已经是第一章了
ตอนที่15 มังกรทะยานฟ้า
\"หากเจ้ามีฝีมือเพียงเท่านี้ แล้วหล่ะก็นะ จากนี้ไปเจ้าเตรียมรับความบันเทิงจากข้าได้เลย...\"
\"ข้าจะรอดูว่าเจ้าจะมีดีอย่างที่ปากว่ารึเปล่า.... รับมือ\"
พูดมิทันขาดคำ เจ้ายักษ์ซีทู้ สูบอัดลมเข้าร่างเร่งลมปราณเบ่งจนเสื้อโป่งพองกระพือพัดโบกสะบัดด้วยพละกำลังอันมหาศาล พลันกางสองแขนอ้ากว้าง พุ่งตรงเข้าใส่นัทด้วยท่าร่างที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วผิดกับลักษณะตัวของอันเต่อซีทู้ ด้วยหมายมาด ตั้งใจใช้วงแขนอันทรงพละกำลังอันมหาศาลบีบรัดคู่ต่อสู้ให้แหลกเหลวดับดิ้นคามือของตน พลางกระโจนเข้าใส่โดยมิทันให้เหยื่อได้ตั้งตัว หมายเผด็จศึกในคราเดียว
ฝ่ายนัทนึกกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ภายใน มองดูคู่ต่อสู้กางเขนหราพุ่งตรงเข้ามา หาตน
วูปปป!! ขวับ!! ครึ้มมม!! เปรี้ยะๆๆ
พลันที่สิ้นสุดการปะทะ สิ่งที่ทุกคนเห็น เป้าหมายในวงแขนอันบึกบึนของอันเต่อซีทู้ แตกละเอียด แทบไม่มีชิ้นดีอันเต่อซีทู้หัวเราะลั่นด้วยความสะใจ
\" เพราะความปากดีของเจ้าถึงมีสภาพเยี่ยงนี้....ฮ่า ฮ่า ฮ่า\"
ทว่า...... สิ่งที่ปรากฎแก่สายตาของทุกคน คือในวงแขนของมัน แทนที่จะเป็นร่างอันแหลกเละของหลงอี้เฟยกลับกลายเป็นเศษท่อนไม้กองหนึ่งแทนที่ ห่างกันไม่ไกลมากนักขอบเวทีปรากฎกลุ่มควันจางๆ ท่ามกลางกลุ่มควัน คือหลงอี้เฟย ยืนสองเท้าชิดกันมือซ้ายกุมมือขวาที่มีนิ้วชี้และนิ้วกลางประกบชี้ขึ้นมา พร้อมเสียงกล่าวของหลงอี้เฟย
\"วิชานินจาสลับร่าง นิน นิน นิน.... \"
ส่งผลให้ทุกคนยืนตาค้างแทบไม่เชื่อสายตา หลงอี้เฟยใช้วิชาใดที่ไม่เคยประสบในสาระบบวิชายุทธ
[ เอาแล้ว ไอ้ท่านนัทเล่นข้าแล้ว มิน่าวันก่อนให้ข้าดาวน์โหลดวิชานินจามาให้ นึกว่าจะเอามาฝึกเล่นๆที่ไหนได้ ตรูจิบ้าาาา...]
คงไม่ต้องบอก เป็นคำรำพึงรำพันของผู้ใด เหอะๆๆๆ....
แต่ผู้ที่ตกใจซ่ะยิ่งกว่าใครๆคงจะเป็นอันเต่อซีทู้และอันเต่อลู่เจียง มันเป็นไปได้อย่างไร เจ้าสวะนี่มันใช้วิชาใดถึงรอดพ้นอ้อมแขนอันทรงพลังของอันเต่อซีทู้ผู้ได้ชื่อว่าทรงพลังที่สุดในหมู่บรรดานักสู้รุ่นเยาว์ของต้าเหลียว
ด้วยความแค้นแทบกระอักเลือดที่เหมือนถูกดูเป็นตัวตลก ไม่รอช้า อันเต่อซีทู้ พลันเปล่งพลังกางแขนวิ่งเข้าใส่หลงอี้เฟยอีกครั้ง และครั้งนี้
ขวับ..... !!! หมับ.... !!! ตูม.... !!!
