รามัณต์

พอตั้งแต่ริวเดล ในร่างของบิว ได้นอนกอดกับหนูเล็กเขาก็พยายามหยอดให้หนูเล็กเริ่มรู้ตัวทีละนิดทีละนิดว่าเขาเริ่มสนใจเธอเธอก็พยายามห่างกับเขาเพื่อไม่ให้คิดเกินเลย เธอนั่งเขาก็มาช่วยนวดเธอปฏิเสธแต่เขาบอกว่าแมนๆ เหมือนกันไม่ต้องกังวลหรอกเขาไม่ได้คิดอะไรแต่ใจของหนูเล็กคิดไปแล้วมาแบบนี้ทุกวันเริ่มมีคำหวานๆ ทุกวันจนใจของเธอเริ่มสั่นไหวอะไรกันเธอชอบผู้หญิงไม่ใช่หรอไม่ได้ชอบผู้ชาย"เฮียเป็นอะไรจ๊ะ" แพนถามหนูเล็กขึ้นมาเห็นมองออกไปข้างนอกลอยๆ"ไม่ได้เป็นอะไรจ๊ะ""แต่เฮียเหมือนไม่สบายเลยนะหนูไปเอายาให้ไหม"เธอถามหนูนาบอกว่าไม่ต้องแล้วก็ให้แพนไปทำงานต่อหนูเล็กเดินขึ้นไปห้องชั้น 2 เพื่อไปนอนพักและเก็บอาการที่ใจเธอกำลังสั่นไหวบิวเดินมาหาหนูเล็กพร้อม เคาะประตูอยู่ 2-3 ครั้ง หนูเล็กเปิดประตูถึงกับตกใจ"นายขึ้นมาทำไม""ผมเห็นคุณหนูเล็กไม่สบายเลยเอายามาให้""ขอบใจ""คุณหนูเล็กครับผมชอบคุณ"บิวสารภาพรักอย่างกะทันหันทำให้หนูเล็กตกใจขึ้นมา"นายพูดบ้าอะไรของนายฉันมีแฟนของฉันแล้ว"เมื่อหนูเล็กพูดขึ้นใช้บิวแสยะยิ้ม ออกมา"คุณไม่รู้จริงๆ หรอว่าผู้หญิงคนนั้นกินไม่เลือกหน้า"หนูเล็กตกใจไปเล็กน้อย"นายจะมาว่าอะไรแฟนของฉัน""คุณเนเน่กับผมแล้วเคยมีอะไรกันแล้ว"หนูเล็กตกใจเข้าไปใหญ่ถึงกลับเริ่มหน้าซีดอะไรกันเขาทั้งสองไปกินกันตอนไหนใช้ บิวเดินไปข้างหน้าเธออีก แล้วเธอก็เดินถอยหลังอีกเขาจึงบอกว่า"ผมกับเนเน่ เรากินกันตั้งแต่วันแรกที่คุณรับผมเข้าทำงานเท่านั้นแหละ"หนูเล็กถึงกับใจสลายน้ำตาของเธอไหลออกมาจากดวงตาน้อยๆ"ออกไปฉันไล่ออกนายออก"หนูเล็กยืนเฉยๆสำหรับเขา เขาอุตส่าห์บอกความจริงกับเธอ เพื่อให้เธอตาสว่างแต่สิ่งที่เธอตอบแทนเขามาคือการให้เขาออกห่างจากเธอ ต่อจากนี้เขาจะไม่ทนแล้วในเมื่อมาแบบคนธรรมดาแล้วไม่ชอบ หยอดก็แล้วก็ สารภาพรัก ก็ แล้วคราวนี้เขาจะมาอย่างอสูรบ้าง พอหนูเล็กรู้ความจริงเธอโทรไปหาเนเน่ทันทีแต่สิ่งที่เธอได้กลับมาก็คือความสะใจของเนเน่เนเน่บอกกับเธอว่าเธอไม่มันเธอไม่น่ากินพอเธอไม่เหมือนกับผู้ชายตั้งแต่เธอเจอกับบิวเธอก็อยากได้แค่เอ็นอุ่นๆมากกว่านิ้ว เย็นๆแล้วเนเน่ก็บอกเลิกกับหนูเล็กแบบฟ้าผ่าแลบ หนูเล็กร้องไห้เสียใจอย่างหนักทำไมเธอไม่เจอคนดีๆสักทีเธอได้แต่ปฏิญาณตนแล้วว่าต่อจากนี้เธอจะไม่หาบ่วงมาคล้องคอเธออีกแล้วหญิงสาวได้แต่กำหมัดพลางนึกถึงใบหน้าของ บิวไอ้หมอนั่นตอนแรกก็ทำเป็นท่าทีว่ามาจีบแล้วไปกินกับคนอื่นอีกถึงเธอจะเป็นทอมแต่จิตใจของเธอก็ยังเป็นผู้หญิงถ้าเจออีกเธอจะจับทำหมั้นเลย