บทที่ 725 การร่ำลา（1）

บทที่ 725การร่ำลา（1） เมื่อเฉินเกอพูดจบ ทุกคนก็ต้องอึ้งทึ่งไปตามๆกัน ไม่รู้ว่าประโยคนี้เป็นคำพูดที่โรแมนติกหรืออย่างไร แต่ทำให้ทั้งห้องเรียนโกลาหลไปหมด แม้กระทั่งมีคนเอามือถือออกมาถ่ายรูป ใบหน้าของซูมู่หานจึงแดงเหมือนแอปเปิ้ลที่สุกเต็มที่แล้ว ส่วนเฉินเกอพูดเสร็จก็หันหลังเดินออกไปนอกห้องเรียน ซู