ผลมิใช่กองไม้อย่างคราแรกแต่กลับเป็นก้อนศิลาใหญ่ที่ถูกบีบทลายเป็นผุยผง คาวงแขนอันเต่อซีทู้... และเช่นเดิม
ถัดไปคือกลุ่มควันที่มีหลงอี้เฟยยืนในท่าเดิม และ....
\"วิชานินจาสลับร่าง นิน นิน นิน....\"
[ไอ้เจ้าบ้าน๊าาาาาาาท.... ดูมัน ดูมันทำ ]
( ท่านอาจารย์ ท่านพี่นัทใช้วิชาอะไร ทำไมข้าไม่เคยเห็น...!?)
[ § ¥ € £ ¿ ¢...] ไม่มีคำแปลครับ {ผู้แต่ง}
สร้างความคั่งแค้นให้อันเต่อซีทู้เป็นคำรบสอง ครานี้จึงเร่งเสริมพลังลมปราณเต็มกำลัง จนทั้งร่างเบ่งขยายถึงขีดสุด บรรยากาศรอบข้าง ถูกแรงบีบอัดของลมปราณของอันเต่อซีทู้สร้างสภาวะกดดันจนฝุ่นผงฟุ้งกระจัดกระจายไปทั่วบริเวณ อันเต่อซีทู้มิรอช้าพุ่งทะยานไป ยังกลุ่มควันเบื้องหน้าอีกครั้ง เป้าหมายคือบุรุษอายุเยาว์ร่างสูงโปร่ง ที่ทำให้ตนขายหน้าถึงสองครั้งสองครา และครานี้
วูปปป.....!!! ขวับ..... !!! กร๊อบบ....!!!
เสียงคล้ายข้อต่อกระดูกลั่นเปรี๊ยะ ได้ยินอย่างทั่วถึง ส่งผลให้ทุกคนรอบสนามประลอง หน้าซีด ใจสั่นระรัว ด้วยในวงแขนอันทรงพลังของอันเต่อซีทู้้ ปรากฎร่างของคนผู้หนึ่ง ล้มระทวยฟุบร่วงลงมากองยังพื้นเวทีประลอง
อี้เฟยยย....!!??
( ท่านพี่นัทททท!!! )
และอีกเช่นเคย ร่างๆหนึ่ง ปรากฎกายขึ้นท่ามกลางกลุ่มควัน พร้อมวลีที่เริ่มคุ้นหู ของทุกคน
\" วิชานินจาสลับร่าง นิน นิน นิน
อ่ะ อ้าว เอ๋.... เอ้ยย ทะ ทะ ทำไมๆ\"
นัทร้องเสียงหลงเหมือนจะแปลกใจ
{อย่างเนียน...}
ทันทีที่ร่างในวงแขนของอันเต่อซีทู้ร่างๆนั้นร่วงลงมาปรากฎแก่สายตาทุกคน ยิ่งสร้างความประหลาดใจแก่ทุกคน
เฮ้ยยย...... !!!!???? นั้น..... !!!!????
