บทที่ 20
เดลฟีนคว้าข้อเท้าหล่อนไว้ข้างหนึ่ง กระตุกขาหล่อนไม่แรงมาก ร่างเล็กกำลังน้อยก็ไม่อาจคลานไปไหนได้ ซ้ำร้ายยังถูกร่างหนาทาบทับทั้งตัว ร่างเหมือนจะจมลงไปกับที่นอน หายใจไม่ออก
“ร่านนักหรือไง ถ้าร่านมากทำไมไม่บอกฉันล่ะ ฉันยินดีสนองให้เธอหายคัน” เขาใช้วาจาเจ็บแสบ หลุบตามองจ้ำเขียวตรงเนินอกแล้วกัดฟันกรอด “