บทที่6....
บทที่ 6.ต่อ
“หลับซะแล้ว..” ภูริก้มมองคนที่นอนคลุมโปงอย่างขบขัน มือใหญ่เกี่ยวขอบผ้าห่มให้ร่นลงมาเพื่อให้เธอหายใจสะดวก ชายหนุ่มทอดมองคนที่หลับสนิทอย่างเอ็นดู อดทนรอไปก่อน.. เขาบอกตัวเองอย่างนั้นแล้วก้มลงจรดปลายจมูกลงบนแก้มเนียนแดงปลั่งเบาๆ ก่อนจะล้มตัวลงนอนแล้วโอบร่างอรชรเข้ามากอด ขวัญพิมลขยับกายเล็