3/2 ล้ำเส้นข้อตกลง

“พี่พาเธอมาอยู่ที่นี่ ในฐานะน้องสาว ดังนั้น เราต้องมาทำข้อตกลงกัน และห้ามล้ำเส้นโดยเด็ดขาด” เมื่อถึงคอนโดมิเนียม ชัชนนท์ก็รีบบอกข้อตกลงของการอยู่ร่วมกันที่หนูนิดจะต้องปฏิบัติตาม “ซ้ายมือคือห้องนอนของเธอ ห้ามเธอเข้าไปในห้องนอนของฉันเด็ดขาด แม้แต่ทำความสะอาดก็ไม่ต้อง” “ค่ะ แล้วมีอะไรอีกคะ” หนูนิดกอดอกมองไปทางอื่น เหมือนไม่รู้สึกอะไรกับสิ่งชัชนนท์กำลังพูด “อาหารเช้า อาหารเย็น ทำเผื่อพี่ทุกวัน แต่ห้ามโทรหา โทรตามหรือโทรถาม ว่าพี่ไปไหน กลับกี่โมง” “หนูนิดก็ไม่เคยโทรนี่คะ” หญิงสาวไม่เข้าใจ ว่าเขาจะคิดข้อตกลงนี้ขึ้นมาทำไม เพราะก่อนหน้านี้เธอก็ไม่เคยโทรศัพท์ถามชายหนุ่มแบบนี้อยู่แล้ว “ก็ตอนนั้นเรายังเป็นพี่น้องกันธรรมดา แต่ตอนนี้เธอมีทะเบียนสมรส พี่กลัวเธอจะลืมตัว” ชัชนนท์พยายามคิดข้อตกลงทุกอย่าง เพื่อไม่ให้หนูนิดเข้ามาทำลายความสัมพันธ์ระหว่าเขากับหมอเจียว “ว่าข้อตกลง ข้อต่อไปเลยค่ะ” หญิงสาวยังคงแสดงออกแบบไม่รู้สึกอะไร “หลังสี่ทุ่มไปแล้ว เธอห้ามออกมานั่งเล่น ให้อยู่แต่ในห้องนอนอย่างเดียว เพราะพี่ต้องการความเป็นส่วนตัว” ชัชนนท์ออกกฎข้อนี้ เพราะกลัวหนูนิดจะใช้ความเป็นผู้หญิงมาทำให้ร่างกายของเขาอยู่เหนือคำสั่งการ “มีอะไรอีกไหมคะ นิดจะได้ไปจัดของ” “ยังไม่จบ งานบ้านทุกอย่าง รีดผ้า ซักผ้า กวาดห้อง ถูห้อง เธอต้องทำ ตอนอยู่ที่บ้านคุณปู่ มีพี่ส้มคอยทำให้ตลอด ลำบากเสียบ้าง” ชัชนนท์ต้องการให้หนูนิดยิ่งลำบาก แล้วก็จะได้ยิ่งเกลียดเขามากๆ เมื่อครบสิบปีจะได้ยอมหย่าให้เขาง่ายๆ “แล้วเธอก็มีแฟนได้ตามปกตินะหนูนิด พี่ให้อิสระเต็มที่ เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน แค่นี้แหละ ไปเก็บของเถอะ” ข้อตกลงข้อสุดท้าย เหมือนชายหนุ่มต้องการจะตอกย้ำความสัมพันธ์ของเขากับหนูนิด แต่มันก็เป็นความจริง เพราะมันก็แค่เพียงกระดาษแผ่นเดียว เพื่อผลประโยชน์ร่วมกัน ตั้งแต่มาอยู่ที่คอนโดมิเนียม หนูนิดต้องนอนดึกทุกคืน เพราะกว่าจะทำกับข้าว ทำงานบ้าน ก็ดึกแล้ว “หนูนิดเป็นอะไรหรือเปล่า” ยอร์ชเพื่อนชายคนสนิท แอบเห็นเพื่อนสาวของเขานั่งหลับในอยู่บ่อยๆเวลาเรียน “เปล่า เรานอนดึกเลยง่วง” คนตอบยังทำหน้างัวเงีย เพราะยังง่วงนอนอยู่เลย ถึงแม้จะถูกเพื่อนปลุกแล้วก็ตาม “ไหนว่าย้ายมาอยู่คอนโดใกล้มหาวิทยาลัยกับพี่ชายแล้ว ก็ไม่น่าจะต้องนอนดึกเลย” ฝ้ายเพื่อนสนิทอีกคน ถามด้วยความสงสัย เพราะจากคอนโดมามหาวิทยาลัย ถึงจะไม่ไกล้มากแต่ก็เดินทางไม่ถึงสิบนาที “เราดูหนังดึก บางวันก็อ่านหนังสือจนดึก เลยง่วงแบบนี้ ไม่มีอะไรหรอก” เพราะไม่อยากให้เพื่อนทั้งสองคน ถามอะไรมากไปกว่านี้ หนูนิดจึงตอบคำตอบที่น่าจะทำให้ทั้งคู่พอใจแล้วเลิกถามได้ ตั้งแต่ย้ายมาอยู่คอดดได้เกือบเดือน ชัชนนท์กลับคอนโดดึกทุกคืน หนูนิดคิดว่าเขาคงกินข้าวเย็นมาแล้ว แต่ตอนเช้า พอมาเปิดดู กับข้าวก็หมดทุกวัน “เมื่อคืนซื้อผักกับเนื้อสัตว์มาแช่ไว้ให้ในตู้เย็น เห็นมันใกล้จะหมด ถ้าอะไรขาดเหลือก็ไปซื้อเอา ซื้อไม่ถูกไม่รู้ว่าอะไรขาดเหลือบ้าง” ชายหนุ่มวางเงินไว้ที่โต๊ะอาหาร ก่อนจะออกจากห้องไปมหาวิทยาลัย วันนี้หนูนิดมีเรียนแค่ช่วงบ่าย เธอจึงไม่ได้ไปมหาวิทยาลัยพร้อมกับชายหนุ่ม เสื้อผ้ากองโต ถูกซักและตากในวันนี้ เพราะเป็นวันที่หนูนิดมีเรียนบ่ายแค่สี่ชั่วโมง เธอจึงต้องจัดการเสื้อผ้าตากให้เสร็จสิ้น พรุ่งนี้จะได้รีบรีด “หนูนิดจะรีบไปไหน ฝนทำท่าจะตก เดี๋ยวเราไปส่ง” ยอร์ชตะโกนตามหลังเพื่อนสาว ที่เขาอแบชอบมานาน แต่หนูนิดก็ไม่ได้หันมาตอบ ด้วยความห่วงเสื้อผ้า ที่ตากไว้จะเปียกฝน และลมแรงแบบนี้ หนูนิดกลัวลมจะพัดเอาเสื้อผ้าของชัชนนท์ปลิวไปไหนต่อไหน ยังไม่ทันออกพ้นจากมหาวิทยาลัย ฝนก็กระหน่ำลงมา หนูนิดตัดสินใจวิ่งผ่าฝนกลับคอนโด เพราะเสื้อผ้าที่ตากอาจไม่ทันเปียก ถ้าฝนไม่สาดมาโดน เมื่อถึงห้อง เสื้อยังคงไม่เปียกหนูนิด ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอค่อยๆเก็บเสื้อผ้า มาแขวนเพื่อจะเตรียมรีดในคืนนี้เลย