บทที่1 ดินเนอร์ (5)

ทว่ายังไม่ทันได้ตักตวงความสวยเย้ายวน เสียงกริ่งที่หน้าห้องจึงดึงขึ้นซะก่อน และนี่เองที่ทำให้ฟาบิโอรู้สึกหงุดหงิดหัวเสียอยู่พอสมควรที่ช่วงเวลาแห่งความสุขของเขากลับถูกรบกวน ชายหนุ่มถอนหายใจออกมา ผละจากร่างงดงามไปยังประตูแล้วเอ่ยถามผ่านเครื่องสื่อสารที่ติดอยู่หน้าประตู “ใคร?” “เจ้าหน้าที่ตำรวจ เราขอความร่วมมือจากเจ้าของห้องหน่อยครับ” ไม่รู้ว่าตำรวจมาได้อย่างไร แต่ขึ้นชื่อว่าตำรวจก็ทำให้ฟาบิโอซึ่งมีชนักติดหลังไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่นัก “สักครู่” ชายหนุ่มบอกเสียงห้วน หันกลับหารัดเกล้าอีกทีก็เห็นแฟนสาวของเขาสวมเสื้อผ้าและกำลังติดกระดุมมือไม้สั่น จากนั้นเธอจึงรีบเดินมาที่ประตู แต่ฟาบิโอก็ขวางหน้าไว้ก่อน “ผมเปิดเอง” รัดเกล้าไม่ได้ทักท้วงอะไรและรู้ว่าเปล่าประโยชน์ อย่างไรซะฟาบิโอก็อยู่ใกล้บานประตูกว่าเธอ เมื่อประตูเปิดออกกว้างผู้อยู่ในห้องจึงพบกับเจ้าหน้าที่ตำรวจสองนาย และเจ้าของห้องพัก ฟาบิโอจึงสบสายตากับเจ้าหน้าที่ตำรวจ ก่อนหันมามองรัดเกล้าด้วยสีหน้าเปื้อนกังวล “ผมไม่รู้ว่าคุณมีแขกยามดึก เอาเป็นว่าผมไม่อยู่รบกวนคุณแล้วล่ะ แล้วเจอกันนะที่รัก” ฟาบิโอฉวยโอกาสนั้นคว้ารัดเกล้ามาจุมพิตเบา ๆ ที่หน้าผากด้วยกิริยานักรักผู้อ่อนโยน และการกระทำนี้ทำให้รัดเกล้างุนงงนัก ก็เมื่อครู่ฟาบิโอยังสวมวิญญาณซาตานร้ายอยู่เลย หญิงสาวยังคงทำหน้ายุ่งใส่ฟาบิโอด้วยความไม่พอใจที่เขาลวนลามเธอต่อหน้าเจ้าหน้าที่ตำรวจ แต่เธอก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา นอกจากพยักหน้าให้แล้วหันมาสนใจเจ้าของห้องพักที่มาพร้อมกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ “มีเรื่องอะไรให้ดิฉันช่วยเหลือคะ?” “พอดีมีผู้ร้ายงัดห้องข้าง ๆ ฉันจึงอยากขอความร่วมมือจากคุณด้วยการให้คุณตำรวจเข้าไปเก็บหลักฐานที่หน้าระเบียงห้องของคุณสักหน่อย” รัดเกล้าหลุบเปลือกตามองหญิงร่างท้วมหน้าตาขึงขังที่เธอคุ้นหน้าเป็นอย่างดี ก่อนปรายตาไปมองแผ่นหลังของฟาบิโอที่ห่างออกไปอย่างรีบร้อน จากนั้นเธอจึงหลีกทางให้เจ้าหน้าที่ตำรวจเข้ามาในห้อง “เชิญตามสบายเลยค่ะ” พอหันกลับเข้ามาในห้องรัดเกล้าจึงพบกระเป๋าสตางค์ตกอยู่ แน่นอนว่าเธอรู้ดีว่าเป็นของฟาบิโอ เธอจึงก้มเก็บแล้วเดินมาเปิดผ้าม่านให้เจ้าหน้าที่ตำรวจได้ตรวจสอบเพื่อหาหลักฐานที่หน้าระเบียง