3/3 ล้ำเส้นข้อตกลง

เมื่อถึงห้อง เสื้อยังคงไม่เปียกหนูนิด ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอค่อยๆเก็บเสื้อผ้า มาแขวนเพื่อจะเตรียมรีดในคืนนี้เลย กว่าจะได้อาบน้ำสระผมก็เกือบชั่วโมง เพราะหญิงสาวรีบทำกับข้าวก่อน จึงเปลี่ยนแค่เสื้อผ้าที่เปียกออก อาบน้ำเสร็จก็เกือบสองทุ่ม หนูนิดรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะเป็นไข้ แต่ก็หายาแก้ไข้ที่คอนโดไม่เจอเลย เธอจึงกินน้ำอุ่นเข้าไปแทนหวังว่าจะพอช่วยได้ รีดผ้าไปได้แค่ครึ่งทาง หนูนิดก็ยอมแพ้ เพราะรู้สึกร้อนๆหนาวๆ ไปหมดทั้งตัว จึงเก็บอุปกรณ์และพาตัวเองเข้านอน หนูนิดสะดุ้งตื่นเพราะเสียงฟ้าร้องจากข้างนอก หญิงสาวรู้สึกร้อนไปหมดทั้งตัว เธอค่อยพยุงตัวเองเดินไปเคาะที่ห้องของชัชนนท์เผื่อเขาจะมียาแก้ไข้บ้าง ไม่มีเสียงตอบกลับมา หญิงสาวจึงแน่ใจว่าเขายังไม่กลับ หนูนิดตัดสินใจ ทำผิดข้อตกลง เธอจะโทรไปหาเขาเพื่อจะฝากซื้อยา “พี่ชัชคะ ใกล้จะกลับหรือยังคะ” หนูนิดลืมตัว ดันถามคำถามที่เขาสั่งห้ามเธอไว้ ว่าห้ามถามเด็ดขาด ปลายสายวางหูทันที ยังไม่ทันที่หนูนิดจะได้พูดอะไรต่อ หญิงสาวพาตัวเองกลับไปนอนที่ห้องไม่ไหว จึงล้มตัวลงนอนบนโซฟาหน้าทีวีกลางห้อง ซึ่งก็เป็นการผิดข้อตกลงอีกแล้ว “เธอคิดจะล้ำเส้นใช่ไหม หนูนิด นี่เราคุยกันไม่รู้เรื่องใช่ไหม” ชัชนนท์กลับมาด้วยอาการฉุนเฉียวเต็มที่ เพราะตอนที่หนูนิดโทรศัพท์ไป เขากำลังอยู่กับคนรักของเขา หมอเจียวกำลังยอมให้เขามีโอกาสได้สัมผัสตัวเธอ แต่กลับถูกเสียงโทรศัพท์ขัดจังหวะเอาแบบนั้น “หนูนิดขอโทษ แค่จะโทร...” ยังไม่ทันที่หนูนิดจะได้พูดอะไรต่อ ร่างสูงกว่าของอาจารย์ชัชนนท์ก็คร่อมร่างบางของคนป่วย ที่นอนอยู่บนโซฟากลางห้อง ปากหนาบดขยี้ ปากบางอย่างบ้าคลั่ง เมื่อชั่วโมงที่ผ่านมา เขากำลังจะได้เล่นบนรักกับหมอเจียวอยู่เชียว ทั้งบรรยากาศ เวลาและอารมณ์ได้หมด แต่ตองมาหยุดลง เพราะเสียงโทรศัพท์จากคนที่นอนไม่ขัดขืนอยู่บนโซฟา “อืม...พี่..ชัช” ถึงแม้ปากหยักหนา จะกดทับปากเธอไว้ แต่หนูนิดก็พยายามที่จะเรียกชื่อ ชายหนุ่มที่กำลังข่มเหงเธอให้รู้สึกตัว “อยากได้พี่เป็นผัวนักหรือไงหนูนิด วันนี้เธอได้สมใจแน่” ด้วยความเมาที่ชัชนนท์ดื่มเบียร์มาตลอดทางที่ขับรถกลับ บวกกับความโกรธที่เขากำลังจะได้สมหวังกับหมอเจียวอยู่แล้วเชียว ทำให้ชายหนุ่ม กระทำกับหญิงสาวที่นอนไร้เรี่ยวแรงอยู่ใต้ตัวเขาอย่างบ้าคลั่ง “อื่ม .... โอ่” ถึงแม้ว่าจะกำลังป่วยอยู่ แต่เมื่อมือหนาของผู้บุกรุก บีบเคล้นยอดมประทุมที่อวบอิ่มจนล้นมือ หนูนิดก็ครางออกมาด้วยความรู้สึกที่เธอเองก็ไม่เคยรู้สึกมาก่อน “ปล่อยหนูนิดเถอะค่ะพี่ชัช” หญิงสาวพยายาม ที่จะพูดให้ชายหนุ่มที่กำลังสาละวนอยู่กับเรือนร่างของเธอได้สติ ก่อนที่ทุกอย่างจะถลำมากไปกว่านี้ “เธอโทรไปไม่พอ ยังมานอนรอฉันอยู่ตรงนี้ หยุดเล่นละครใสซื่อสักทีเถอะหนูนิด” ชัชนนท์เมื่อได้ยินในสิ่งที่หนูนิดพูด เขากลับยิ่งโมโห ฉีกชุดนอนของหญิงสาวที่ไม่มีเรื่ยวแรงจะขัดขืน จนเหลือแต่เพียงชุดชั้นในเพียงสองชิ้นเท่านั้น