ตอนเสริม (ภาคพีช) มันยังไม่จางหายไปไหน ยังคงอยู่ตรงนั้นตลอดเวลา

(ชื่อตอน ’มันยังไม่จางหายไป ยังคงอยู่ตรงนั้นตลอด’) ผู้หญิงคนนั้นยืนอยู่กลางสายฝน กำลังมองมาทางพีช เธอพยายามพูดอะไรบางอย่างพร้อมทั้งส่งสายตาเศร้าสร้อยมาทางพีช แต่พีชไม่ได้ยินที่เธอพูด พีชพยายามเดินเข้าไปหาพยายามไขว่คว้าเธอไว้ แต่เธอก็ค่อยๆลอยห่างพีชไปทุกทีทุกที พีชตะโกนออกมาว่า ไม่ ไม่ ไม่ ไม๊ อย่าไป กลับมา อย่าไป แล้วความมืดก็ค่อยๆ กลืนร่างเธอเข้าไปเรื่อยๆ จนหายไปในความมืด พีชยังคงพูดต่อซ้ำๆคำเดิม พร้อมทั้งมีน้ำตาไหลออกมา พีชยังคงเดินไปหาและยังพยายามยื่นมือไปคว้าเธอไว้ จนกระทั่งตกใจตื่นในตอนเช้า ฝันอีกแล้วสินะ คราบน้ำตายังคงติดอยู่บนหน้าพีช ทำไมนะทำไมถึงยังเจ็บแบบนี้อยู่อีก เมื่อไหร่มันถึงจะจบ เมื่อไหร่มันถึงหายไปสักที พีชได้แต่นั่งกุมมือตัวเองอยู่บนเตียงอยู่อย่างนั้นไม่ขยับ ได้แต่โทษตัวเองอยู่อย่างนั้นตลอดไม่เคยลืม พีชเดินออกมาจากห้องตอนเช้า ระหว่างที่กำลังจะเดินลงมาชั้นล่าง ก็เจอโตโต้กำลังรีบร้อนเดินมาหาพอดี โตโต้หยุดเรียกพีช ’ไอ้พีช’ พีชหันมามองโตโต้ โตโต้โยนอะไรบางอย่างมาให้พีช ’โยนอะไรมาวะ’ พีชถาม พร้อมกับแบมือออกมาดู เป็นพวกกุญแจ ’กุญแจมอไซค์เค้าเอง’ ให้แกยืมไปขับ ’อ้าว แล้วแกจะไปทำงานยังไง ไปด้วยกันมั้ย’ พีชถาม ’ไม่อะ เค้าแกล้งบอกคุณหนึ่งไปว่า ตอนเดินทางไปทำงานทุกเช้าที่ทำงานมันไกล เลยต้องขออาศัยซ้อนท้ายเพื่อนที่บริษัทเดียวกันไป บางทีก็ต้องกลับเองดึกๆ เพราะเพื่อนทำงานนอกสถานที่ วันนี้เค้าเลยอาสามาว่าจะมารับไปส่งที่บริษัท’ โตโต้ยิ้มบอกพีช ’ก็ให้เนียนๆหน่อยไง แกก็แกล้งขับรถเค้าไปทำงานให้หน่อยแล้วกันนะ’ โตโต้ยกมือคารวะขอร้องพีชให้ช่วยร่วมมือหน่อย ’นะ นะ พีชนะ ช่วยหน่อยนะ’ ’อืมๆๆ ก็ได้ เฮ้อแกนี่ชอบทำเพื่อนลำบากจริงๆเล้ย’ แล้วพีชก็ถือกุญแจเดินลงมาแล้วหันมาถาม ’จอดอยู่ที่เดิมใช่มั้ย’ โตโต้ยิ้มพยักหน้า โตโต้มองพีชสังเกตุว่าวันนี้แปลกๆ ’แกเป็นอะไรหรือเปล่า ดูไม่โอเคเลยตั้งแต่เช้า มีอะไรหรือเปล่า’ พีชมองเพื่อนส่ายหน้า โตโต้มองพีชที่กำลังเดินลงบันไดไปเรื่อยๆ ภายใต้เงามืดด้านหลังพีชนั้นยังคงมีอะไรบางอย่างที่โตโต้รู้สึกว่ามันทำให้เค้าไปหลุดพ้นจากมันสักที และยังคงอยู่ติดตัวเค้าเหมือนคำสาบ จะมีใครมั้ยนะที่จะช่วยแก้คำสาปนี้ของเค้าได้ เสี่ยเองก็ยังเคยพูดกับโตโต้เหมือนรู้อะไรบางอย่างแล้วตอบออกมาอย่างมั่นใจเลยว่า ’ยากมากไม่มีทางหรอก’ พร้อมทั้งทำหน้าเครียดแล้วส่ายหน้า นี่ก็คงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่พีชไม่เปิดใจยอมรับใครเข้ามาในชีวิตเค้าเลยสินะ โตโต้คิดพีชนายจะเป็นอย่างงี้ตลอดไปจนตายเลยหรือไงนะ นายน่ะเมื่อไหร่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้สักที เห็นนายเป็นอย่างงี้แล้วอดห่วงไม่ได้เลย เหมือนเรามีความสุขอยู่คนเดียวทั้งๆที่นายยังอมทุกข์อยู่อย่างงี้ แล้วโตโต้ก็ถอนหายใจ หยิบมือถือออกมาโทรหาคุณหนึ่ง ’คุณหนึ่งวันนี้ผมเปลี่ยนใจแล้วนะครับ’ ’เดี๋ยวผมไปทำงานเอง คุณไม่ต้องมารับแล้วนะครับ ไว้วันอื่นแล้วกันนะครับ’ หลังวางสาย โตโต้ก็วิ่งไปหาพีชตะโกนบอกว่า ’ไอ้พีชรอด้วย เค้าไปด้วยรอเค้าด้วย’ ’เออๆๆได้ยินแล้ว รีบๆมาสิเดี๋ยวสายนะเว้ย’ (ภาคพีชมันเศร้าค่ะ พอเล่าถึงตรงนี้แล้วก็อยากบอกว่า สรุปสุดท้ายแล้วพีชก็ยังไม่มีใครจนปัจจุบันนี้ ก็ผ่านมาตั้ง 5 ปีแล้วก็ยังโสดค่ะ เลยอยากเล่าถึงความรู้สึกในมุมของพีชออกมาบางค่ะ ถ้าถามว่าพีชจะมีคู่มั้ยคำตอบคือไม่มีค่ะ น่าสงสารมั้ย?)