ตอนที่ 18 ช่วยชีวิตและรักษาคนบาดเจ็บ

ตอนที่ 18 ช่วยชีวิตและรักษาคนบาดเจ็บ ตอนกลางคืน เวลาห้าทุ่ม เสี่ยวหนานที่เพิ่งทำงานเสริมเสร็จกลับมาที่โรงพยาบาล ตอนที่เดินไปทางแผนกผู้ป่วยใน เดินผ่านประตูห้องฉุกเฉินพอดี ก็ได้ยินเสียงรถพยาบาลฉุกเฉิน ปี๊ป่อๆ ดังไม่หยุด “เร็ว เกิดอุบัติเหตุรถชนกันอีกแล้ว” “เตรียมเลือดในห้องผ่าตัดด่วน” เสี่ยวหนานมองไปที่กลุ่มคนที่รีบร้อนก็เห็นเขาจิ่งอี้เซวียน อยู่ในกลุ่มนั้น ยังคงใส่เสื้อกาวน์สีขาวที่สะอาด แต่เป็นสัญลักษณ์แสดงถึงอาชีพของเขา เขากำลังยืนข้างเตียงคนไข้เพื่อช่วยชีวิตอยู่ ก้มหน้า กำลังตรวจอาการบาดเจ็บกับคนไข้ที่ยังมีสติอยู่บนเตียง “กำมือ” แสงไฟที่ส่องมา กระทบกับใบหน้าด้านข้างที่เขากำลังโฟกัสอยู่ ตอนนี้ภาพเชิงมุมดูเหมือนจะยิ่งเข้มและหล่อขึ้น “กำมือ” “ได้ยินฉันพูดไหม กำมืออีกครั้ง กำแน่นๆ แน่นขึ้นอีก” คนไข้ที่อยู่บนเตียงเหมือนกับตอบสนองกลับมา ได้ยินเขาพูดครั้งหนึ่งก็พยายามจะกำมือให้แน่นครั้งหนึ่ง กำจนแน่นอีกครั้ง ตอนนั้นเสี่ยวหนานเห็นความชื่นใจและความหวังออกมาจากดวงตาของเขาอย่างชัดเจน “จื่อซาน พาคนไข้คนนี้ไปทำ CT สแกนสมองด้วย” “ครับ อาจารย์คุณหมอจิ่ง” หยางจื่อซานรีบเข็นคนไข้ไปห้องทำ CT อย่างรวดเร็ว คนไข้อีกคนหนึ่งที่ได้รับบาดเจ็บ หลังจากที่เขาดูใบสแกนสมองของคนไข้เสร็จ ก็สั่งว่า “มีเลือดคั่งในสมอง ต้องทำการผ่าตัดด่วน” หลังจากนั้นเขาก็เข็นคนไข้ที่บาดเจ็บเข้าไปในลิฟต์ตรงทางเดินกับพวกหมอและพยาบาลอย่างรวดเร็ว หายไปจากสายตาของเสี่ยวหนาน เขาไปแล้ว แต่ร่องรอยของเขาที่เหลืออยู่ยังอบอวลและกระจายไปทั่วหัวใจของเสี่ยวหนาน เธอหันหลัง เดินไปที่แผนกผู้ป่วยใน อดีต หยีเสี่ยวหนานก็เคยถูกจิ่งอี้เซวียน ที่หล่อเหลาแบบนี้ช่วยชีวิตเอาไว้ ตอนนั้น หยางจื่อซานก็อยู่กับเขาเหมือนตอนนี้ และเป็นเพียงแค่แพทย์ฝึกหัดคนหนึ่งเท่านั้น กลางคืนเกิดอุบัติเหตุรถชนกัน และหยีเสี่ยวหนานก็เป็นผู้ได้รับบาดเจ็บอยู่หนึ่งในนั้นด้วย จริงๆแล้ว เธอได้รับบาดเจ็บไม่หนัก แต่อาจารย์หมอหลิน คนที่สอนจิ่งอี้เซวียน กลับตรวจให้เธออย่างละเอียด ตอนที่เห็นค่าใช้จ่ายในการตรวจ เสี่ยวหนานก็รู้สึกอึ้งไปพักหนึ่ง “แปดร้อยหยวนงั้นเหรอ” หลอกกันอยู่ใช่ไหม เสี่ยวหนานนั่งอยู่ในห้องฉุกเฉินและประท้วงออกมาอย่างรุนแรง จนเธอโยนบิลโรงพยาบาลไปบนเตียง “หมอ ค่าตรวจนี้ฉันไม่ทำแล้ว คุณก็ตรวจนิดๆหน่อยๆที่ไม่เสียเงินให้ฉันเถอะ” “คุณจะไม่ทำจริงๆเหรอ” อาจารย์หมอคนนั้นถามเธอ “ไม่ทำ” เสี่ยวหนานพยักหน้ายืนยัน “ก็ได้ สาวสวย ถ้าคุณไม่ยินยอมที่จะทำจริงๆ เราก็ไม่บังคับ” อาจารย์หมอก็พูดอย่างผ่อนคลาย