พลัง... ที่มาจากจิตใจ

จื่อเว่ย ร้องขึ้นอย่างหัวเสีย ปีนขึ้นมาแสนจะเหน็ดเหนื่อย หวังพบความประหลาดใจที่หลงเฟิงอิง เอ่ยเกริ่นเอาไว้ แต่นี่.... มองไปทางใดพบแต่ สุมพุมพุ่มไม้อันรกชัฎ  \" เจ้าบ้านี่... ไหนสิ่งประหลาดใจที่เจ้าว่า....\" หลงเฟิงอิงไม่กล่าวอะไร เดินดุ่มๆไปที่แนวพุ่มไม้ที่ขึ้นสูงบังตานั้น พลางยกมีดดาบนิ่งไว้อึดใจ