บทที่ 11 ยากเกินไป ยังต้องควบคุมตัวเอง

บทที่ 11 ยากเกินไป ยังต้องควบคุมตัวเอง องครักษ์พร้อมทั้งผู้รับใช้ รื้อค้นห้องของซูเฉียวจนทั่วทุกซอกทุกมุม พลิกแผ่นดินหาแล้ว ห้องก่อนหน้านี้ต่างไม่ได้ลงแรงอย่างหนักแบบนี้มาก่อน ซูซื่อชังเห็นเช่นนี้ มองไปดูเซียวยี่หันโดยไม่รู้ตัวแล้ว กล่าวอย่างไรอีก ซูเฉียวก็ยังเป็นพระชายาในอนาคตของเขา ทั้งเป็นตัวแทนของใบหน้าอ๋องหันด้วย ผู้ใต้บังคับบัญชาเหล่านี้ดูเหมือนจะมากเกินไปบ้างแล้ว คนฉลาดอย่างซูซื่อชังเช่นนี้ ต้องรู้ว่าในนี้มีเลศนัยแน่นอน แต่เมื่อเขาได้เห็นเซียวยี่หันท่าทีด้านชา ลักษณะเรื่องไม่เกี่ยวข้องกับตัวเอง ก็ไม่มีทางเลือกแล้วด้วย ได้เห็นความเฉยเมยในใบหน้าของซูเฉียวอีก ก็ยิ่งจับคนเหล่านี้ไม่มั่นแล้ว ดูเหมือนหลายอย่างล้วนเปลี่ยนไปหมดในชั่วข้ามคืนเดียว “ใต้เท้า นายหญิง ท่านอ๋อง ค้นไม่พบอะไรเลย!” หลังจากค่อนครึ่งชั่วยามไปแล้ว จึงมีคนเข้ามา ลานบ้านของซูเฉียวได้เปลี่ยนโฉมหน้าไปหมดแล้ว ในความเป็นจริง สีหน้านายหญิงซูดูไม่ค่อยดี เมื่อนางได้ยินผลบั้นปลาย เป็นเรื่องนอกเหนือความคาดหมายอย่างเห็นได้ชัดแล้ว คิดพูดเป็นไปไม่ได้ ก็อดทนอีกแล้ว ในใจยิ่งเดือดร้อนบ้างแล้ว สิ่งของไม่ได้อยู่ในห้องของซูเฉียว ไม่มีใครตายในลานบ้านของนาง ทุกอย่างนี้ยากที่จะจินตนาการเกินไปแล้ว นางคิดไม่ออกว่าเกิดปัญหาอะไรขึ้นแล้วที่ตรงไหน หลายปีมานี้ ในจวนหลังนี้ นางคิดให้ใครตาย ใครก็ต้องตาย ให้ใครเป็น ใครก็เป็น! แต่ดัน ครั้งนี้ต่อหน้าซูเฉียว ทุกอย่างล้วนผิดพลาดไปหมดแล้ว ไม่เพียงแต่นางทำผิดพลาด ซูซือก็พลาดมืออีกครั้งแล้ว ต่อให้นางโง่อีกก็เข้าใจ ซูเฉียวแตกต่างไปแล้ว เพียงแต่เกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้ว นางกลับเปลี่ยนไปในข้ามคืนเดียวแล้ว? แต่เห็นลักษณะของซูเฉียว ยังขวัญอ่อนเหมือนหนูแบบนั้น ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง คิดถึงตรงนี้ นายหญิงซูมองชิวหลันเซียงปราดเดียวแล้ว ก้นบึ้งสายตาแฝงความแค้นลึกซึ้ง หลายปีมานี้ ตลอดที่ผ่านมานางได้พยายามทุกวิถีทางเพื่อป้องกันไม่ให้ซูซื่อชังรับภรรยาน้อย กลับดันเฝ้าไว้ไม่อยู่ รับเอาชิวหลันเซียงคนนี้กลับเข้าในจวนแล้ว ขณะเข้าจวน ท้องของชิวหลันเซียงก็โตแล้ว เริ่มแรกท่านย่าซูยังมีชีวิตอยู่ เพื่อเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลซูแล้ว ก็รั้งตัวลงมาแล้ว โชคดีที่เป็นชีวิตชนชั้นต่ำด้วย ให้กำเนิดลูกสาวคนหนึ่ง จึงได้ให้นายหญิงซูเก็บพวกเขาแม่และลูกสาวมาจนถึงทุกวันนี้ หลายปีที่สำคัญมานี้ ชิวหลันเซียงประจบนางทุกที่ทุกแห่ง เอาอกเอาใจนาง ร่วมมือกับนางรังแกบีบบังคับซูเฉียว จึงให้นางสงบจิตสงบใจแล้วบ้าง