เพราะกองร่างๆนั้นมิใช่ใคร กลับกลายเป็นร่างอันเต่อลู่เจียงที่ไม่ทราบว่าเพราะเหตุใดอยู่ๆไปปรากฎตัวในวงแขนของอันเต่อซีทู้แทนที่จะเป็นร่างของหลงอี้เฟย อันเต่อลู่เจียง นอนหายใจรวยรินอยู่เบื้องหน้าทุกคน แต่ที่เห็นจะหน้าถอดสีมากกว่าใครๆ นั่นก็คือ อันเต่อซีทู้ เพิ่งได้สติตรงเข้าไปค่อยๆประคองเจ้านายของตน พลางกล่าวละล่ำละลัก
\"นะ นาย นายน้อยไฉนเป็นท่าน....\"
อันเต่อลู่เจียงค่อยๆยกมืออันสั่นเทาชี้มายัง หลงอี้เฟย ที่ยืนหน้าตายกลางเวที
\"เจ้า... เจ้า.... ฆ่ามันให้กับข้า มิฉะนั้น
มิฉะนั้น เป็นเจ้าที่ต้อง ตะ ตาย \"
อันเต่อซีทู้ค่อยๆวางร่างนายน้อยตนไว้ขอบเวที หยิบบางสิ่งกลืนลงท้องไป พลันร่างที่ใหญ่ยักษ์อยู่แล้วขยายพองอีกเท่าตัว บรรยากาศรอบตัวพลันแปรเปลี่ยน อัดแน่นไว้ด้วยกระแสปราณอันอำมหิตที่แพร่กระจายออกมาโดยรอบ ส่งผลให้ทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้นสัมผัสถึงกระแสปราณที่รุนแรง ชั่วร้าย จนแทบยืนไม่ติด หม่าฉินซวง
และหลี่เฉียงจิ้ง ถลาเข้าไปขนาบข้าง
องค์หญิงจื่อเว่ยพลางกางม่านพลังออกป้องกัน ส่วนเจ้าอ้วนอู๋กวงตรงเข้าคุ้มครองสองแฝดเบ้ชุน เบ้เชียน ด้วยตนมีพลังปราณที่กล้าแกร่งกว่าทั้งสองแฝด พอรับมือกับกระแสปราณที่อัดแน่นด้วยความชั่วร้ายนี้ได้บ้าง
\"ข้า.. จะ... ให้ เจ้า ได้ ชดใช้...\"
อันเต่อซีทู้ กางสองแขน อันมหึมา ก่อนบีบเค้นพลังปราณทมิฬ เตรียมส่งตรงมายังนัทในร่างหลงอี้เฟย
ที่บัดนี้ นัท ตั้งท่าเตรียมรับพลังการโจมตีของเจ้ายักษ์อันเต่อ โดยก้าวเท้าขวาถอยไปเบื้องหลังครึ่งก้าวประกบหงายฝ่ามือทั้งสองข้างไว้ระดับแนบข้างลำตัว รีดเร้นพลังปราณจ้าวยุทธขั้นที่3 จนบังเกิดสภาวะกระแสอากาศรอบข้างปั่นป่วน ม้วนตัวมารวมยังจุดกึ่งกลางทั้งสองฝ่ามือของนัท
พลันปรากฎกระแสพลังปราณเข้มข้นรวมตัวที่ระหว่างฝ่ามือทั้งสอง จนบังเกิด เป็นลูกพลังที่ค่อยๆก่อตัวขยายใหญ่ขึ้นมาเรื่อยๆ รอจังหวะส่งพลังเข้าปะทะ ปราณทมิฬของอันเต่อซีทู้ ที่กำลังพุ่งเข้ามาปะทะตน
\"เจ้า ต้อง ตายยยย....คลื่นมารทมิฬกลืนนภา\"
วูปปปป.........
\" พะ พะ พลัง ลัง ลัง คละ คละ.. \"
[เอ้า เอาเข้าไป ไอ้เจ้าบ้า... เป็นเวร เป็นกรรมอะไรของข้าฟร้ะ มาติดกับเจ้าเนี้ย....]
ท่านกงซุนเช่อใช้พัดในมือเคาะไปที่ศรีษะตน
ด้วยระอาในความเกรียนของศิษย์ตนผู้นี้ แนะอีกอย่างทำอีกอย่าง ให้คิดใช้กระบวนท่านอกกรอบ ก็ออกนอกกรอบจนหยุดไม่ได้ ยั้งไม่อยู่ จริงๆ
\" พะ พลัง คละ คลื่น คลื่น ตะ ต่าวววววว เต่า เต่า สะท้านฟ้าาาาาา....!!!\"
วูปปปป วูปปปป ครึมมม!!!!
%%%%%%%%%%%%%%%%%
ผลของความเกรียนของพี่นัทเราจะเป็นเช่นไร ติดตามได้ในตอนต่อๆไปครับ บอกได้คำเดียว ท่านกงซุน เอาคืนสาหัสสากรรจ์ แน่ๆ
//ขอบคุณที่ติดตามครับ
已经是最新一章了
加载中
