บทที่ 4 เฉินเกอยากจน

บทที่ 4 เฉินเกอยากจน เพียงแต่ว่าหลังจากที่ประตูเปิดออก คนที่เข้ามาไม่ใช่เฉินเกอ “สวี่ตง! นายมาทำไม?” เมื่อหม่าเสี่ยวหนานเห็นสวี่ตง สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที แม้จะเป็นเพื่อนร่วมห้องกัน ก่อนหน้านั้น หม่าเสี่ยวหนานก็เคยชวนสวี่ตง แต่เมื่อเช้านี้ หม่าเสี่ยวหนานก็รู้เรื่องที่สวี่ตงกลั่นแกล้งเฉินเกอดังนั้น หม่าเสี่ยวหนานจึงด่าสวี่ตงไป คาดไม่ถึงว่า ตาบ้านี้จะหน้าด้านขนาดนี้ ยังกล้ามาอีก! “เสี่ยวหนาน เธอยังโกรธอยู่อีกหรอ? เมื่อวานผมก็แค่ล้อเฉินเกอเล่นแค่นั้นเอง ใครจะคิดว่าเขาไปส่งให้จริง!” สวี่ตงยิ้มอย่างมีความสุข เพื่อนในหอพักของเขาก็มาสองสามคน พวกเขายังซื้อของขวัญมาอีกด้วย พูดไปแล้ว ที่จริงครอบครัวของหม่าเสี่ยวหนานค่อนข้างร่ำรวย และเคยมีหลายครั้งที่อยากจะช่วยเหลือเฉินเกอแต่เฉินเกอไม่ยินยอม ส่วนสวี่ตง เป็นเพื่อนมัธยมปลายของหม่าเสี่ยวหนาน “เสี่ยวหนาน เฉินเกอที่เขาพูดถึง ก็คือเฉินเกอที่เธออยากจะแนะนำให้ฉันรู้จักหรอ? เกิดอะไรขึ้นหรอ?” จ้าวยีฟานหรี่ตาสวยงามลงเล็กน้อย ถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบ เมื่อสวี่ตงเห็นจ้าวยีฟาน ดวงตาทั้งสองข้างแทบจะเปล่งแสงออกมาในทันที ที่จริงแล้ว เขาอยากจะรู้จักกับจ้าวยีฟานตั้งนานแล้ว เธอเป็นถึงดาวคณะของคณะวิทยุกระจายเสียงของมหาวิทยาลัย ครั้งนี้เขาขอโทษหม่าเสี่ยวหนานอย่างไร้ยางอาย พูดไปแล้วก็คือรู้ตั้งแต่แรกว่าวันเกิดของหม่าเสี่ยวหนาน จ้าวยีฟานก็ต้องมาด้วยแน่นอน ทันทีที่ได้ยินประโยคนี้ สวี่ตงรีบพูดขึ้นมาว่า : “อ่อ อ่อ ยีฟานคนสวย เฉินเกอเป็นเพื่อนร่วมห้องของพวกเรา เมื่อวาน......ฮาฮาฮา!” เมื่อนึกถึงเมื่อวานเฉินเกอส่งดูเร็กซ์ไปให้แฟนเก่าช่วยเสริมกำลัง สวี่ตงหัวเราะแทบจะบ้าตายแล้ว ในตอนนั้นจึงเล่าเรื่องนี้ออกมาอย่างกระชับ “นายหุบปากไปเลยนะ!” หม่าเสี่ยวหนานโมโหขึ้นมาทันที มองไปที่สวี่ตงด้วยความโกรธเคือง ส่วนสีหน้าของจ้าวยีฟานและสาวงามเพื่อนในหอของเธอ ก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าแปลกๆ คาดไม่ถึงว่าจะมีคนยากจน ที่น่าอายขนาดนี้อยู่อีกหรอ? สีหน้าของเพื่อนในหอพักของเฉินเกอก็แย่ลง สวี่ตง เป็นคนที่พูดคำพูดดีๆออกมาไม่เป็น “โอเค โอเค โอเค......