ผ่านไปอึดใจนั่นล่ะ เจ้าหน้าที่ตำรวจร่างยักษ์ทั้งสองนายจึงกล่าวคำขอบคุณกับเธอแล้วจากไป พอความเงียบกลับมาอยู่เป็นเพื่อนแล้วนั่นล่ะรัดเกล้าจึงผ่อนลมหายใจออกมา ก่อนทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนนุ่ม ต้องขอบคุณเจ้าหน้าที่ตำรวจเมื่อครู่จริง ๆ ที่ทำให้เธอรอดเงื้อมมือจากฟาบิโอมาได้อย่างหวุดหวิด เพราะถ้าไม่ได้เจ้าหน้าที่ตำรวจทั้งสองคนนี้ เธอก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเธอจะสามารถรับมือกับฟาบิโอได้ด้วยเครื่องช๊อตไฟฟ้าเพียงตัวเดียวได้หรือเปล่า และที่สำคัญ ตอนนี้เธอชักไม่แน่ใจแล้วล่ะว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับฟาบิโอจะพัฒนาไปในทางที่ดีกว่านี้ หรือจะแย่มากไปกว่านี้ “เฮ้อ...” รัดเกล้าผ่อนหายใจออกมายาว เป็นความรู้สึกก้ำกึ่งระหว่างสองความรู้สึก จะว่าโล่งอกซะเลยทีเดียวก็ไม่ใช่ จะบอกว่าหนักใจซะเลยทีเดียวก็ไม่เชิง พอคิดถึงหน้าฟาบิโอก็ทำให้เธอรู้สึกหัวเสียกับพฤติกรรมแย่ ๆ ของเขา ถึงจะคบหากันมาถึงสามเดือน แต่เธอก็ไม่เคยปล่อยให้ฟาบิโอถึงเนื้อถึงตัวง่าย ๆ เหมือนคืนนี้ อาจเพราะเธอดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปเยอะด้วยล่ะมั้ง จึงทำให้เธอเบลอ ๆ และรู้สึกตื่นเต้นท้าทายเมื่อรู้ว่าฟาบิโอต้องการอะไร ต่อจากนี้ไปเห็นทีเธอต้องระมัดระวังตัวขึ้น และวางตัวกับเขาใหม่ซะแล้ว หญิงสาวคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยก่อนหยิบกระเป๋าสตางค์ที่ฟาบิโอทำตกไว้มาเปิดดูเล่น ไม่ใช่อยากละลาบละล้วง เรื่องส่วนตัวของเขานะ แต่พอเห็นแล้วก็อดไม่ได้ ในกระเป๋าสตางค์มีนามบัตรเยอะแยะมากมาย ซึ่งเกี่ยวกับสถานที่บันเทิง บัตรพนักงาน และรูปถ่ายใบเก่าซึ่งแทบทายไม่ถูกว่าคนในรูปนั้นเป็นใคร นอกจากนี้ยังมี ธนบัตรใหม่เอี่ยมมูลค่า 500 ยูโรเรียงหมายเลขกว่าสิบใบในกระเป๋าสตางค์ ซึ่งเป็นจำนวนเงินที่มากมายอยู่พอสมควรสำหรับการพกติดตัวไปไหนมาไหน เธอสำรวจทุกซอกทุกมุมของกระเป๋าสตางค์ พอเห็นว่าไม่มีอะไรสำคัญรัดเกล้าจึงวางกระเป๋าเอาไว้บนเตียงนอน จากนั้นเธอจึงเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำแปรงฟัน อย่างน้อย ๆ เธอก็ควรทำความสะอาดช่องปาก เพื่อเอาน้ำลายกลิ่นเครื่องเทศผสมแอลกอฮอล์ และควันบุหรี่ของฟาบิโอออกบ้างล่ะ