บทที่ 8 (6)
ร่างกายของหล่อนเหมือนไร้เรี่ยวแรง ลมหายใจเหมือนจะขาดเสียให้ได้ แต่จู่ๆ สามีของหล่อนพ่นลมหายใจเข้ามาในโพรงปากให้หล่อนรับเอาลมหายใจของเขาไปแทนก่อนที่เขาจะลดมือที่จับตรึงข้อมือของหล่อนลง แล้วเปลี่ยนเป็นกอดหล่อนไว้แทน
ผนังสังกะสีแม้จะเย็นเฉียบแต่อ้อมกอดของเขากลับอบอุ่นจนหัวใจของหล่อนหวั่นไหว รสจุมพิตที