ผมไม่พูดแล้ว!” สวี่ตงหัวเราะแล้วพูดว่า “เสี่ยวหนาน ลองดูสิว่าผมซื้อของขวัญอะไรมาให้เธอ......” ทันใดนั้น มีเสียงเคาะประตูห้องอาหารดังขึ้นเบาๆ จากนั้นประตูก็เปิดออก ครั้งนี้ เฉินเกอถือถุงพลาสติกสีแดงขนาดใหญ่เดินเข้ามา! “เฉินเกอนายมาแล้ว!” หม่าเสี่ยวหนานยิ้มและยืนขึ้นมาทันที เฉินเกอพยักหน้าเล็กน้อย แน่นอนว่าพริบตาเดียวเขาก็เห็นสวี่ตงหันมายิ้มให้ตัวเองด้วยความเย็นชา หากเป็นเมื่อก่อน เมื่อตัวเองเห็นทายาทเศรษฐีคนนี้ก็จะรู้สึกต่ำต้อยมาก แต่ตอนนี้......เหอะเหอะ เขาก็คือเฉินเกอ? จ้าวยีฟานก็เงยหน้าขึ้นมาหันไปมองเฉินเกอ ที่จริงจ้าวยีฟานอยากจะหาแฟนคนหนึ่งจริงๆ ครอบครัวของคนๆนี้อาจจะไม่ต้องร่ำรวยมาก ธรรมดาหน่อยก็ไม่เป็นไร แต่ว่า หน้าตาต้องดี มีลักษณะเฉพาะด้านที่ดึงดูดตัวเองได้ ทันใดนั้น เธอเห็นลักษณะของเฉินเกอแม้จะดูดีเล็กน้อย แต่ว่า เสื้อผ้าที่สวมใส่จากหัวไปถึงเท้ารวมกันแล้ว ไม่เกิน150เหรียญแน่นอน ธรรมดาเกินไป! โดยเฉพาะเมื่อนึกถึงเรื่องราวของเฉินเกอที่สวี่ตงเล่ามาเมื่อครู่นี้ ทันใดนั้น ความประทับใจแรกที่มีต่อเฉินเกอแย่ถึงที่สุดแล้ว สีหน้าของจ้าวยีฟานเต็มไปด้วยความผิดหวัง “เฉินเกอนี้คือ ยีฟาน นี้คือเพื่อนในหอของยีฟาน พวกนายทำความรู้จักกันหน่อย!” หม่าเสี่ยวหนานยิ้มแนะนำ เฉินเกอพยักหน้า “ผมชื่อเฉินเกอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ ยีฟาน!” เฉินเกอยื่นมือออกมาอย่างมีมารยาท แต่จ้าวยีฟาน ไม่แม้แต่จะมอง หันไปดื่มน้ำผลไม้หนึ่งแก้ว มือของเฉินเกออยู่กลางอากาศ จำเป็นต้องเก็บกลับไปด้วยความเสียใจ หม่าเสี่ยวหนานรู้ว่าเพื่อนสนิทของตัวเองมีนิสัยแบบนี้มาโดยตลอด ถูกใจก็คุยต่ออีกสองสามประโยค ไม่ถูกใจก็แย่เลย ไม่แม้แต่จะสนใจเลยสักนิด สำหรับเรื่องนี้เฉินเกอก็ไม่พูดอะไร　　 กำลังจะนั่งลง ทันใดนั้น สายตาของสวี่ตงมองไปยังถุงพลาสติกสีแดงที่อยู่ในมือของเฉินเกอ ยิ้มด้วยความเย็นชาทันที : “โห เฉินเกอวันเกิดของเสี่ยวหนาน นายซื้อของขวัญอะไรมาหรอ? เอาออกมาให้ทุกคนดูหน่อยสิ!” ประธานหอพักของเฉินเกอทนดูต่อไปไม่ได้: “สวี่ตง นายเอาแต่กลั่นแกล้งเฉินเกอทำไมกัน?” สวี่ตงหัวเราะเสียงดัง เยาะเย้ยคนอื่น มักจะทำให้เขารู้สึกมีตัวตนมาก ทันใดนั้น เขามองไปที่เฉินเกออย่างเยือกเย็น หยิบของขวัญที่ตัวเองซื้อออกมา บังเอิญ เป็นกระเป๋าแบรนด์เนมสีดำรุ่นหนึ่งเช่นกัน “เสี่ยวหนาน นี้คือแอร์เมส ที่ผมซื้อให้เธอ!” สวี่ตงหยิบกระเป๋าออกมา ดึงดูดจ้าวยีฟานและสาวสวยกลุ่มเพื่อนๆในหอพักของเธอในทันที　 “แอร์เมส? กระเป๋านี้ราคาในท้องตลาด8999สินะ?” แววตาที่สาวสวยเหล่านี้มองไปที่สวี่ตงเปลี่ยนไปทันที คนๆนี้ก็ใจกว้างเหลือเกิน แม้แต่จ้าวยีฟานเทพธิดาที่ปกติเป็นคนเย็นชา ก็ยังอดใจไม่ได้ที่จะมองสวี่ตงแวบหนึ่ง “ไม่ได้แพงขนาดนั้น พ่อผมกับผู้จัดการร้านแอร์เมสที่อยู่บริเวณนั้นสนิทกัน 7999 ก็ซื้อได้แล้ว เป็นคนสนิทกันทั้งหมด!” สวี่ตงยิ้ม มีความสุขกับการสายตาที่ทุกคนมองเขาด้วยความชื่นชอบ แม้ตอนนี้หม่าเสี่ยวหนานจะเกลียดสวี่ตงมาก แต่เราจะไม่ตบหน้าคนที่ยิ้มให้ จึงรับเอาไว้ “แอร์เมส เป็นกระเป๋าแบรนด์เนมรุ่นใหม่ที่เพิ่งออก ขายดีมากในฮ่องกง มาเกา ไต้หวัน ราคาของรุ่นเดียวกัน ยังไงก็ต้องสูงถึง1-2 หมื่นโดยประมาณ!” จ้าวยีฟานหันไปมองแวบหนึ่ง แล้วพูด สวี่ตงยักคิ้วขึ้น : “ยีฟานคนสวย คาดไม่ถึงว่าเธอจะมีความรู้ด้านสินค้าแบรนด์เนมมากขนาดนี้?” จ้าวยีฟานมองไปที่สวี่ตงในที่สุดก็ยิ้มออกมาอ่อนๆ : “ก่อนหน้านี้ฉันก็จะซื้อรุ่นนี้ เพียงแต่ว่าราคาแพงไปหน่อย......” สวี่ตงรีบพูดออกมา : “ยีฟานคนสวย เอาไว้วันเกิดของเธอผมจะซื้อให้เธอนะ 8-9พัน เป็นเพียงแค่เงินเล็กน้อย บวกกับร้านแอร์เมสที่อยู่หน้ามหาวิทยาลัยของพวกเรา เป็นเพื่อนสนิทกันทั้งนั้น!” จ้าวยีฟานเงียบไม่พูดอะไร เพียงแค่ยิ้มเล็กน้อย เมื่อก่อนเธอไม่รู้จักสวี่ตงเพื่อนมัธยมปลายของหม่าเสี่ยวหนาน เพียงแค่ได้ยินมาว่าเขาเป็นเพลย์บอย คาดไม่ถึงว่า ตัวจริงจะใจใหญ่ขนาดนี้ จ้าวยีฟานรู้สึกประทับใจในตัวเขาไม่น้อยเลย ลำดับต่อไป ประธานหอพักของเฉินเกอพากันมอบของขวัญ อย่างไรก็ตามเทียบไม่ได้กับสินค้าแบรนด์เนมราคาแพงของสวี่ตง แต่ก็3-4ร้อยแล้ว เฉินเกอไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร ตั้งใจไว้ว่าหลังเลิกงานเลี้ยงค่อยนำแอร์เมสใบนี้ให้หม่าเสี่ยวหนาน และทันใดนั้น สวี่ตงมองไปยังถุงพลาสติกสีแดงขนาดใหญ่ที่อยู่ในมือของเฉินเกอหัวเราะเยาะว่า : “เฉินเกอผมว่า เมื่อครู่นี้บอกให้นายโชว์ของขวัญให้พวกเราดูสักหน่อย ตอนนี้เอาออกมาให้ทุกคนดูหน่อยสิ ดูถุงที่นายถือมาสิ เป็นมงคลเหลือเกิน!” “สวี่ตง นายหุบปากไปเลย เฉินเกอให้อะไรฉันฉันก็ดีใจมาก!” หม่าเสี่ยวหนานเตือนสวี่ตงอีกครั้ง แต่ว่าหม่าเสี่ยวหนานก็มองไปที่เฉินเกอด้วยแววตาที่มีความหวังเล็กน้อย เฉินเกอเสียใจเล็กน้อย ตอนนั้นเพราะเวลาเร่งรีบ จึงไม่ได้รอครึ่งชั่วโมงนั้น รู้อย่างนี้ตั้งแต่แรกก็จะให้พนักงานห่อกระเป๋าให้เรียบร้อยแล้ว แต่ใครจะไปรู้ เดิมทีคิดว่าจะเป็นงานเลี้ยงเรียบง่าย แต่นายตัวร้ายสวี่ตงก็มาด้วย! “เสี่ยวหนาน ผมซื้อกระเป๋าให้เธอหนึ่งใบ!” เฉินเกอยืนขึ้นมา นำถุงพลาสติกสีแดงออกจากข้างบน จ้าวยีฟานขมวดคิ้วแน่น ส่วนเพื่อนในหอพักเดียวกันกับเธอก็มีสีหน้าที่ดูถูก คนๆนี้ ธรรมดาเหลือเกิน! ไม่มีคุณค่าเลย! “ว๊าว!” เพียงแต่ว่าหลังจากที่เฉินเกอหยิบออกมา