3 เมาป่วนใจ (3)

คำตอบของติณณ์ทำให้ปฐพีถึงกับชะงัก นิ่งคิดก่อนจะพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ในขณะที่ปฐมาปรบมือรัวๆ อย่างชอบใจด้วยใบหน้าที่เริ่มแดงก่ำจากน้ำเมา ที่แม้พี่ชายไม่เสิร์ฟ แต่เธอก็เสิร์ฟตัวเองไม่ขาด “อย่างนี้สิคนจริง พี่ป้อมหัดเอาอย่างเสียบ้าง” “ทำเป็นว่าคนอื่น แล้วตัวเองล่ะ ไหนเมื่อไหร่จะเอามาให้พี่ดูตัวเสียที มีจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้” ปฐพีแกล้งกระเซ้า “ดูปากปฐมานะคะ มีแล้ว และหล่อลาก” พูดจบหญิงสาวก็ปิดปากหัวเราะเคอะเขิน “โม้เปล่า พี่ไม่เชื่อจนกว่าจะได้เห็นตัวจริง นะพี่ติณณ์” ปฐพีหันไปหาแนวร่วม ซึ่งอีกฝ่ายก็พยักหน้ารับและเอ่ยเสริม “พามาเปิดตัวหน่อยก็ดีนะ เผื่อไปเจอทำอะไรไม่ดี...” ติณณ์หันไปมองปฐพีที่สะกิด แต่เขาก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้จนมันต้องปราม “ช่วยขยายความที่ว่าทำอะไรไม่ดีหน่อยสิ ไปว่าแฟนมันอย่างนั้น ยายแป๋มจ้องพี่เหมือนจะกัดหัวอยู่แล้วนั่น” “พี่หมายถึงเผื่อเกิดอะไรขึ้นจะได้ให้ความช่วยเหลือหรือไม่ก็เจอที่อื่นจะได้ทักทายกันด้วยไง” ติณณ์ขยายความต่อให้เพื่อความสบายใจ ทั้งที่ในความเป็นจริงเรื่องไม่ดีที่เขาหมายถึงน่ะ คือเรื่องนอกใจล้วนๆ “เอาไว้แป๋มถามเขาดูก่อนแล้วกันนะคะ” “แล้วจะรอดูว่าหล่อสู้พี่ได้หรือเปล่า” ติณณ์ที่รู้ตัวว่าทำให้หญิงสาวไม่พอใจนิดๆ เอ่ยยิ้มๆ พลางยักคิ้ว และมันก็ได้ผลเมื่ออีกฝ่ายหัวเราะชอบใจ เขาจึงแกล้งทำหน้าบึ้ง “จะบอกว่าพี่ไม่หล่อใช่ไหม ไม่เป็นไร งั้นมาแข่งเรื่องคอแข็งก็แล้วกัน รับรองเรื่องนี้พี่คือเดอะเบส” “มาประลองกับผมก่อนเป็นไง ดูซิว่าใครกันแน่ที่คือเดอะเบสตัวจริง” ปฐพีท้า “จัดไป” “ขอร่วมด้วยคนค่ะ” ปฐมาที่เริ่มเมาได้ที่ยกแก้วในมือขึ้นขอร่วมแจมอย่างรู้สึกสนุก “เอาสิ” ติณณ์ตอบรับ ก่อนจะยกมือปรามปฐพีที่กำลังจะเอ่ยห้ามน้องสาวอย่างรู้ดีว่าสภาพของอีกฝ่ายตอนนี้ดื่มเต็มทีอีกไม่กี่แก้วก็คอพับแล้ว ไปขวางจะถูกโวยวายเปล่าๆ ปล่อยให้ดื่มจนฟุบไปเองน่าจะดีกว่า “งั้นก็เริ่มแก้วที่หนึ่งกันเลย” พูดจบปฐพีก็รินเบียร์ให้ทุกคนรวมถึงตัวเอง จากนั้น ต่างคนก็ต่างยกแก้วของตัวเองดื่ม ก่อนจะตามมาด้วยแก้วที่สองและสามมีหยุดพักกินกับแกล้มเป็นระยะๆ นั่นทำให้ปฐมาที่ที่น่าจะเมาพับไปตั้งแต่แก้วที่สองไม่เกินแก้วที่สามยังคงนั่งดื่มต่อได้ แต่ก็ไม่เท่าไหร่หรอก “ไอ้ป้อม น้องมึงไปซะแล้ว พาไปนอนไป๊” ติณณ์มองหญิงสาวที่ตอนนี้นอนแผ่หราอยู่บนเสื่ออย่างหมดสภาพพลางส่ายศีรษะ “แป๊บพี่ ขอไปฉี่ก่อน” ว่าแล้วปฐพีก็รีบวิ่งเข้าบ้าน ติณณ์นั่งมองคนที่นอนหมดสภาพบนพื้นครู่หนึ่ง ก่อนจะคลานเข้าไปหา “แป๋ม...