已经是第一章了
บทที่ 16 หนี…ฉันต้องหนี ! (5)
“เออ…ป้าใช้โทรศัพท์แม่โทรมาบอกกู ถึงกูจะเลวยังไง แต่กูก็รักแม่กูมากว่ะ ขอโทษนะ…กูต้องรีบกลับ” คมกริบพูดเสียงเครือสะอื้นจนสมศักดิ์นึกเห็นใจ
“เดี๋ยวกูขับรถเอง เมื่อคืนกูนอนมาบ้างแล้ว กูพอจะขับรถไหว”
“แต่มึงต้อง…” คมกริบตั้งท่าจะแย้ง แต่โดนขัดคอเสียก่อน
“ไม่ต้องพูดอะไรหรอกว่ะ กูยอมโดนคุณแซนดี้ด่าไปพ
已经是最新一章了
加载中
