บทที่ 7 (2)
“ช่วยไม่ได้นะแองเจล่า โทษฐานที่คิดมัดฉัน เธอก็จงโดนมัดเองให้สาแก่ใจเสียเถอะ อ้อ แต่ปมนี้ฉันเบามือแล้วนะ มันน้อยกว่าเมื่อคืน คิดว่าอย่างเธอคงคลายมันออกได้หลังอาหารเช้าเสร็จสิ้นพอดี”
“แสบนักนะฟรานเชสโก!” หล่อนแค้นเสียงต่ำมองเขาด้วยความแค้นสุดๆ
“ก็คงไม่น้อยไปกว่าเธอหรอกแม่เป็ดตัวแสบ”
เขาย้อนกลับเสี