บทที่ 13 (4)
ค่ำคืนเดียวดายดำเนินต่อไปจนกระทั่งถึงยามเช้า วิลาสินีปรือตาตื่นพลางเหลือบมองข้างกายเป็นสิ่งแรก แต่พอเจอกับความว่างเปล่า ความเสียใจ น้อยใจก็ถาโถมเข้าใส่อีกครั้ง
เขาไม่กลับมา…
วิลาสินีลุกขึ้นนั่งบนเตียงแล้วมองไปยังหน้าต่าง แสงสว่างภายนอกบอกว่าหล่อนตื่นสาย หญิงสาวจึงรีบไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อลงไปข้างล่า