บทที่ 9 (2)
และตบท้ายด้วยคำพูดจากนวลน้อย “เดี๋ยวจะช่วยใส่ซองให้ล่ะกันนะ ถึงเวลาก็บอกล่ะกัน”
“ครับ” ชายหนุ่มพยักหน้าด้วยสีหน้ายิ้มๆ แล้วถอยกลับไปนั่งโต๊ะที่อยู่ถัดไป ก่อนจะหย่อนก้นนั่งก็ไม่ลืมที่จะกวาดตามองให้ทั่วแล้วใช้นิ้วชี้ปาดที่เนื้อไม้เพื่อความแน่ใจว่าไม่มีไรฝุ่นเกาะอยู่
พอนั่งแล้วก็มองถาดเครื่องปรุงเล็ก