอย่างเธอได้รับปากกับแม่ของเธอแล้วว่า จะต้องดูแลปกป้องน้องสาวที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวคนนี้เอาไว้ให้ได้! “ไปให้ไกลซะ เธอรู้ดีว่าฉันเป็นคนยังไง ถ้าเกิดเธอยังไม่หนีไปอีกละก็ ฉันจะกินยาเบื่อหนูทั้งซองนี้ทันที!” เธอถือซองยาเบื่อหนูที่อยู่ในมือขึ้นมา ภายในใจรู้สึกขอบคุณคุณป้าอู๋ผู้ขายผักอีกครั้งหนึ่ง “อย่านะ.....นั่นมันยาเบื่อหนูนะ!” เสียงคำรามของเชาหย่วนทำให้ยิ่งเยว่หยุดการเคลื่อนไหวทั้งหมดลง “เชาหย่วน พาเธอหนีไปซะ!” รถตำรวจเพิ่งเคลื่อนตัวมาจอดสนิท ยิ่งส่วยเดินตรงไปหาตำรวจทันที โดยที่ไม่หันหลังกลับมามอง.... หลังจากกรอกแบบฟอร์มบันทึกประจำวันเรียบร้อยแล้ว ยิ่งส่วยรู้สึกว่ามือของเธอสั่นเทิ้มอย่างรุนแรง หัวใจของเธอยิ่งเต้นอย่างรัวเร็วมากขึ้นกว่าเดิม ราวกับว่าจะกระโดดออกมาจากร่างกายอย่างช่วยไม่ได้ เธอไม่ได้คิดถึงผลที่ตามมาของเรื่องนี้มากเท่าไหร่นัก เธอเพียงแต่กังวลกับน้องสาวอย่างเดียวเท่านั้น เธอรู้ดีว่าด้วยบุคลิกของน้องสาวนั้น จะไม่มีวันยอมให้เธอรับโทษแทนในเรื่องแบบนี้เป็นอันขาดอย่างแน่นอน แต่ทว่าเธอจำเป็นต้องทำเช่นนี้! นี่คือสิ่งที่เธอสาบานไว้ต่อหน้าร่างของแม่เธอ และในฐานะที่เธอเป็นพี่ เธอยิ่งต้องเป็นห่วงน้องสาวของเธอด้วย! อนาคตของเธอจะเป็นอย่างไรนั้น เธอไม่มีเวลามานั่งประเมินสิ่งนี้ สิ่งที่เธอต้องสนใจในเวลานี้ มีเพียงแค่ว่าเธอไม่มีทางยอมให้อนาคตอันสดใสของน้องสาว ต้องมาพังครืนลงในวินาทีนี้อย่างแน่นอน!