บทที่ 2 (6)
“โอ๊ย!”
วิลาสินีร้องออกมา นัยน์ตากลมโตมองตอบใบหน้าของเขาที่ก้มลงมองมาอย่างแค้นเคืองที่ถูกเขาล๊อคตัวไว้ แต่ฉับพลันที่ดวงตาทั้งสองสบกัน หล่อนก็รู้สึกได้ถึงความดุดันจนกลายเป็นความน่ากลัวของเขา แววตาของเขาที่มองมาไม่ได้บอกเลยว่าล้อเล่น
เขาเหมือนกับกำลังจะหักคอหล่อนได้ในพริบตา!
“ปล่อย!”
วิลาสินีแว้