บทที่5

รัญชิดาเดินลงมาพร้อมกับอุ้มลูกน้อยลงมาพร้อมกับตนด้วย เพราะไม่อยากทิ้งลูกน้อยไว้คนเดียว "มาค่ะ ป้าอุ้มคุณหนูให้" นางแก้วอาสา "ขอบคุณค่ะ" รัญชิดาส่งลูกน้อยให้กับป้าแก้วก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ออกมานั่ง ส่วนหวานกับจันทร์ที่โดนป้าแก้วสั่งให้เอากับข้าวไปอุ่น ตอนนี้ก็ยกมาเสิร์ฟคุณผู้หญิงของบ้านเรียบร้อยแล้ว ตาคมจ้องร่างบางตรงหน้าอย่างไม่วางตา รัญชิดาที่รับรู้ได้ว่ากำลังถูกมองก็เอาแต่เขี่ยอาหารในจานและกินมันไม่กี่คำ "ถ้าไม่กินก็ไม่ต้องลงมาให้เป็นภาระคนอื่น ป้าแก้วครับ วันหลังถ้าเลยเวลาอาหารแล้วก็เก็บโต๊ะเลยนะครับ ไม่ต้องรอ" ประโยคแรกเขาพูดกับรัญชิดาก่อนจะหันไปบอกกับแม่บ้านอาวุโสของบ้านหลังนี้ "ค..ค่ะ" นางแก้วก้มหน้ารับคำ ธนดลหันกลับมามองแม่ของลูกอีกครั้งก่อนจะลุกออกไป เสียงกรีดร้องของสมาร์ทโฟนเครื่องหรูดังขึ้น ร่างหนาที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเดินเข้ามาตามเสียงก่อนจะไปหยุดที่โต๊ะหน้ากระจก "พี่รุธ" ชื่อคนปลายสายปรากฏขึ้นที่หน้าจอสี่เหลี่ยมทำให้ธนดลกำหมัดแน่น "ไอ้รุธ!" รัญชิดาติดต่อกับนิรุธมาตลอดงั้นเหรอ แสดงว่าเรื่องที่หล่อนรู้เห็นเป็นใจเกี่ยวกับการตายของจิดาภาเป็นเรื่องจริงสินะ พลันความหลังแสนเจ็บปวดเมื่อสี่ปีก่อนก็ผุดขึ้นมาในห้วงความคิดชายหนุ่มอีกครั้ง "ไอ้รุธ กูฝากไปส่งจีหน่อยนะ แม่กูเข้าโรงพยาบาลว่ะ จีกลับกับไอ้รุธก่อนนะ ถึงห้องแล้วโทรบอกพี่ด้วย" เขาบอกกับเพื่อนรักก่อนจะหันไปบอกแฟนสาวในประโยคถัดมา "พี่ธันย์คะ.." จิดาภายังไม่ยอมปล่อยมือจากแขนแกร่งของเขา "นะจี พี่รีบจริงๆ พรุ่งนี้พี่จะพาจีไปฝากท้อง และจะไปคุยเรื่องนี้กับแม่จี" เขาแกะแขนแฟนสาวออกก่อนจะยกมือขึ้นลูบศีรษะคนตัวเล็กอย่างเอ็นดู "ถึงห้องแล้วอย่าลืมโทรบอกพี่ด้วยนะ" เขาหันมาย้ำกับแฟนสาวอีกครั้งก่อนจะขับรถออกไป สามสิบนาทีถัดมาเสียงกรีดร้องของสมาร์ทโฟนของเขาก็ดังขึ้นและชื่อที่ปรากฏก็คือจิดาภา แฟนสาวของเขา "ครับจี ถึ..." "พี่ธันย์ช่วยจีด้วยค่ะ..ฮือ!.กรี๊ด..!" เสียงกรี๊ดร้องจากปลายสายดังขึ้น ทำให้คนฟังถึงกับหัวใจหล่อนวูบ "จี! เป็นอะไร จีอยู่ไหน" เขาถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา "พี่ธันย์ช่วยจีด้วย ฮือ...ตุ๊บ!" เสียงคล้ายอะไรหล่น และไม่นานสายก็ตัดไป เขาที่กระวนกระวายใจรีบกระชากรถออกไปด้วยความเร็วสูง ระหว่างนั้นก็พยายามโทรหานิรุธ แต่ก็ไม่สามารถติดต่อได้ ทันทีที่มาถึงห้องพักของจิดาภา ผู้คนก็พากันมุงเต็มไปหมดจน "ขอทางหน่อยครับ" เขารีบแทรกตัวแหวกกลุ่มผู้คนเข้ามา ภาพเบื้องหน้าทำให้เขาถึงกับเข่าทรุดลงกับพื้น "จ..จี..ไม่จริง..จี!!" ธนดลตะโกนเรียกแฟนสาวเสียงดังพร้อมกับดึงร่างบางที่นอนอาบเลือดเข้ามากอด "พ..พี่ธันย์" เสียงแผ่วเบาเรียกเอ่ยชื่อเขาออกมา "ใคร!! ใครมันทำจี! แล้วไอ้รุธไปไหน มันทำจีใช่ไหม" ไม่ทันที่จิดาภาจะเอ่ยอะไรออกมาสองมือเจ้าหล่อนก็ร่วงไปกองกับพื้นพร้อมกับลมหายใจที่หยุดลง "ใครก็ได้เรียกรถพยาบาลให้ผมทีครับ" ธนดลที่เหมือนคนเสียสติกอดร่างของแฟนสาวแน่น น้ำตาลูกผู้ชายก็ไหลลงมาอย่างไม่อายใคร ไม่นานรถพยาบาลก็มาและทำการปฐมพยาบาลเบื้องต้นและส่งไปที่โรงพยาบาล แต่ก็ไม่สามารถยื้อชีวิตหญิงสาวไว้ได้ ทำให้เขาต้องสูญเสียทั้งเมียและลูก และตั้งแต่วันนั้นมาเขาก็ไม่สามารถติดต่อนิรุธได้อีกเลย นิรุธเลยกลายเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีนี้ไปโดยปริยาย "ติ๊ง!" เสียงแจ้งเตือนแอพพลิเคชั่นไลน์ดังขึ้น "โอนเข้าบัญชีนี้" นี่คือข้อความที่นิรุธส่งมาหาน้องสาว ธนดลกำหมัดแน่น "มึงต้องได้ชดใช้ในสิ่งที่มึงทำ"