已经是第一章了
บทที่ 4 อคติ (2)
“ไปหาเจ้าทศพลน่ะสิ ไม่รู้ว่าป่านนี้อาหวานจะเป็นยังไงบ้าง” ผู้เป็นพ่อบอกอย่างร้อนใจ
“แล้วเตี่ยรู้จักบ้านเขาเหรอ?”
พอถูกบุตรสาวคนโตเตือนสติ พรทวีจึงส่ายหน้า “ไม่รู้”
“ถ้าไม่รู้ก็นั่งลงซะ เดี๋ยวขมโทรหาเพื่อน ๆ ของยัยหวานเอง บางทีอาจไม่เลวร้ายอย่างที่เราคิดก็ได้”
พรทวีจึงพยักหน้าแล้วนำลูกกุญแจรถ
已经是最新一章了
加载中