มองแพทย์ฝึกหัดที่อยู่ด้านหลังตัวเอง “อี้เซวียน คุณไปวัดอุณหภูมิ วัดชีพจร ตรวจอัตราการเต้นหัวใจให้หญิงสาวคนนี้ที” “ครับ อาจารย์หมอหลิน” หลังจากที่อาจารย์หมอสั่งเสร็จก็รีบออกไปตรวจคนอื่นต่อ ภายในห้องจึงเหลือเพียงแค่เสี่ยวหนานกับจิ่งอี้เซวียน จิ่งอี้เซวียนยื่นปรอทวัดอุณหภูมิให้เธอ “เสียบไว้ใต้รักแร้” เสียงของเขาไพเราะจริงๆ นี่เป็นความประทับใจแรกที่เสี่ยวหนานมีต่อเขา เธอยื่นมือไปรับปรอทวัดอุณหภูมิอย่างเชื่อฟัง เงยหน้าขึ้นมองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า รูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลา กลับยังคงเผยความเย็นชาออกมาจนยากที่จะมีใครเข้าถึงได้ ดูหล่อมากๆ นี่เป็นความประทับใจครั้งที่สองที่เสี่ยวหนานมีต่อเขา ผลการตรวจวัดอุณหภูมิของปรอท “ไม่มีไข้” “ไปนอนบนเตียง” เขาสั่งเสี่ยวหนานอีกครั้ง เสี่ยวหนานไม่ได้คิดอะไร ขึ้นไปนอนบนเตียงอย่างเชื่อฟัง ก็เห็นเขาใส่หูฟังแพทย์ นั่งลงข้างเตียงของเธอ “หยีเสี่ยวหนาน” เขาดูประวัติการรักษาของเสี่ยวหนานเรียกเธอขึ้นมา “หืม” เสี่ยวหนานกะพริบตาด้วยความสงสัย มองเขาด้วยสายตาบริสุทธิ์ แต่รู้สึกว่าใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาจะหน้าแดงขึ้นเล็กน้อย เขาเป็นอะไรไป “ถกเสื้อขึ้น” “……” หน้าของเสี่ยวหนานก็เริ่มแดงขึ้นทันที นี่มันคืออะไรเนี่ย แต่ถึงคำพูดนี้จะดูน่าตกใจเล็กน้อย แต่เสี่ยวหนานกลับสงบอารมณ์อย่างรวดเร็ว “ข้างในสุดเหรอ” เสี่ยวหนานถามเขาอย่างใจเย็น “คุณใส่อะไรอยู่ข้างในสุด” “……” จิ่งอี้เซวียน เหมือนรู้ตัวว่าตัวเองถามผิดไป จึงส่งเสียงกระแอมออกมาอย่างเขินอาย พูดแก้ไขว่า “ตัวที่อยู่ข้างบนของตัวนั้น” หน้าของเขาแดงมากกว่าเดิม “เสื้อแขนยาว” นี่เป็นเพียงแค่ครั้งแรกที่พวกเขาเจอกัน แต่สิ่งที่พวกเขาคุยกันมันดู........ “เสื้อแขนยาวหนาเกินไป งั้นฉัน......จำเป็นต้องฟังอย่างใกล้ชิดถึงจะได้” “ไม่ฟังไม่ได้ใช่ไหม” เสี่ยวหนานรู้สึกลำบากใจและใบหน้าแดงขึ้นมา เธอยังเป็นผู้หญิงที่ยังไม่ได้แต่งงานวัยสดใส และก็มีความเขินอายอยู่เหมือนกัน “งั้นก็ต้องเสียเงิน” จิ่งอี้เซวียน พูดความจริง เสี่ยวหนานกัดฟัน หลับตาแน่น “งั้นคุณมาตรวจเถอะ” เธอใช้ความกล้าอย่างมาก แสดงท่าทางออกมาหมด แม้แต่ความอายก็ไม่สามารถเอาเสื้อมาบังไว้ได้ “……” คุณหมอจิ่ง ไม่พูดอะไร เพียงแค่ตรวจดูเท่านั้น ทำไมถึงรู้สึกเหมือนข่มขืนใครสักคนจนทำให้ภรรยาขายหน้าอย่างนี้ เขาปรับความคิดอย่างเงียบๆ แล้วมือ......ก็วางไปบนเสื้อผ้าของเธอช้าๆ พยายามให้แนบเข้าไปอีก มือที่เย็น ไปสัมผัสผิวอุ่นๆของเสี่ยวหนานทั้งสองคนตัวแข็งพร้อมกัน หน้าแดงมากกว่าเดิม