จึงได้ให้พื้นที่โต๊ะหนึ่งแก่ชิวหลันเซียงแล้ว แต่กลับร่างโดยพลัน ชิวหลันเซียงก็ได้ประสานกับซูเฉียวหนึ่งร้องหนึ่งรับ เกือบจะเอานางจนถึงที่ตาย! แน่นอนนางย่อมไม่สามารถทนได้แล้ว ณเวลานี้ นายหญิงซูคิดถึงชิวหลันเซียงขึ้นมาอีกแล้ว นางยังรู้สึกว่าซูเฉียวไม่ได้มีความสามารถในการพลิกมือสะท้านภพขนาดนั้น หลังจากนั้นประกายตาของชิวหลันเซียงก็เย็นยะเยือกแล้ว หลังจากที่เรือนหลายหลังถูกค้นหมดแล้ว ตั้งแต่ด้านหน้าถึงด้านหลัง เรือนของผู้เฒ่าซูย่อมไม่มีใครกล้าที่จะค้นหา แหล่งสุดท้ายก็เป็นเรือนของนายหญิงซูแล้ว ตั้งแต่ต้นจนจบเซียวยี่หันสีหน้าเฉยเมย นางเติบใหญ่ขึ้นในพระราชวังตั้งแต่เป็นเด็ก จวนซูจุดนี้ ก็เป็นแผนกเด็กทารกโดยสิ้นเชิง เขาถึงกับเดาได้ทั้งกระบวนการและผลลัพธ์แล้ว เพียงแต่ในเมื่อฮ่องเต้ทรงบัญชาส่งเขามาแล้ว เขาก็ต้องเดินผ่านกระบวนการนี้ให้ดี ชิวหลันเซียงกุมผ้าเช็ดหน้าในมือไว้ให้แน่นโดยไม่รู้ตัว บนใบหน้าค่อนข้างเครียดบางส่วน ลูกตากลับมองไปที่ซูเฉียวแล้ว นางรู้สึกด้วยว่าซูเฉียวไม่เหมือนเดิมแล้ว แต่ตอนนี้ดูไปแล้ว รู้สึกอีกว่าปกติไม่แตกต่างอะไรกัน ยังเป็นลักษณะตกปากรับคำไปเรื่อยเปื่อย ขลาดกลัวเกิดเรื่อง กระทั่งศีรษะไม่กล้ายกด้วย “ค้นเถิด!” ซูซื่อชังมองดูนายหญิงซูแล้วคราหนึ่ง สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ คำหนึ่ง จึงเอ่ยปากกล่าว ถ้าค้นยาพิษนี้ไม่พบ ได้แต่ต้องสอบสวนในพื้นที่อื่น ๆ อีกแล้ว ทั้งผู้รับใช้และองครักษ์ต่างไม่กล้าเคลื่อนไหวใหญ่โต ทั้งนี้ทั้งนั้นเป็นนายหญิงผู้ดูแลครอบครัว ต่อให้ต้องถูกคุมขังจองจำแล้ว แม้ว่าต้องเสียหน้าแล้ว ก็ยังเป็นนายหญิงซู ยังเป็นนายหญิงผู้ดูแลครอบครัวของจวนซูนี้ด้วย ซูเฉียวเอาแต่ก้มศีรษะ ฉวยโอกาสที่ไม่มีใครสังเกตเห็นสะบัดแขนเสื้อแล้วคราหนึ่ง... ไม่มีใครสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของซูเฉียว แต่เซียวยี่หันกลับสังเกตเห็นแล้ว เงยหน้าขึ้นมองไปอย่างรวดเร็วแล้ว ก็ได้เห็นซูเฉียวก้มศีรษะลง ท่าทีหญิงสาวผู้น่ารัก ราวกับว่านางไม่ได้ทำอะไรมาก่อนเลยแบบนั้น กลับทำให้เซียวยี่หันขมวดคิ้วแล้วทันที เขารู้สึกราวกับว่าเขาได้พลาดอะไรบางอย่างไปแล้ว เรื่องบางอย่างไม่ได้ง่ายอย่างที่เขาคิดเช่นนั้น คิดถึงคำพูดของซูเฉียวไม่กี่คำเมื่อวานนี้ ก็ทำให้แผนของหมิงจูจิ้วจู๋ไม่มีที่ไหนเลยที่จะใช้การได้ ยิ่งทำให้โจวไป๋มู่จัดการหลันซินแล้ว ยังทำให้นายหญิงซูเสียเปรียบอย่างมาก เสียหน้าไปหมด ยิ่งทำให้ผลักซูชิงออกไป รักษาชื่อเสียงเกียรติยศของตนเองไว้แล้ว ทั้งหมดนานานี้ ทำให้เซียวยี่หันรู้สึกว่าซูเฉียวไม่ได้ง่ายบริสุทธิ์อย่างที่เห็นผิวเผินอย่างนั้น แน่นอน