จบแต่ไม่จบจริง (ตอนจบ)

หลังจากโปรเจกค์สำคัญงานชิ้นสุดท้ายของคุณเจมส์ดำเนินมาจนสำเร็จเรียบร้อยแล้ว พนง.บริษัทบางคนเองก็พอจะรู้ความจริงเรื่องการจากไปของคุณเจมส์(ตัวจริง) บางแล้ว เจมมี่จึงถือโอกาสในงานเลี้ยงครบรอบก่อตั้งบริษัท (เป็นมาครบปีแล้ว) เดินออกมากล่าวขอโทษพนง.ทุกคนที่ปกปิดเรื่องนี้ แต่ทุกคนก็เข้าใจ และหัวหน้าฝ่ายประชาสัมพันธ์ (บอสใหญ่เพจแฟนคลับ) ก็ออกมาให้ความเห็นว่า ’คุณเจมมี่ก็คือคุณเจมมี่ คุณเจมส์ก็คือคุณเจมส์ค่ะ เป็นคนละคนกัน พวกเราดูออกกันตั้งนานแล้ว แต่ไม่คิดว่าคุณเจมมี่คือคุณขวัญก็เท่านั้นเอง’ ’แล้วไม่ว่าจะเป็นคุณขวัญหรือคุณเจมมี่พวกเราก็รักเหมือนๆ กันค่ะ เพราะตอนนี้ก็เป็นลูกท่านรองประธานเหมือนกัน ยังไงคุณเจมมี่ก็ต้องอยู่เป็นผู้บริหารนำพาเราไปสู่อนาคตที่ดีแน่ๆค่ะ’ แล้วเหล่าแฟนคลับก็ชูป้ายต้อนรับอย่างอบอุ่น เจมมี่กลับมาที่ห้องทำงานพร้อมกับจอมพล นั่งดีใจและพูดกับพี่พลว่า ’อยากเป็นอย่างงี้ต่อไปจัง มีคนเข้าใจเราแล้วก็รักเราเยอะแยะขนาดนี้เลย ถ้ากลับเป็นขวัญจะเป็นยังไงนะ คิดไม่ออกเลย พี่พลคิดว่ายังไงบ้างล่ะ’ จอมพลยิ้มเดินมาหาเจมมี่ แล้วกระซิบข้างหูเบาๆว่า ’แบบไหนก็ได้ตอนนี้พี่ชินแล้ว ยังไงๆก็คนเดียวกันกับคนที่พี่รักนั้นแหละ’ เจมมี่หน้าแดงมองหน้าพี่พลแล้วยิ้มให้ แล้วป้าแม่บ้านที่ทำความสะอาดประจำชั้นผู้บริหาร (แฟนคลับตัวโยง) ก็มาได้ยินเข้าพอดี ป้าแอบทำหน้าตกใจแล้วก็เดินหายไป ในขณะที่ตอนใกล้ๆบ่ายเริ่มมีพนง.มายืนชุมนุมกันด้านหน้าประชาสัมพันธ์ด้านล่างของบ.มากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งคุณบลูกับพี่นีที่พึ่งกินข้าวเที่ยงข้างนอกเสร็จเดินเข้ามาเห็นเข้าก็ตกใจทันที เจ๊บลูรีบโทรไปหาเจมมี่ ’นี่เจมมี่มีพูดอะไรแปลกๆ ออกไปหรือเปล่า? มีคนออกมาประท้วงกันตรึม แถมโชว์ป้ายขอร้องขอคุณเจมมี่เหมือนเดิมได้มั้ยอะไรเนี้ย เจ๊งงไปหมดแล้ว พนง.ก็มารุมเจ๊กับพี่นีกันเต็มไปหมด ขึ้นข้างบนไม่ได้เลยอะ’ เจมมี่ตกใจ ’อะไรนะพี่!’ ’ผมก็แค่พูดเล่นๆ กับพี่พลเรื่องจะกลับไปเป็นขวัญเท่านั้นเองอะ’ ’เออ เจ๊ว่าล่ะ สงสัยแฟนคลับเธอเค้าไปแอบได้ยินเข้าน่ะสิ เลยออกมาประท้วงไม่ยอมไม่อยากให้เปลี่ยน เพราะชอบเธอตอนนี้มากกว่า เลยมารุมเจ๊กับพี่นีให้ช่วยล่ะสิเนี้ย’ ’เฮ้อ แกเอ๋ยอะไรจะเสน่ห์แรงขนาดนี้ตอนนี้เนี้ย’ จอมพลได้ยินที่เจ๊บลูบ่น จึงแย้งทันทีว่า ’แฟนผมก็มีเสน่ห์มาตั้งนานแล้วนะครับ’ (คนหลงแฟน) ’อย่าเพิ่งมาหวานตอนนี้ได้มั้ยพี่ ก็ชอบนะแต่ยังไม่ใช่เวลานี้ กลับบ้านก่อนค่อยอ้อนนะพี่พล’ เจมมี่เริ่มเครียด ’จะเอายังไงล่ะ ผมควรจะลงไปคุยว่ายังไงดีล่ะ จะตอบไปว่ายังไงดีเนี้ย’ จอมพลมองแล้วถามเจมมี่ว่า ’ตอนนี้เจมมี่มีความสุขกว่าเมื่อก่อนหรือเปล่าล่ะ ถ้าใช่ก็ไม่ต้องคิดมาก พี่ยังไงก็รักทั้งนั้นแหละ’ เจมมี่คิดหนักอยู่นาน เจมมี่ไม่กล้าตัดสินใจ จนพี่แวววาวเดินมาออกความเห็น ’ก็รอจนกว่าก้องน้องพี่จะพาแม่เค้าเที่ยวรอบโลกเสร็จก่อน แล้วค่อยกลับไปเป็นคนเดิมก็ได้ นี่ก็ตั้งแต่มาครั้งก่อนจนถึงตอนนี้ก็เกือบปีแล้ว น่าจะใกล้ครบแล้วล่ะ’ ’เค้ารับปากพี่ไว้ว่าจะกลับมาช่วยงานบริษัทต่อหลังจากเรียนจบ และพาแม่ไปพักผ่อนเที่ยวรอบโลกเสร็จแล้วนะ’ ’ถึงตอนนั้นก็มีคนให้พวกเค้ากรี๊ดต่อแล้วก็คงยอมให้เธอกลับไปเป็นคนเดิมแล้วล่ะ’ เจมมี่ถอนหายใจตอบ ’อืม ก็นั้นน่ะสิ ก็คงต้องตามที่พี่แวววาวพูดนั้นแหละครับ’ ’จะให้ผมเป็นเจมมี่จนถึงตอนแต่งงานก็คงจะแปลกๆ นึกภาพตอนที่จะใส่ชุดในงานแต่งไม่ออกเลย....’ จอมพลคิดตาม ’นั้นสินะ พี่ก็คิดไม่ออกเหมือนกัน....’ ตอนนี้เจมมี่ก็ยังไม่หลุดพ้นความคิดแนววายๆอยู่ดี เจมมี่นึกถึงตอนตัวเองใส่ชุดขาวแต่เป็นชุดสูทขาวแบบผู้ชายยืนคู่กับพี่พลในงานแต่งงาน คิดแล้วรู้สึกว่ามันออกจะดูวายๆเกินไปแล้ว ขอสักครั้งเถอะที่ดูไม่วายน่ะมีมั้ย?!? --------จบแล้วจ๊า---------