ตอนที่23 หนีออกจากห้องน้ำ

ตอนที่23 หนีออกจากห้องน้ำ กลิ่นหอมอ่อนๆ ทั้งยังกลิ่นบุหรี่กลายเป็นกลิ่นที่ผสมเข้ากันอย่างลงตัวลอยอยู่ทั่วจมูกของเสี่ยวหนาน ทำให้เธอที่แม้แต่จะหายใจก็รู้สึกตื่นเต้นไปหมด เธอก้มหน้ายืนชิดกำแพงไม่กล้าเข้าใกล้เขา แค่แผ่นหลังของเขาเธอยังไม่กล้ามอง ร่างกายเธอเย็นเฉียบแต่หน้ากลับร้อนผ่าวขึ้นมา ซ้ำยังหัวใจเธอยังคงเต้นรัวเหมือนกลอง อาการเหล่านี้ได้หายไปจากเสี่ยวหนานหมดแล้วนะ! ……………… ทั้งคู่ออกมาจากลิฟต์แล้วเดินเข้าห้องไป เขาขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจแล้วก็เริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตที่ทำให้เขารู้สึกไม่สบายตัวออก เสี่ยวหนานยืนอยู่ภายในห้องรู้สึกทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ จิ่งอี้เซวียนหันกลับมามองคนที่จนมุมอยู่ “ไปอาบน้ำ” เธอตกใจหน้าแดง เธอส่ายหน้าพร้อมกับพูดขึ้นมาว่า “ไม่ต้องหรอก ฉันมาเอาเสื้อเดี๋ยวก็กลับแล้ว” เธอพูดจบก็เดินไปทางโซฟา แต่กลับโดนจิ่งอี้เซวียนดึงข้อมือไว้ เขาไม่ได้ออกแรงมากนักแต่คำพูดเขากลับเข้มงวดอย่างคาดเดาไม่ได้ “อาบน้ำเสร็จ ผมจะให้คุณไป” ไม่เจอกันสี่ปี เขายังเผด็จการเหมือนเดิม! เสี่ยวหนานขมวดคิ้ว “ฉันไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน” “ใส่ของผม” “…………” จิ่งอี้เซวียนหยิบเสื้อเชิ้ตออกมาจากห้องแต่งตัว แล้วโยนลงบนหัวของเสี่ยวหนาน “ในฐานะหมอที่มีจรรยาบรรณ ผมคงไม่สามารถทนเห็นคนต้องมาตัวแข็งตายต่อหน้าต่อตาได้” เสี่ยวหนานแลบลิ้น มองไปที่ร่างเปียกชื้นของจิ่งอี้เซวียนก็อดเป็นห่วงไม่ได้ “คุณรีบไปอาบน้ำเถอะ” เสี่ยวหนานเดินเข้าไปในห้องน้ำ จิ่งอี้เซวียนถอดเสื้อเชิ้ตที่เปียกชุ่มออกแล้วโยนลงถังซัก เมื่อได้ยินเสียงล็อกประตูเปิดออก เสียงเตือนดังขึ้น มีคนมาหรอ? จิ่งอี้เซวียนรีบเดินไปดูที่หน้าจออย่างสงสัย พอมอง จิ่งอี้เซวียนก็หมดคำพูด ในจอนั้นก็พบว่าฉู่เมิ่งซีเข้าไปในลิฟต์กำลังมุ่งหน้ามาที่ชั้นสอง ในห้องน้ำรับแขกมีเสียงน้ำไหลซู่ซ่า จิ่งอี้เซวียนปวดหัวขึ้นมาทันทีถ้าถูกฉู่เมิ่งซีเห็นฉากนี้เข้า เขาเองก็ไม่สามารถอธิบายให้เธอเข้าใจได้ เสี่ยวหนานคิดไม่ถึงว่าตอนที่ตัวเธอยืนอยู่ใต้สายน้ำที่ไหลลงมาจากฝักบัว จู่ๆ จิ่งอี้เซวียนก็เข้ามา “คุณ คุณจะทำอะไร” ตอนนี้ใบหน้าของเสี่ยวหนานแดงไปหมดแล้ว เมื่อสติเธอกลับมา เธอยกมือขึ้นมาปิดไว้แล้วก้าวถอยหลัง “คุณมันเดรัจฉา…..” คำว่า” ฉาน” ยังไม่ทันได้ออกจากปาก เสี่ยวหนานก็ถูก จิ่งอี้เซวียนดันเธอเข้ากับกำแพงเย็นเฉียบ เธอไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ส่วนเขาเปลือยท่อนบนอยู่ ทั้งสองอยู่ใกล้กันโดยที่ไม่มีอะไรขวางกั้น