บทที่ 25
ในขณะที่เมขลาปิดโทรศัพท์หนี ปรึกษากับผู้จัดการส่วนตัวด้วยความหวาดกลัวจนหน้าซีดเป็นไก่ต้มนั่งแทบไม่ติดเบาะรถ ทางด้านของผู้ที่รอคอยเวลานี้มานานถึงห้าปี ก็กระตุกยิ้มเยาะอยู่ตรงมุมปาก ดวงตาแข็งกร้าวคุกรุ่นไปด้วยไฟแค้น ขณะเค้นเสียงถึงผู้หญิงเลวที่ร้ายซะยิ่งกว่างูพิษ!
“ต่อให้คุณปิดมือถือ คุณก็หนีผมไม่พ้