ไม่ได้เป็นคนขวัญอ่อนอะไรแล้ว กล้านำป้ายดำมากราบบังคมทูลขออภิเษกสมรสกับเขาต่อหน้าพักตร์ฮ่องเต้ได้แล้ว ในใจยิ่งส่งเสียงฮึ่มอย่างเย็นชาแล้วคราหนึ่ง นายหญิงซูผิดหวังจริง ๆ นางออกแบบได้ดีมากแบบนั้นเมื่อวานนี้ ในที่สุดก็ไม่ได้อะไรเลย ตอนนี้นางเชื่อว่าเรือนของตนเองสะอาดสะอ้าน ทั้งนี้ทั้งนั้นเป็นดินแดนของตัวเอง หลังจากนั้นไม่นาน คนรับใช้คนหนึ่งเดินเข้ามาด้วยสีหน้าลังเล “เป็นอย่างไรแล้ว?” คิ้วซูซื่อชังขมวดแล้วทันที บนใบหน้ายังแฝงความน่าทึ่งหลายส่วนไว้แล้ว “หาพบแล้ว?” ผู้รับใช้คนนั้น อ้าฝ่ามือออก พยักหน้าแล้ว “ได้ให้แพทย์พิษวิทยาทดสอบยาแล้ว ก็เป็นยานี้...” “เป็นไปได้ยังไง?” นายหญิงซูแข็งทื่อไปทันที ก็จะก้าวขึ้นหน้ามา แต่กลับถูกชิวหลันเซียงปรามไว้แล้ว “นายหญิง อย่าวู่วาม ใต้เท้าต้องสืบค้นหาความจริงแน่นอน!” หางตาสะกิดรอยยิ้มขึ้นมาปราดหนึ่ง ความจริงนางยิ่งรู้ว่าเป็นใครเอาสิ่งของวางไว้ที่นี่ ยิ่งคิดรู้ว่าป้าหลี่ตายอยู่ในเรือนของตนได้อย่างไร เพียงแต่ทุกสิ่งตรงหน้านี้ เป็นผลดีต่อนางมาก ดังนั้นนางจะไม่มีวันสร้างปัญหาเด็ดขาด ให้ทุกสิ่งหยุดอยู่เท่านี้พอ ฝุ่นควันตลบหยุดนอนลงก็ดีแล้ว “ใต้เท้า ท่านต้องตัดสินใจให้ความเป็นธรรมกับข้าภรรยาน้อย นี่ต้องมีคนใส่ร้ายข้าแน่ ๆ !” นายหญิงซูก็ร้อนใจแล้ว ของนี้วางอยู่ในห้องของซูเฉียวแท้ ๆ แต่ตอนนี้กลับวิ่งเข้ามาอยู่ในเรือนของตนเอง นางย่อมไม่ยอมรับแล้ว ทั้งไม่สามารถยอมรับได้ด้วย เซียวยี่หันส่งเสียงฮึ่มเบา ๆ แล้วเสียงหนึ่ง มองดูแพทย์พิษวิทยาที่เป็นผู้ชันสูตรศพซึ่งติดตามมาด้วยว่า “เจ้าแน่ใจว่าป้าหลี่ก็ถูกวางยาพิษชนิดนี้ตาย?” “ใช่” แพทย์พิษวิทยาหยุดสั้น ๆ และตรวจสอบอีกครั้งแล้ว กล่าวอย่างแน่ใจมาก จากนั้น เซียวยี่หันก็โบก ๆ มือแล้ว ว่า “ดีแล้ว ถอย!” ทักทายกับซูซื่อชังอีกครั้ง พาคนจากไปแล้ว เขาเป็นคนฉลาดด้วย ฮ่องเต้ทรงส่งเขามาที่นี่ ทรงคิดจะหาปัญหาให้เขาด้วย ขุนนางผู้บริสุทธิ์ยากตัดขาดจากงานการบ้านการเรือน แต่ตอนนี้ ตรงหน้าไม่ต้องให้เขามาพิจารณาคดีความแล้ว ให้ซูซื่อชังเองมาตัดสินพิจารณาคดีความเองก็ได้แล้ว สำหรับฮ่องเต้ที่นั่น ก็ต้องปล่อยให้ซูซื่อชังไปมอบตัวเองแล้ว เมื่อออกจากจวนไท่ซือ แพทย์พิษวิทยาส่ายหน้าแล้ว “จิตใจอิสตรีพิษมากที่สุด ผู้ได้กลิ่นยาต้องตาย กระทั่งทาสผู้ติดตามให้บริการข้างกายตนหลายปียังไม่ยอมปล่อยทั้งหมด เพียงเพื่อใส่ร้ายนายหญิงคนเดียว ช่างไม่คุ้มค่าเกินไปแล้ว! ในที่สุด เสียทั้งฮูหยินและรี้พลแล้ว!” เซียวยี่หันหรี่ตาทันทีแล้ว “ผู้ที่ได้ยินต้องตาย?” แพทย์พิษวิทยาพยักหน้า “ถูกแล้ว!” “แล้วเจ้าล่ะ?” เซียวยี่หันถามกลับแล้วประโยคหนึ่ง ความหมายในวาจา เจ้าได้ยินด้วยก็ต้องตายหรือ?