ปัจจัยที่ทำให้ผิวของเขาที่ชิดอยู่กับร่างเธอร้อนเป็นไฟก็คือ แก๊สไฮโดรเจนในอากาศสะสมขยายตัวมากขึ้น ผิวของเขาร้อน ร้อนมากมันเหมือนกับว่าจะลวกเธออย่างงั้น ดวงตาสีเข้มที่อยากจะเข้าใจก้มลงมามองเธอ “คุณกำลังสั่นหรอ?” มี มีคนอยู่มั้ย? จริงๆ ด้วย เมื่อเธอตระหนักขึ้นได้ เธอก็ผลักเขาออกด้วยความโมโห “คุณปล่อย” คำว่าฉันยังไม่ทันได้ออกมา ก็ถูกมือของจิ่งอี้เซวียนปิดปากไว้ เขาทับเธอไว้ ไม่ขยับ ดวงตาสีเข้มเข้ามากระซิบกับเสี่ยวหนาน “ฉู่เมิ่งซีมา” อะไรนะ ?!! เสี่ยวหนานตาเบิกกว้างตื่นตระหนก เธอใช้สายตาที่ดุดันมองเขาและแกะมือเขาออกจากริมฝีปากเล็ก เธอกระซิบด้วยความโมโห “เพราะนี่หรอคุณถึงได้เข้ามา คุณบ้าหรือเปล่า!!” ถ้าถูกฉู่เมิ่งซีมาเห็นเข้า ถึงแม้ว่ามันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่มันก็ไม่สามารถมาอธิบายให้เธอเข้าใจได้ ผู้ชายคนนี้คิดอะไรอยู่ “จิ่งอี้เซวียน คุณกำลังอาบน้ำอยู่หรอ?” ทันใดนั้นเสียงของฉู่เมิ่งซีถามเข้ามาจากด้านนอกด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น เสี่ยวหนานตัวแข็งทื่อ จิ่งอี้เซวียนตอบมาหนึ่งประโยค “อืม” พูดจบ เขากระซิบกับเสี่ยวหนาน “ผมไม่เข้าไป คุณก็ต้องโดนเขาจับได้นะ” เสี่ยวหนานกลอกตาขึ้น ทำท่าทีเหมือนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ตามสบาย “อยากจับได้ก็จับได้ ฉันจะกลัวอะไร ฉันไม่ใช่แฟนของเขานี่” “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกเราจะซ่อนอยู่ทำไม ผมจะพาคุณไป” จิ่งอี้เซวียนพูดพลางดึงเธอออกไป “ฉันไม่ไป! \" ไอ้ระยำนี่ เอาเข้าจริงเธอกลับไม่กล้า! ที่จริง เสี่ยวหนานไม่ใช่ไม่กล้า แค่ เธอไม่จำเป็นต้องไปเดินในน้ำที่เต็มไปด้วยโคลน เลี่ยงได้ก็เลี่ยง ยั่วโมโหผู้หญิงคนหนึ่ง น่ากลัวกว่ายั่วโมโหผู้ชายสิบคนอีก ยิ่งไปกว่านั้น ด้านหลังของเธอยังมีคุณชายจิ่งนั่นอยู่ “วันนี้ทำไมคุณถึงไปอาบน้ำที่ห้องน้ำสาธารณะล่ะ? \" ด้านนอก มีเสียงของฉู่เมิ่งซีถามขึ้นอีกครั้ง “อืม” จิ่งอี้เซวียนตอบแบบขอไปที เสียงกระซิบกำชับของเขา ยังดังติดอยู่ข้างหูเธอ “รอคุณอาบน้ำเสร็จ ผมจะออกไปจัดการกับเขา ทำให้เธอออกไปเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้” “อืม” ……เสี่ยวหนานพยักหน้า แก้มเปลี่ยนเป็นสีแดง จ้องเขา “คุณถอย ห่างจากฉันหน่อย! \" จิ่งอี้เซวียนแค่ต้องการจะพูด ด้านนอกยังมีฉู่เมิ่งซีอ้าปากพูดด้วยความอาย “อี้เซวียน คือ……ที่อพาร์ตเมนต์ของฉันไฟดับหน่ะ ดังนั้นคืนนี้……ฉันอยากจะพักที่นี่ คุณว่าไง? \" ไม่ใช่มั้ง?!! เสี่ยวหนานและจิ่งอี้เซวียนหันมองอย่างตระหนัก พวกเขาคงไม่บังเอิญอย่างนี้หรอกมั้ง? เสี่ยวหนานส่งสายตาให้เขาขอความช่วยเหลือ จิ่งอี้เซวียนกลับไม่สนใจมัน ตอบกลับฉู่เมิ่งซี หันมายักคิ้วถามเสี่ยวหนาน “คุณคงไม่คิดว่าผมจะปฏิเสธแฟนที่มาค้างคืนเพื่อคุณหรอกนะ? \" \"……\" ดู เสี่ยวหนานเอาเรื่องทั้งหมดมาคิดดูแล้วมันไร้เดียงสามากเกินไปแล้ว! เธอฉีกยิ้ม \"ไม่ได้! \" ก็รู้ว่าเขาไม่ได้ดีขนาดนั้น! ใช่แล้ว\" ทันใดนั้นเสี่ยวหนานก็เหมือนจะคิดอะไรบางอย่างออก \"เอ่อคือ เสื้อผ้าของฉันอยู่ข้างนอก ถ้าเธอเห็นเข้า จะทำยังไง? \" \"ผมจะพาคุณไปซ่อนในห้องนอนผม\" เสี่ยวหนานแกล้งทำหน้ายิ้ม \"หมอจิ่งคุณนี่มากประสบการณ์จริงๆ \" จิ่งอี้เซวียนยิ้มเล็กน้อย ริมฝีปากกลับเย็นชา \"เป็นไปได้ยังไง? ประสบการณ์พวกนี้ผมคงดีไม่เท่าคุณหยี\" คำพูดของเขา ทำให้เสี่ยวหนานสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย แน่นอน เมื่อสี่ปีก่อนสำหรับเขา เรื่องของตัวและหยูนถิงยังอยู่ในใจ \"อดีตของคุณ ฉันจะล้างให้คุณ\"เสี่ยวหนานไม่ได้ตั้งใจจะพูดเรื่องนี้ \"ในสี่ปีนี้ ไต้หยูนถิงทำร้ายคุณตลอดเลยหรอ?” ขณะที่เขาถามด้วยเสียงที่หนักแน่น สายตาจ้าบจ้วงของเขามองตกไปบนร่างของเสี่ยวหนาน \"ทำให้เมียตัวผอมโซขนาดนี้ ก็นับว่าเป็นความสามารถของเขา! \"......\" เสี่ยวหนานหน้าแดง เธอตีเข้าที่แขนของเขา \"อันธพาล ตาของคุณมองอะไรอยู่! รีบหันหลังไป \"ผมก็แค่ดูรูปร่างของผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว.....” จิ่งอี้เซวียนยังพูดไม่ทันจบ กลับหยุดชะงักทันที สายตามองไปที่เอวของเสี่ยวหนาน คิ้วขมวด \"นี่......เกิดอะไรขึ้น? \" มือของเขา จับเอวบางของเธอ นิ้วสัมผัสกับรอยแผลเป็น ลูบไม่กี่ครั้งก็เงยหน้าขึ้นถามเสี่ยวหนาน \"รอบแผลเป็นนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง? \" เสี่ยวหนานถูกมือของเขาสัมผัส รู้สึกถึงความอ่อนนุ่มจากปลายนิ้วของเขา เสี่ยวหนานรู้สึกว่าเอวของเธอร้อนง่าย ทำให้ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ระหว่างเธอมองดวงตาเขา เหมือนกับเห็นความปวดใจตื้นๆ จากดวงตาของเขา เสี่ยวหนานตกใจเล็กน้อย รีบจับมือของเขาออกจากห่างจากตัวเอง \"จิ่งอี้เซวียน คำถามนี้คุณไม่ควรจะเอามาใส่ใจ\" เธอเตือนเขา อย่างคอแห้ง ในความเป็นจริง ในใจกลับอ่อนแอได้ง่ายๆ รอยแผลเป็นนี้ถูกทิ้งไว้ในคืนนั้น หลังจากนั้น เธอก็ไม่เคยเจอเขาอีกเลย จนมาเจอกันในสี่ปีต่อมา ดวงตาสีดำเข้มของจิ่งอี้เซวียน จ้องเธอ ไม่พูดอะไรมากและหันหลังให้ \"ผมจะหลอกเธอเข้าไปในครัว ถึงเวลาผมจะพูดเสียงดังไป คุณก็ใช้เวลานั้น หนีออกไปซ่อนในห้องนอนของผม\" เสี่ยวหนานรีบอาบน้ำ \"ฉันจะไปซ่อนในห้องนอนคุณทำไม? ฉันออกไปเลยไม่ดีกว่าหรอ? \" \"คุณจะเดินเท้าเปล่าไป ผมไปไม่ว่า\"จิ่งอี้เซวียนอยู่ในสถานะที่ทำอะไรไม่ได้ \"คุณเอารองเท้าของฉันไปซ่อนหรอ? \" เสี่ยวหนานรู้สึกได้ว่าผู้ชายคนนี้เพิ่งจะบอกว่าเขาไม่มีประสบการณ์ เธอไม่อยากจะเชื่อ จิ่งอี้เซวียนลังเล เสี่ยวหนานอาบน้ำแต่งตัวด้วยความเร็ว จิ่งอี้เซวียนก็อยู่ข้างในเขาเปลี่ยนเสื้อคลุมออกมา \"อี้เซวียน ฉันพูดเองเออเองว่าจะมาที่นี่ คุณสะดวกใช่ไหม? \"เสียงของจิ่งอี้เซวียนและฉู่เมิ่งซีในห้องโถง \"ทำไมล่ะ\"จิ่งอี้เซวียนแสดงท่าทีสุภาพ \"อยากดื่มเครื่องดื่มอะไรไหม? ดื่มกาแฟไหม? \" จิ่งอี้เซวียนพูดและเดินไปที่ห้องครัว \"ดื่มกาแฟตอนกลางคืน ไม่กลัวนอนไม่หลับหรอ? \" \"นอนไม่หลับเพราะไม่มีคุณอยู่? \"จิ่งอี้เซวียนพูดอย่างอบอุ่น เสี่ยวหนานอยู่ในห้องน้ำ ได้ยินทุกประโยคชัดเจน เธอนั่งบนขอบอ่างอาบน้ำ กัดริมฝีปาก รอให้จิ่งอี้เซวียนให้สัญญาณ \"เมิ่งซี คุณอยากดื่มกาแฟประเภทไหน? \" ทันใดนั้นเสียงของจิ่งอี้เซวียนดังขึ้นหลายเดซิเบล ถามคนอย่างกายอย่างฉู่เมิ่งซีด้วยรอยยิ้ม ดวงตากลับมองตรงไปที่ประตูห้องน้ำ เสี่ยวหนานได้ยินประโยคนั้นก็รีบลุกอย่างรวดเร็ว ทำตัวเหมือนแมวค่อยๆ เปิดประตูห้องน้ำ แอบดูสถานการณ์ภายในห้องโถง ก็เห็นฉู่เมิ่งซีและจิ่งอี้เซวียนยืนคุยกันเรื่องกาแฟอยู่ในครัว จิ่งอี้เซวียนขยิบตาให้เธอ สั่งให้เธอรีบเข้าไปซ่อนในห้องนอนของเขา เสี่ยวหนานก้าวเท้าวิ่ง \"อ่อ......ใช่แล้วฉันเอาชาชนิดใหม่มาให้คุณลองชิม เดี๋ยวฉันไปหยิบมาให้\" ฉู่เมิ่งซีพูดเสร็จก็หันหลังกลับไปหยิบห่อชาที่ห้องโถง แต่ทันใดนั้น ถูกจิ่งอี้เซวียนจับแก้มของเธอไว้ ไม่ปล่อยให้เธอขยับตัว เสี่ยวหนานในห้องโถง กลัวจนหัวใจจะหลุดออกมาจากลำคอ เฉียดฉิว!! \"อี้เซวียน คุณทำอะไรน่ะ? \"ฉู่เมิ่งซีมองหน้าจิ่งอี้เซวียนอย่างเหนียมอาย \"ทำไมมองฉันอย่างนี้ล่ะ\" \"ไม่......จิ่งอี้เซวียนเหม่อลอยเล็กน้อย \"รู้สึกว่าวันนี้คุณสวยเป็นพิเศษ\" นั้นคือสิ่งที่เขาพูด แต่ดวงตากลับจ้องมองไปที่หนึ่งที่อยู่ด้านหลังของเธอ \"อี้เซวียนเกิดอะไรขึ้นกับคุณ? \" พูดแบบนี้ มันไม่เหมือนเขาเลยจริงๆ ฉู่เมิ่งซีรู้สึกสงสัยอยากจะหันกลับไปมองสายตาของเขา จิ่งอี้เซวียนแก้สถานการณ์ด้วยการเอามือออกจากใบหน้าของเธอ ยิ้มเล็กน้อย \"ไม่มีอะไร ก็......ทำให้ผมใจเต้น! \" เขาพูดจบ โน้มตัวไปรับริมฝีปากแดงของฉู่เมิ่งซี เวลานั้นเสี่ยวหนานยืนอยู่ในห้องโถง เห็นภาพร่างของทั้งสองเอ้อระเหยอยู่ในครัว เป็นเวลาหลายวินาทีที่หัวของเธอว่างเปล่า จนกระทั่ง จิ่งอี้เซวียนโบกมือให้จากด้านหลังฉู่เมิ่งซี เสี่ยวหนานหันกลับมา เขากำลังส่งสัญญาณให้เธอรีบเข้าไปในห้องนอน เสี่ยวหนานคิดอย่างรอบคอบ เปิดประตูแล้วเข้าไปในห้องนอนของเขา ปิดประตู เธอถอนหายใจยาวๆ ด้วยความโล่งใจ