บทที่ 12 (1)
ปาลิตานั่งร้องไห้เป็นเต่าเผา ดวงตาคู่สวยแดงก่ำบวมช้ำ อันเกิดจากการร้องไห้เป็นเวลานานนับชั่วโมง
“พี่ริค ลิต้าสงสารพี่ริคจังเลย”
ปาลิตาพึมพำเสียงสะอึกสะอื้น มั่นใจว่าพี่ชายคงไปรับอัลรีน่าไม่ทันตามกำหนดเวลาที่เจ้าชายจอมบ้าอำนาจได้ขีดเส้นตายไว้ ไม่เช่นนั้นแล้วสถานีข่าวทุกช่องในประเทศดาลิยาคงไม่ประโ