ตอนที่19 จู่โจม

การเดินทางระหว่างสองหนุ่มสาวเป็นไปอย่างเงียบๆท่ามกลางป่าเขาที่อุดมสมบูรณ์ของเมืองนี้ ทั้งสองเดินทางเข้าสู่ชายแดนนอกเมือง ทิวทัศน์และบรรยากาศภายนอกร่มรื่น ลมพัดเย็นสบาย จะมีก็แค่หลินเยว่เท่านั้นที่ทำได้เพียงนั่งตัวแข็งทื่ออยู่บนหลังม้า หลินเยว่ที่เอาแต่นิ่งเงียบ สร้างความแปลกประหลาดใจให้แก่ซ่งฟูหัวผู้อยู่เบื้องหลังยิ่งนัก เดินทางมาครึ่งค่อนวัน นางกลับเอาแต่นิ่งเงียบ ใบหน้าที่แดงก่ำเพราะแดดยามบ่ายของนางทำให้เขาตัดสินใจหยุดพัก ก่อนหน้าที่จะออกเดินทางนางยังมีอาการดีอกดีใจ เหตุใดยามนี้ ถึงได้ทำเหมือนเปลี่ยนเป็นคนละคน ’ พักตรงนี้ก่อนแล้วกัน’ ซ่งฟูหัว ชะลอม้าให้หยุดนิ่ง และกระโดดลงจากหลังม้าพร้อมจูงมันไปที่ใต้ร่มไม้ใหญ่ หลินเยว่ที่กำลังสติหลุดลอยก็พลันรู้สึกตัว นี่ข้าเป็นบ้าอะไรอีกนะ!!! ระหว่างทางที่นางเอาแต่คิดเรื่องไร้สาระความคิดที่จะกำจัดเขาผู้นี้หายไปไหน นางอยากจะสังหารตัวเองด้วยความอับอายยิ่งนัก! ’ลงมาสิ เจ้าจะนั่งอยู่บนหลังม้ารึอย่างไร?’ เสียงเข้มเอ่ยทักเมื่อเห็นนางเอาแต่นั่งนิ่ง ฝ่ายหลินเยว่ผู้ที่กำลังด่าทอตัวเอง เพิ่งรู้สึกตัวขึ้นมา นางจึงกระโดดลงจากหลังม้าตามเขา ซ่งฟูหัวที่เห็นอาการเก้ๆกังๆของหญิงสาว ก็ถึงกับหน้านิ่วคิ้วขมวด มาคราวนี้นางจะเสแสร้งเล่นบทอะไรใส่เขาอีก หญิงสาวผู้ไร้เดียงสาอย่างนั้นหรือ? หึ ช่างน่าขบขันสิ้นดี บรรยากาศกลับเข้าสู่ความเงียบสงบอีกครั้ง หลินเยว่ที่กำลังควบคุมความหวั่นไหวของตัวเอง ก็ต้องหยุดนิ่งเมื่อได้ยินเสียงเคลื่อนไหวของอะไรบางอย่างอยู่ใกล้ๆ เสียงนี้ช่างเบามากจนแทบจะไม่ได้ยิน หากไม่ใช่เพราะนาง เป็นมือสังหารหมายเลข 1 มาก่อน นางคงจะไม่ได้ยินเสียงนี้เลย เมื่อนึกขึ้นได้ว่า..การออกมาลำพังกับซ่งฟูหัวแบบนี้ อาจเกิดอันตรายได้ทุกเมื่อ นางจะเอาแต่คิดเรื่องไร้สาระไม่ได้อีกต่อไปแล้ว เมื่อคิดได้ดังนั้นสติถึงค่อยกลับคืนมา การเดินทางครั้งนี้ไม่ใช่เพื่อการท่องเที่ยวแต่เพื่อที่จะกำจัดซ่งฟูหัว จำไว้หลินเยว่! ’ ข้าคิดว่าพวกเราควรจะไปต่อได้แล้ว’ เสียงหวานเอ่ยบอก พลันสายตาก็จับจ้องที่ใบหน้าของบุรุษตรงหน้า ’ จะรีบไปไหน เพิ่งพักได้ไม่นานเอง’ เสียงเข้มเลยตอบทั้งที่ไม่ได้มองหน้าอีกฝ่าย เขายังคงมีอาการนิ่งสงบ หลินเยว่คิดว่าเขาเองก็น่าจะรู้ ว่ามีใครบางคนกำลังสะกดรอยตามพวกเขาอยู่ ’ ที่นี่อากาศร้อนมาก ข้ารู้สึกอึดอัด หายใจไม่ค่อยสะดวก’ หญิงสาวเอ่ยด้วยท่าทีเหมือนกับกระวนกระวายเพราะอากาศที่ร้อนมาก แต่จริงๆแล้วนางต้องการจะออกไปจากที่นี่ ’ ข้าไม่เห็นจะร้อนตรงไหน ’ เสียงเข้มเอ่ยอย่างเรียบๆ กระนั้นก็ยังคงนั่งนิ่งสงบใต้ต้นไม้ ท่าทีไม่สนใจอีกฝ่าย ทำให้หลินเยว่รับรู้ว่า. . นี่คงเป็นแผนการที่เขาเตรียมไว้ เขาต้องการ..