บทที่ 32 น้ำกรด
บทที่ 32 น้ำกรด
ในความมืดของบรรยากาศตอนกลางคืนนั้น ทำให้ใบหน้าทะมึนยิ่งน่ากลัวกว่าเดิม
สายตามู่ชิงเย่มองไปทางด้านหลังของหญิงผู้นั้น “เด็กล่ะ?”
เหอหย่าหัวเราะเสียงเย็นออกมา จากนั้นพูดเสียงเศร้าออกมาอย่างคนวิกลจริต “ใกล้จะตายอยู่แล้ว ยังจะมีเวลามาคิดถึงลูกอีกหรอ? มู่ชิงเย่ แกรู้มั้ยว่าฉันรอวันนี้มา