ริวเดลกลับมาที่บริษัทในช่วงกลางดึกเขาเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เก็บไว้ที่บริษัทถ้าเขาขับรถไปถึงคอนโดก็คงต้องใช้เวลาอีกนานเขาต่อสายหาบบอดีการ์ดของเขาเพื่อบอกกับบอดี้การ์ดในสิ่งที่ตนต้องการและบริการก็ทำตาม คำสั่งอย่างเคร่งครัดเตรียมไว้เลยคืนนี้ฉันจะบุกถ้ำเสือ ชายร่างใหญ่ในชุดสีดำทมิฬถูกปิดหน้าด้วยผ้าสีดำกำลังลัดเลาะอ้ายเข้าไปในตัวบ้านของบ้านแห่งหนึ่ง เป็นบ้านที่เขาเคยมาแล้วชายหนุ่มเดินด้วยฝีเท้าที่เบาจนไม่รู้สึกว่าเดินอยู่บนบ้านหลังนั้นสาวทอมนอนอยู่ที่เตียงอย่างสบาย เธอก็สะดุ้งขึ้นมาเมื่อประตูของเธอเหมือนกำลังจะโดนแงะหญิงสาวคว้าไม้เบสบอลขึ้นมาแนบลำตัวพอประตูถูกเปิดออกมาทอมสาวก็ได้เข้าไปที่ ร่างแข็งแกร่งทันที แต่เขาลบได้แล้วใช้ผ้า โป๊ะยาสลบอุ้มเธอขึ้นแนบอกแล้วพาออกจากบ้านไปที่่ลดทันที ทิ้งลายมือที่เป็นภาษาอิตาลีไว้ว่าผมขอตัวเธอไปก่อนนะครับไม่ต้องเป็นห่วงผมจะดูแลอย่างดี เช้าของวันใหม่แพนหาตัวหนูเล็กไม่เจอพอไปค้นที่ห้องก็เจอเศษกระดาษที่อยู่บนเตียงเป็นลายมือของใครก็ไม่รู้แต่ตัวอักษรไม่ใช่ภาษาอังกฤษแน่นอนสาวน้อยต่อสายไปหาเดย์ทันทีเธอส่งภาพให้เดย์ได้ดู ให้เธอฟังเธอถึงกับตกใจแล้วต่อสายไปหาหนูนาเพื่อเล่าเหตุการณ์ที่เธอเจอเมื่อเช้าทั้งหมดให้หนูนารับรู้ทันที จากที่เธอดูแลเด็กๆที่บ้านเด็กกำพร้านานๆเข้าก็ทำให้เธอเกิดอาการไม่สบายเกิดขึ้นหญิงสาวนอนซมอยู่แต่ในห้องของเธอเธอได้แต่เหนื่อยใจไม่รู้จะทำอะไรเปิดแต่ทีวีดูละครอย่างเดียว รามขึ้นมาบนห้องเธอแล้วเธอไปหาหมอแต่เธอไม่ยอมเธอบอกยังไงก็ไม่ยอมเธอกลัวหมอจนเขาจับเธอแบกขึ้นบ่า พาเธอไปหาหมอทันทีนับวันเข้าเขาก็เริ่มห่วงใยเธอขึ้นมาทีละเล็กทีละน้อยนี่ก็ 3 เดือนกว่าแล้วใจหินผาของเขาเริ่มก่อนไปตามน้ำของดอกไม้หอม พอหญิงสาวได้ไปตรวจกับหมอเสร็จเธอก็เรียกร้องให้รามพาเธอกลับบ้านเพราะเธอไม่ไหวเขาก็ไม่ได้ขัดอะไรพาเธอกลับบ้านทันทีหญิงสาวมีใจให้ใช้เงินหมดทั้งใจเธอเริ่มรักเขาขึ้นมาเรื่อยๆเธอรู้ตัวเองดีในขณะที่เขายังไม่รู้ตัวเอง เขายังคงบังคับไม่ให้หัวใจของเขาอยู่กับเธอ "นี่นายมาผัวฉันเถอะ"ชายหนุ่มถึงขั้นตกใจเล็กน้อยเมื่อสาวตรงหน้าพูดกับเขาแบบนี้ "เพี้ยนอะไรเนี่ย" "ฉันไม่ได้เพี้ยนนะฉันพูดจริง" "คุณไม่ได้รักผม" "ฉันรักนาย" "ผมไม่ได้รักคุณ" "ฉันรู้ว่านายรักฉัน" "คุณจะให้ผมรักคุณให้ได้ใช่ไหม" "ใช่ ฉันอยากมีผัวแล้ว"หญิงสาวพูดออกมาตรงๆ "อะไรทำให้คุณคิดอย่างนั้น " "ฉันไม่อยากโดนบังคับไปดูตัวไง" "ก็ผมอยู่นี่แล้วไง คุณจะอะไรมากมาย" "เดี๋ยวพอนายกลับไปอยู่กับพี่ราฟ ฉันก็ไม่มีตัวช่วยแล้ว ฉันจับนายทำผัวเลยดีกว่า"หญิงสาวกระโดดขึ้นไปทับเขาทันทีในขณะที่เขาไม่ได้ตั้งตัวล่างใหญ่ล้มลงไปที่เตียงนอนของเธอ "ออกไปจากตัวผมอย่างนี้" "ฉันไม่ออก" "ถ้าคุณมาปั่นผมแบบนี้ครับผมทนไม่ไหวคุณจะแย่เอานะ" "งั้นนายสัญญามาก่อนสิว่านายจะแต่งงานกับฉัน" "ทำไมผมต้องสัญญากับคุณ" "ถ้านายไม่สัญญาฉันก็จะปล้ำนายฉันอัดวีดีโอไว้แล้วด้วย" "นี่คุณจะทำผมจริงอ่ะ" "ฉันทำจริงๆฉันบอกแล้วฉันจะมีผัว" "ถ้าผมยอมแต่งแล้วยังไง" "ฉันก็จะให้พ่อไปสู่ขอนาย" "มันต้องถึงขนาดนี้แล้วหรอ" "เดี๋ยวนายไม่สู่ขอฉันไง ฉันเป็นฝ่าย ไปสู่ขอนายแล้วกันมีผัวตอนเรียนไม่เป็นไรหรอกอีก 2 เดือนก็จะจบแล้ว" เขาทำหน้าเบื่อโลกทันทีหญิงสาวแหวนที่เธอเลือกซื้อไว้เป็นแหวนคู่สำหรับเขาและเธอเธอใส่แหวนให้เขาทันทีเพื่อเป็นการจองแล้วหยิบมือถือที่วีดีโอคอลกับป๊ะป๋าไว้แล้ว "ป๊ะป๋าขารามยอมเป็นผัวหนูแล้วนะป๋าไปสู่ขอให้หนูด้วย"ใช้หนุ่มถึงกับชะงักเล็กน้อยนี่รวมหัวกันทั้งพ่อทั้งลูกเลยหรอ "ส่วนนายไม่ต้องเป็นห่วงนะเรื่องของนายน้อยเดี๋ยวฉันไปบอกให้เองฉันมั่นใจว่าเขาต้องยินดีกับเราสองคนแน่ๆ"นี่เขาโดนเธอคุมถุงชนแทนใช่ไหม "ส่วนพ่อนายเดี๋ยวฉันส่งพ่อฉันไปคุย กับพ่อนายเพราะยังไงนายต้องมีผู้ใหญ่ ชายหนุ่มหน้าตึงทันที "ไปคุยกับพ่อจริงๆจังๆสักทีนะ"หญิงสาวแนะนำถึงวันนี้เธอจะไม่สบายเธอก็จะทำตัวให้เธอกับเขามีคุณค่าและระบายความเกลียดชังของเขาที่มีต่อพ่อด้วย รามถูกโดนบังคับให้มาอยู่ต่อหน้าของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายหลังจากที่เจ้านายของเขาถีบส่งให้เขามีเมียตามไม่สบตากับพ่อของตัวเองเลยสักนิดเขาไม่ถูกกับผู้ชายคนนี้อยู่แล้วเมรี่ขอหมั้นเลยในวันนี้ ไม่ต้องทำพิธีงานหมั้นแบบชาวไทยหญิงสาวสวมมั่นให้เจ้าบ่าวของเธอพร้อมจดทะเบียนสมรสเพื่อยืนยันว่าเขาเธอจะต้องเป็นผัวเมียกัน โธม ปลาบปลื้มที่ลูกชายจะได้เป็นฝั่งเป็นฝาสักทีเขาได้ทำพินัยกรรมเอาไว้แล้วสมบัติทุกอย่างของตระกูลราชวารจะเป็นของรามทั้งหมดซึ่งตรงนี้ยังไม่มีใครรู้และอีกไม่นานเขาจะต้องรู้และก็ต้องรับมันแค่เพียงผู้เดียว โดยมีแมรี่คอยสนับสนุนให้ รามมองหน้าเมรี่อย่างเคืองๆภรรยาที่เขายังไม่ต้องการเขามองไปทะเบียนสมรสที่ถูก Xerox ใส่กรอบรูปติดตามฝาผนังบ้านพร้อมกับรูปคู่ของเขาและเธอตอนไปเลี้ยงเด็กๆที่บ้านกำพร้า