แป๋ม...ไหวไหม” เขาลองเขย่าปลุกหญิงสาวดู ทำให้ร่างที่นอนนิ่งขยับตัวกลิ้งไปมาแล้วครางตอบ “อื้อ หวายยยย...” ปฐมาพยักหน้าน้อยๆ พร้อมกับยกมือขึ้นแล้วตกลงไปข้างลำตัวตามเดิมอย่างหมดแรง “ถ้าไหวก็ลองลุกเดินไปนอนที่ห้องเองดูซิ” ติณณ์แกล้งท้าทายยิ้มๆ ก่อนจะผงะเมื่อหญิงสาวลุกขึ้นนั่ง “พี่ป้อมมม...” ปฐมาหันมาหาชายที่ตนคิดว่าน่าจะเป็นพี่ชาย แล้วโผเข้าไปกอดพร้อมกับออดอ้อน “แป๋ม...เวียนหัว...อุ้มไปหน่อยดิ...” “เฮ๊ยๆๆๆ ทำอะไรน่ะ แป๋ม” ติณณ์ที่โดนจู่โจมพยายามดันร่างบอบบางที่กอดพลางเอาหน้าซุกไซร้อกของเขาไปมาอย่างออดอ้อน ก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงตะคอกราวกับจะฆ่าดังมาแต่ไกล “เฮ๊ย! พี่ติณณ์จะทำอะไรน้องสาวผม” “ไอ้บ้า! แหกตาดูด้วย กูสิต้องถามว่าน้องสาวมึงกำลังจะทำอะไรกู ถึงลุกมาปีนขึ้นตักแล้วมากอดมาซบอยู่แบบนี้” ติณณ์ตะคอกกลับขณะใช้เท้ายันปฐพีที่ตั้งท่าจะเข้ามาเล่นงานเขา โดยที่มีร่างคนเมาเกาะไม่ยอมปล่อย “เพ่...ป้อม...อุ้ม...” ปฐมาอ้อนหนักขึ้นเมื่อเห็นว่าคนที่ตนร้องขอไม่ยอมขยับไปไหน “มานี่เลยยายตัวแสบ” เมื่อมองชัดๆ ก็เห็นเป็นจริงอย่างที่เพื่อนรุ่นพี่บอกปฐพีจึงรีบเข้าไปดึงตัวน้องสาวออก แต่ก็ไร้ผล เพราะยิ่งดึงยายตัวดีก็ยิ่งกอดอีกฝ่ายแน่น “ม่าย...อาว...ม่าย...ปาย...” “เกาะเป็นลูกลิงเลย เดี๋ยวกูอุ้มไปเอง” ไหนๆ ก็ตกกระไดพลอยโจนแล้วติณณ์อาสา เพราะขืนปล่อยให้หญิงสาวอยู่แบบนี้นานๆ เข้า เขานี่แหละจะตบะแตก “โทษน่ะพี่” ติณณ์พยักหน้ารับแล้วลุกขึ้นอุ้มคนเมาที่ครางในลำคอพร้อมกับเอาหน้าซุกอกเขาอย่างสบายใจขึ้นไปบนห้อง โดยมีปฐพีเดินตามไปติดๆ “หมดสภาพแบบนี้ ไปเมาที่อื่นอันตรายสุดๆ” ติณณ์ยืนมองหญิงสาวที่นอนดิ้นไปมาเล็กน้อยบนที่นอนเอ่ยอย่างเป็นกังวล “ผมคงต้องคุยเรื่องการดื่มกับยายน้องสาวตัวแสบคนนี้หน่อยแล้ว” ปฐพีที่ไม่เคยเห็นน้องสาวในสภาพนี้มาก่อนบ่นอย่างเป็นกังวลไม่ต่างกัน เพราะไม่รู้ว่าที่ผ่านมา ไปเมาแบบนี้ที่ไหนบ้าง “เช็ดตัวให้หน่อยก็น่าจะดีนะ ท่าทางจะนอนไม่ค่อยสบาย เดี๋ยวกูไปกินรอ” “ครับ เดี๋ยวตามไป” ปฐพียื่นเท้าเอวมองน้องสาวแล้วถอนหายใจ “ถ้าแกไปทำแบบนี้กับพี่ติณณ์ที่อื่นนะ ไม่รอดแน่” ชายหนุ่มบ่นก่อนจะไปหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้น้องสาว ที่มาไม่ทันไรดูท่าจะสร้างความปั่นป่วนใจให้กับเจ้าของบ้านไม่น้อย