已经是第一章了
บทที่ 38
คาลมิลมองตามลูกน้องที่เดินเข้าไปในห้องพักคนไข้แล้ว ดวงตาทั้งสองจ้องมองแผ่นหลังของบิดาอีกครู่ใหญ่ ก่อนจะถอนหายใจเฮือกแล้วหันหลังเดินออกจากหน้าห้อง แต่ก็ก้าวเท้าได้แค่ก้าวเดียวก็ถูกมือเล็กดึงต้นแขนไว้พร้อมกับเอ่ยถามด้วยสีหน้าติดงุนงง
“คุณจะไปไหนคะ คุณคาลมิล”
เพราะไม่เข้าใจภาษาตุรกีที่คาลมิลคุยกั
已经是最新一章了
加载中