จะกำจัดนางเช่นเดียวกันอย่างนั้นเหรอ? ดวงตาสวยจับจ้องไปที่ดวงตาคมเข้ม แม้เขาจะไม่ได้จ้องมองนางแต่นางก็พอจะรับรู้ได้ว่า แผนการที่เขาเตรียมไว้ มีอะไรบางอย่างที่แปลกๆไป หรือนี่..ไม่ใช่แผนที่เขาวางไว้ หากแต่ว่า...เขาก็โดนลอบสังหารเช่นเดียวกันกับนาง เสียงฝีเท้าที่แผ่วเบาของใครบางคนก็ใกล้เข้ามา ไม่นานเกินรอ กลุ่มมือสังหาร 4-5 คน ก็ปรากฏตรงหน้าของหนุ่มสาว เดิมทีนางคิดว่ามีเพียงผู้เดียว แต่นี่ก็เกินความคาดคิดของนาง กลุ่มมือสังหารพวกนี้ หากเป็นแต่ก่อนคงไม่คณามือนาง แต่ตอนนี้นางอยู่ในร่างของคุณหนูใหญ่ตระกูลอวี่ จะให้ต่อสู้ดังแต่ก่อนก็คงจะไม่ได้ ไหนจะคู่หมั้นผู้ที่จ้องจะจับผิดนางอยู่ตลอดเวลาอีก ซ่งฟูหัวเขารับรู้อยู่ก่อนหน้านี้แล้วว่านี่คือการเปิดช่องทางให้กับมือสังหารเป็นอย่างดี แน่นอนว่าการเป็นคนของฝ่าบาท ต้องมีผู้ที่คิดปองร้ายต่อเขาเป็นแน่ หากแต่การลอบสังหารครั้งนี้ ก็ถือว่าเป็นโอกาสดีของเขาเช่นเดียวกัน นี่คงจะเป็นโอกาสที่เขาจะได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของคุณหนูใหญ่ตระกูลอวี่ ว่าจริงๆแล้วนางคือเจ้าของกระบี่แสงจันทราตัวจริงหรือไม่ หากแต่มีอะไรผิดพลาด นางก็แค่ตายเพียงเท่านั้นเอง ยังไม่ทันได้ตั้งตัวอะไรมากกลุ่มมือสังหารก็รุมเข้ามาประชิดตัว หลินเยว่ที่อยู่ในสถานการณ์คับขันเช่นนี้ แน่นอนว่านางต้องทำตัวเป็นคุณหนูผู้อ่อนแอ เพื่อที่ไม่ให้ซ่งฟูหัวสงสัยนางจึงได้แต่ทำท่ากรีดร้องอย่างตกใจเพื่อให้เขามาช่วย ซ่งฟูหัวที่เห็นท่าจะไม่ดีจึงรีบปกป้องนางใว้ก่อน ท่าทางตกใจกลัวและทำอะไรไม่เป็นแบบนี้ดูยังไงก็เหมือนนางจะไม่ได้เสแสร้ง หากแต่การต้องรับมือกับเหล่ามือสังหารที่ซ่ำซองเรื่องการฆ่าฟันแล้วยังต้องปกป้องนางอีกนั้นทำให้ซ่งฟูหัวพลาดท่าให้กับพวกมือสังหาร กระบี่คมบาดลึกลงไปที่ต้นแขนแข็งแกร่งเผยโลหิตสีแดงสดไหลลงเป็นทาง บาดแผลที่เกิดจากการต่อสู้อย่างดุเดือดสร้างความเจ็บปวดให้กับซ่งฟูหัวแม้จะไม่มากนัก หากแต่กระบี่ที่อาบยาพิษนี้ก็ใช่ว่าจะไม่ร้ายกาจ ทันทีที่พิษเข้าสู่ร่างกาย สติของซ่งฟูหัวก็เริ่มจะเลือนหาย แต่ก่อนที่กระบี่อีก2-3เล่มจะมาถึงตัวของบุรุษเบื้องหน้า หลินเยว่ที่เห็นว่าสถานการณ์ที่กำลังจะเลวร้ายนางจึงใช้จิตของตนเองเรียกกระบี่คู่กายของนางออกมา กระบี่แสงจันทราเมื่อปรากฎในมือของหญิงสาว เหล่ามือสังหารก็ถึงกับชะงักไปชั่วครู่ ดวงตาสวยแข็งกร้าว ดุจนางพญา สร้างความหวาดผวาให้แก่มือสังหารได้ไม่น้อย หากแต่ก่อน ที่นางจะได้ลงทำอะไร พวกเหล่ามือสังหารก็หลบหนีไปก่อน ซ่งฟูหัวที่สติแม้จะเลือนลาง แต่ก็ยังพอที่จะจำเหตุการณ์ทุกอย่างได้ หากแต่ยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรออกไป เขาก็หมดสติไปเสียก่อน