สวี่ตงก็ร้องขึ้นมาเสียงดัง: “แอร์เมส ฮาฮาฮา คาดไม่ถึงว่าเฉินเกอก็ให้แอร์เมส! สินค้าแบรนด์เนมนี่! ” “เฉินเกอ! นายรีบบอกหน่อย กระเป๋าใบนี้ซื้อมาจากแผงตลาดที่ไหน? แพงมากสินะ?” คำพูดนี้ของสวี่ตง ทำให้ผู้หญิงกลุ่มหนึ่งหัวเราะเสียงดัง จ้าวยีฟานก็ส่ายหัวเล็กน้อย เดิมทีเธอคิดว่าแม้เฉินเกอจะยากจน แต่น่าจะเป็นคนซื่อสัตย์ พูดความจริง เป็นเพื่อนธรรมดาคนหนึ่ง เฉินเกอก็ยังถือว่ายังมีสิทธิ์อยู่บ้าง แต่ตอนนี้ ในใจจ้าวยีฟานดูถูกเฉินเกออย่างมาก “นี่คือกระเป๋ารุ่นสะสมที่เป็นงานฉลอง200ปีของแอร์เมส ผลิตเพียง200ใบทั่วโลก อย่างน้อยๆก็ประมาณ 3แสนขึ้น !” จ้าวยีฟานมองแวบเดียว ก็รู้แล้ว “ในอินเตอร์เน็ตขายของปลอม ราคาอยู่ที่150 เหรียญ แต่ถึงแม้จะเป็นคนธรรมดาที่มีความทะนงจนมากขนาดไหนก็ตาม ก็ไม่มีใครกล้าซื้อมาใช้. สินค้าแบรนด์เนมระดับสูงขนาดนี้ แบกออกไปก็มีแต่จะขายหน้า!” จ้าวยีฟาน ก็ไม่เกรงใจ ที่จะมองไปยัง เฉินเกอคนที่อยู่ตรงหน้า ทำให้เธอรู้สึกรังเกียจมาก! หม่าเสี่ยวหนานคิดว่าเฉินเกอจะซื้อของเล็กๆน้อยๆมาให้ตัวเอง แต่คาดไม่ถึงว่าจะซื้อของปลอมแบบนี้มาให้ แต่ หม่าเสี่ยวหนานก็ยังพูดด้วยความดีใจอย่างมากว่า “เฉินเกอไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ขอบคุณนายที่ซื้อของขวัญมาให้ฉัน แต่ต่อไปนายไม่ต้องสิ้นเปลืองเงินแล้วนะ 150 ก็ถือว่าแพงมากเช่นกัน!” เฉินเกออยากจะร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา เขาอยากพูดเหลือเกินว่านี่คือของจริง แต่มองเห็นสายตาอันดูถูกที่จ้าวยีฟานและเพื่อนในหอพักของเธอมองมาที่ตัวเอง คาดว่าตัวเองพูดออกมาก็ไม่เชื่อ ทั้งยังทำให้พวกเธอยิ่งดูถูกมากไปอีกสินะ! ตอนนี้จ้าวยีฟานมองไปที่หม่าเสี่ยวหนานพูดว่า: “เสี่ยวหนาน เธอไปรู้จักกับคนที่ไม่น่าเชื่อถือแบบนี้ตั้งแต่ตอนไหนกัน?” “โอเค โอเค วันนี้เป็นวันเกิดฉัน ทุกคนต่างก็เป็นเพื่อนกัน มามามา ยกแก้วขึ้นมาพร้อมกันเถอะ!” จ้าวยีฟานและเพื่อนในหอพักของเธอมองดูเฉินเกอไม่มีกิริยาโต้ตอบอะไรด้วยความรังเกียจ สวี่ตงพวกเขาก็ยิ้มเย็นชาอยู่ข้างๆ เฉินเกอเห็นหม่าเสี่ยวหนานอยู่ตรงกลางระหว่างตนเองและเพื่อนร่วมหอมีความเก้ๆกังๆไม่น้อย จึงลุกขึ้นมาบอกว่า : “เสี่ยวหนาน วันนี้เป็นงานฉลองวันเกิดของเธอ แต่ผมนึกขึ้นได้ว่าผมยังมีธุระที่หออีกนิดหน่อย ขอตัวกลับก่อนนะ พวกเธอเล่นให้สนุกละ!” เฉินเกอรู้ว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน ลุกขึ้นแล้วเดินไป “เฉินเกอ!”