บทที่ 12 (1)   1/    
已经是第一章了
บทที่ 12 (1)
ปาลิตานั่งร้องไห้เป็นเต่าเผา ดวงตาคู่สวยแดงก่ำบวมช้ำ อันเกิดจากการร้องไห้เป็นเวลานานนับชั่วโมง “พี่ริค ลิต้าสงสารพี่ริคจังเลย” ปาลิตาพึมพำเสียงสะอึกสะอื้น มั่นใจว่าพี่ชายคงไปรับอัลรีน่าไม่ทันตามกำหนดเวลาที่เจ้าชายจอมบ้าอำนาจได้ขีดเส้นตายไว้ ไม่เช่นนั้นแล้วสถานีข่าวทุกช่องในประเทศดาลิยาคงไม่ประโ
已经是最新一章了
加载中