บทที่2 อกหัก (4)

“บอกไว้ก่อนนะคุณเทียร่า ฉันสามารถทำให้รอยสักติดบนร่างกายของคุณได้เท่านั้น แต่ฉันไม่สามารถลบสิ่งนี้ออกจากร่างกายคุณได้หากวันหนึ่งคุณไม่ต้องการสิ่งนี้” แอนนารีบออกตัวและทำความเข้าใจกับเหยื่อรายใหม่ขณะเตรียมอุปกรณ์สำหรับการสักลาย “ไม่เป็นปัญหาสำหรับฉันอยู่แล้วค่ะ เพราะฉันก็ไม่คิดที่จะลบงานศิลปะสวย ๆ ของคุณออกจากร่างกายอยู่แล้ว” รัดเกล้าตอบอย่างมั่นใจก่อนที่แอนนาเพื่อนสาวของไอริสจะลงมือสักแทตทูให้เธอ ไอริสเห็นสีหน้ามุ่งมั่นของเพื่อนสาวทั้งสองจึงทำท่าขนลุกขนพอง แล้วลุกหนีไปทำอย่างอื่นที่เสียวไส้น้อยกว่านั้นซะ พอคว้าหนังสืออ่านเล่นได้เธอจึงไปล้มตัวนอนบนเก้าอี้โยกแล้วเพลินกับตัวหนังสือโดยมีเสียงร้องของรัดเกล้าดังมาเป็นระยะ ๆ จนกระทั่งผ่านพ้นช่วงเวลาแห่งความหวาดเสียวไปนั่นล่ะ ไอริสหันมาสนใจรัดเกล้าอีกครั้ง “เธอยังโอเคอยู่ใช่ไหมเทียร่า?” “ใช่ ฉันไม่เป็นไร แค่เจ็บ... นิดหน่อย” รัดเกล้าใช้ทิชชูซับคราบน้ำตา ก่อนหันมายิ้มหวานให้กับไอริสที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เมื่อเห็นอุปกรณ์การสัก จากนั้นรัดเกล้าจึงยกขาขาว ๆ ที่มีรอยจุมพิตประทับอยู่หมาด ๆ ให้ไอริสได้เห็น “เป็นไงบ้าง?” “ว้าว สวยกว่าที่ฉันคิดไว้มากเลยแอนนา” แอนนาไหวไหล่ ย้อนถามอย่างอารมณ์ดี “สนใจอยากเป็นแบบให้ฉันอีกคนไหมล่ะ?” “โอ้ ไม่ล่ะ ฉันคิดว่ามันน่าจะเจ็บ และฉันก็กลัวเลือดด้วย” ไอริสทำหน้าแหย ๆ ขณะปฏิเสธ ทั้งรัดเกล้า และไอริสอยู่พูดคุยกับแอนนาจนเย็นจากนั้นจึงลากลับที่พัก “ขอบคุณที่เป็นนางแบบให้ฉันนะคุณเทียร่า” “ด้วยความยินดีและเต็มใจเป็นอย่างยิ่ง ขอบคุณสำหรับรอยสักสวย ๆ นะคะ” รัดเกล้ายิ้มหวานให้กับแอนนาก่อนจากมาพร้อมกับไอริส “ฉันไม่คิดว่าเธอจะกล้าทำสิ่งนี้นะเทียร่า เธอบ้าระห่ำมาก” ไอริสเอ่ยขึ้นเมื่อมีโอกาสได้อยู่กับรัดเกล้าเพียงลำพัง รัดเกล้าจึงหัวเราะเสียงใสออกมาเบา ๆ “สร้างสรรค์ดีออก บางครั้งคนเราต้องเปลี่ยนแปลงตัวเอง เพื่อตนเอง” ไอริสพยักหน้าเห็นด้วยว่าคนเราควรเปลี่ยนแปลง แต่เธอก็ไม่เข้าใจว่าสิ่งที่รัดเกล้าทำมันจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ยังไง “แค่รอยสักรอยเดียว ฉันยังไม่เห็นว่ามันจะทำให้เธอเปลี่ยนไปจากเทียร่าคนเดิมเลยนะ” ไอริสไม่วายคัดค้าน “ใครว่าล่ะไอริส การเปลี่ยนแปลงกำลังเริ่มต้นขึ้นต่อจากนี้ต่างหาก ฉันจะใช้รอยจูบที่ข้อเท้าสำหรับเตือนใจตนเอง เพื่อไม่ใจง่ายไปตกหลุมรักใครง่าย ๆ อีก โดยเฉพาะพวกเพลย์บอยอย่างฟาบิโอ” ดวงตาสีน้ำตาลเข้มเกือบดำอย่างสาวเอเชียเป็นประกายระยับขึ้นมา ราวกับจะป่าวประกาศให้โลกรู้ว่านางสาวรัดเกล้า พิพัฒน์พงษ์คนเดิมได้ตายจากโลกนี้ไปแล้ว ไอริสที่เห็นกิริยามั่นอกมั่นใจของเพื่อนสาวจึงอดย่นคิ้วเข้าหากันไม่ได้ เพราะเธอไม่เข้าใจในสิ่งที่เพื่อนสาวชาวเอเชียรายนี้เอ่ยออกมาสักนิด “สมมุติว่ามีหนุ่มรูปงามเพอร์เฟคสุด ๆ มาสารภาพรักกับเธอล่ะ เธอจะรับมือกับเขายังไง?” “ไม่รู้สิ” “อ้าว” รัดเกล้าหัวเราะคิกคักออกมา “ฉันล้อเล่น อย่าห่วงเรื่องนั้นไปเลยไอริส ฉันมีวิธีจัดการกับเรื่องนี้แน่นอน ยังไงซะเธอก็ช่วยเป็นพยานให้พ่อรูปหล่อคนนั้นด้วยก็แล้วกัน ว่าฉันจะรับรักเฉพาะผู้ชายที่ก้มมาจุมพิตที่รอยสักบนข้อเท้าของฉันเท่านั้น” รัดเกล้าตอบอย่างมั่นอกมั่นใจ และคำตอบนี้เองพาให้แม่สาวอิตาเลี่ยนถึงกับตาโตเท่าไข่ห่าน “ช่างวิเศษ... ช่างวิเศษมาก ๆ เลยเทียร่า” รัดเกล้าหัวเราะเสียงใสอย่างอารมณ์ดีไปพร้อมกับไอริส ดูว่าเสียงหัวเราะของรัดเกล้าครั้งนี้จะเป็นเสียงหัวเราะแห่งความสุขของเธอที่มีเป็นครั้งแรกหลังจากเลิกกับฟาบิโอเลยทีเดียว... ##### บทที่3 ลาก่อนมิลาน หลังจากจัดการเอกสารกับทางมหาวิทยาลัยเรียบร้อยรวมถึงติดต่อกับคุณป้าพิศอาภา รัดเกล้าจึงตัดสินใจบอกคืนห้องพัก และเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเตรียมตัวบินกลับประเทศไทย